ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ตะวันลาลับขอบฟ้า..อัสดง                                                   
                                                                                                                             
พระจันทร์อาบทอแสงยล..หิ่งห้อย

ทำให้หวนคิดถึงใครคนนึง..เฝ้าคอย

เสมือนหนึ่งใจจักขาดหลุดลอย..สิ้นลง

ความหนาวเริ่มมาเยือน..จับจิต

ใจข้ายิ่งหวนคิดถึงใครคนนึง..ห่วงหา

แต่ก่อนเคยแนบไออุ่นอิง..กายา

หน้าหนาวผ่านมาเยือนทุกครา..ชื่นใจ

แต่วันนี้สองเราจำต้องพราก..ไกลห่าง

คงเหลือเพียงความอ้างว้าง..เงียบเหงา

ป่านนี้ไม่รู้เจ้าเป็นอย่างไร..ข่าวคราว

เอื้อนเอ่ยผ่านแสงจันทร์และลมหนาว

         .....ข้าห่วงใย.....