ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ดวงตะวัน จะลับฟ้า อำลาโลก
จันทร์จะโศก โสกาหนัก สักเพียงไหน
เมฆาลอย ลับฝากฟ้า แม้ยามใด
แต่หัวใจ ยังคงมั่น ไม่ลบเลือน

ใจเจ้ากำ ดันคิดถึง เพียงโสภี
ใจเจ้านี้ มีห่วงหา ไม่ไปไหน
ใจเจ้ากำ นึกถึงนาง ทุกยามไป
เกินดวงใจ จะใฝ่หา คว้าเพียงเธอ...

โอ้...หัวใจดวงน้อยเฝ้าใฝ่หา     
ถึงดวงตาหวานซึ้งตรึงใจสาว     
ถึงความรักถึงเหตุการณ์ร้อยเรื่องราว   
คิดถึงดาวดวงนั้นที่เคยมอง   
คิดถึงพี่มากล้นจนใจหวั่น   
คิดถึงกันบ้างไหมเมื่อยามต้อง   
ห่างกันสุดแสนไกลเมื่อได้มอง   
ภาพเราสองพี่รู้สึกเป็นเช่นไร   
แต่น้องนี้ยังคิดถึงแม้ไม่อยู่   
แค่มองดูภาพเก่าที่ถ่ายไว้     
ก็สุขล้นเหมือนตอนอยู่ร่วมใจ     
รักทำให้คิดถึงพี่ไม่มีเลือน