|
หัวข้อ: "หยุด" เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 29 พฤศจิกายน 2009, 01:03:PM ทุกข์ระทมเท่าใดที่ใจรู้?
เหมือนหลบซ่อนแอบอยู่ทุกย่างก้าว เสียงหัวเราะแห่งหวังเพียงครั้งคราว บางเรื่องราวร้าวลึก..จนนึกกลัว เมื่อดวงดาวหม่นหมองมาร้องไห้ หมดสิ้นแรงกายความหมายสลัว โลกโศกคร่ำครวญน้ำตาฟ้ามัว ชโลมตัวทายท้า..ชะตากรรม วัฏจักรความเหงาคอยเฝ้าเกิด ทุกข์กระหน่ำกำเนิดความชอกช้ำ หยุดอย่างไรความเศร้าเข้ากระทำ หยุดความจำที่ขื่นขม..ลมหายใจ. emo_30....................................... emo_30 |