ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อชีวิตขาดเธอไปในวันนี้ 
เหมือนมันมีสิ่งใดได้ขาดหาย
เมื่อเธอไปไม่อยู่เคียงข้างกาย
ช่างเดียวดายเหน็บหนาวสุดทานทน
คิดถึงตอนเรากินข้าวด้วยกัน   
คิดถึงวันดี-ดีที่ผ่านพ้น 
คิดถึงตอนลำบากกันสองคน 
ยังสุขล้นแม้ต้องแบ่งมาม่ากิน 
ยังจำจดรอยยิ้มแสนสดใส
ของเธอไม่มีวันลบได้หมดสิ้น   
เสียงเพลงเก่าเราเคยร้องแค่ได้ยิน
ฉันก็อินมากจนหลั่งน้ำตา
มองทางไหนก็เห็นแต่ภาพเก่า 
ภาพของเราสองคนยังมีค่า 
เพราะมันช่วยเหนี่วยรั้งในเวลา
ที่อ่อนล้าใช้เยียวยารักษาใจ 
เมื่อวันนี้ไม่มีเธอเหมือนวันเก่า 
ใจมันเหงาเท่าไหร่เธอรู้ไหม 
แต่เมื่อเธอเลือกเดินจากฉันไป
คงทำได้แค่เพียงยอมรับมัน