พิมพ์หน้านี้

ขออนุญาต ใช้ ?พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒?
ช่วยในการอ่าน ?โลมโฉม?ของท่าน?วฤก? ครับ
บรรโลม   [บัน-] (กลอน) ก. ประโลม, ทําให้พึงใจ.
พลุ่ง   [พฺลุ่ง] ก. อาการที่ไอน้ำหรือควันดันตัวพุ่งออกมาโดยแรง เช่น น้ำ
   เดือดไอน้ำพลุ่งขึ้นมา ไฟไหม้ควันพลุ่งขึ้นมา, โดยปริยายหมายถึง
   อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น โทสะพลุ่งขึ้นมา อารมณ์เดือดพลุ่ง.
รัญจวน   ก. ปั่นป่วนใจ เช่น กลิ่นหอมรัญจวนใจ, สะเทือนใจด้วยความกระสันถึง.
   (เทียบ ข. รํชวล).
ระเมียร   ก. ดู, น่าดู. (ข. รมึล ว่า ดู).
กระเสียน   ว. ชิด, สนิท, แนบเนียน, เช่น ชฎากลีบจีบเวียนกระเสียนพระศก.
   (อภัย), เขาเข้าไม้ปะที่ตรงนี้ดีนัก พอดีกระเสียนกันทีเดียว; (โบ)
   อาการที่ของสิ่งใดสิ่งหนึ่งสอดเสียดลงไปในช่องในรูไม่คับ
   ไม่หลวมพอครือ ๆ กัน. (ปรัดเล).
สัททุลวิกกีฬิตฉันท์ ๑๙ มีความหมาย "เสือผยอง"
สุว?   [?วะ?] คําอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤตแปลว่า ดี,
   งาม, ง่าย, สําหรับเติมหน้าคํา เช่น สุวคนธ์. (ป., ส. สุ).
ชริน    [ชะ] ก. ประดับ เช่น กรุงชรินไว้.
วน ๒   [วะนะ] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).
ประพาต   [ปฺระพาด] ก. พัด, กระพือ. (ส. ปฺรวาต).
พยุ   [พะยุ] น. ลมแรง. (ข. พฺยุะ; ป., ส. วายุ).
บรรสาน   [บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสาน) ก. ทําให้ติดกัน, ทําให้สนิทกัน,
   เชื่อม, รัด, ผูกไว้.
ชว    [ชะวะ] (แบบ) ว. เร็ว, (มักใช้เป็นส่วนหน้าสมาส) เช่น ชวการ
   ชวกิจ ชวเลข, แผลงเป็น เชาว์ ก็มี.
กระโหม   [-โหมฺ] (กลอน) ก. โหม เช่น ศัพท์ส้าวกระโหมโครม. (บุณโณวาท).
คระไล    [คฺระ-] ก. ไป. (แผลงมาจาก ไคล).
วรรษา   [วัดสา] น. พรรษา, ฤดูฝน; ปี. (ส.).
สุหร่าย   [?หฺร่าย] น. เครื่องโปรยนํ้า รูปทรงคล้ายภาชนะกรวดน้ำ
   คอสูง ปากมีจุกปิดและเจาะรูอย่างฝักบัว สำหรับสลัดน้ำ
   ให้เป็นฝอย. (เปอร์เซีย surahi).
สุรงค์, สุรังค์   ว. มีสีดี, มีสีงาม, งามฉูดฉาด, งามเรืองรอง, ใช้เพี้ยนไปเป็น
   สุหร่ง ก็มี. (ป., ส.).

แดยัน   ก. แทบขาดใจ.

-   ขอบคุณท่าน ?วฤก?มากครับที่ กรุณาให้การบ้านจน?แดยัน? อิ อิ ...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: วฤก ที่ 07 ธันวาคม 2009, 06:52:PM