|
หัวข้อ: รอจนท้อ เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 27 พฤศจิกายน 2009, 05:28:PM มองอาทิตย์ ที่วนรอบ ลับขอบฟ้า
ทั่วนภา เริ่มมืดมิด ฟ้าปิดสี ความเงียบเข้า มาช้าช้า ไม่พาที ก่อนเปลี่ยนสี ถูกดูดกลืน ค่ำคืนเยือน มันไม่เคย ที่จะเปลี่ยน หรือเคลื่อนคลาด เหมือนภาพวาด ยังคงลาย ที่คล้ายเหมือน เส้นยังชัด สียังสด ไม่ลดเลือน กี่วันเดือน ยังคงทน ให้คนมอง สิ่งต่างๆ ไม่เปลี่ยนไป อย่างใจคิด เหมือนชีวิต ที่เงียบเหงา ใจเศร้าหมอง มองวันผ่าน วนกลับมา น้ำตานอง เฝ้าเรียกร้อง ถึงเวลา สัญญาคืน ยังคงรอ อยู่ที่เก่า จับเข่าท่า รอเธอมา แสนระทม ใจขมขื่น ผ่านไปแล้ว ที่แปรผัน นับวันคืน ยังต้องยืน เฝ้าแต่รอ แสนท้อใจ หัวข้อ: Re: รอจนท้อ เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 30 พฤศจิกายน 2009, 01:54:PM ถ้ารู้ว่า.....เธอไม่รู้จักพอ
ฉันก็จะไม่รอเธอจนถึงขนาดนี้ ถ้ารู้ว่า....ไม่เคยรัก..ภักดี ฉันคงไม่รอให้เธอย้ำยีหัวใจ ถ้ารู้ว่า...รักแล้วมีน้ำตา ฉันก็จะไม่ละสายตาหาคนไหน ถ้ารู้ว่า...ความดีไม่ช่วยอะไร ฉันก็จะเลวให้ถึงใจเธอ แต่ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะอย่างไรฉันก้ยังรักเธอเสมอ รักต้องรอ รอ รอ แต่เธอ แม้ต้องพบเจอเเต่ความเจ็บก็ยอม หัวข้อ: Re: รอจนท้อ เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 02 ธันวาคม 2009, 05:21:PM ...กี่วัน กี่ปี ที่ลี้ลับ
กี่ครั้งหลับซับน้ำตาพาหวั่นไหว สองแก้มนางพรางเปื้อนน้ำเนตรไป นอนร้องไห้ครวญคร่ำร่ำชีวา ...คำว่า รอ เมื่อไหร่พอหนอใจฉัน รอกับวันที่ไม่หวนทวนมาหา ได้แต่รอรอจนเก้อเธอไม่มา รอจนกว่าชีวาวายตายจากกัน.... หัวข้อ: Re: รอจนท้อ เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 02 ธันวาคม 2009, 06:48:PM ทั้งที่รอทั้งที่หวังทั้งที่รัก
ทั้งที่รู้ก็สุดหักจากความหลัง ทั้งทั้งที่หัวใจไร้พลัง ทนทั้งรอทนทั้งหวังทนทั้งใจ แม้นปลูกใหม่ไม่พลั้งดั่งดวงดอก แม้นงามงอกก็ด้วยเราเอาใจใส่ แม้นโรยราจะโทษเขาหรือโทษใคร อย่าลืมโทษหัวใจของเราเอง dokkrajaiw |