พิมพ์หน้านี้ - พลอย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ระนาดเอก ที่ 13 พฤศจิกายน 2009, 02:55:AM



หัวข้อ: พลอย
เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 13 พฤศจิกายน 2009, 02:55:AM
"พลอย?"



๐ เงื้อจอบงุดขุดดินที่สิ้นค่า
คุ้ยเขี่ยหาก้อนพลอยไม่ค่อยเห็น
ทนตรากตรำเช้าสายจนบ่ายเย็น
ความมืดเข็นโลมเล้าเงาเลือนลาง

๐ คงอาศัยแสงตะเกียงพอเพียงเห็น
แสงจันทร์เพ็ญเป็นเพื่อนเยือนเคียงข้าง
ระทดท้อมือไม้ปล่อยคลายวาง
สายตาพลางกวาดใส่อย่างไร้แวว

๐ กลับสะดุดหยุดลงตรงสิ่งหนึ่ง
เป็นหินซึ่งดูไปใสดุจแก้ว
แสงสลัวของไฟให้เพริศแพรว
ใจไม่แคล้วลิงโลดโดดลำพอง

๐ ความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าพาปลิดทิ้ง
เลือดสูบวิ่งซึมซับกับสมอง
ทิ้งจอบเสียมอิ่มใจกว่าได้ทอง
มือขาคล่องรีบมาคว้าตะเกียง

๐ ด้วยอารมณ์ดีใจดั่งได้ลาภ
ความจนฉาบโชคร้ายคงหายเกลี้ยง
สิ่งบรรเจิดความฝันพลันพร้อมเพรียง
เดินกลับเคียงยิ้มขำกำพลอยมา

๐ พอถึงบ้านแสงสว่างกระจ่างชัด
หยิบพลอยขัดคราบไคลให้เห็นค่า
เพ่งพิศดูส่องไฟหัวใจชา
พลอยที่ว่าเด่นชัด..หินขัดเอง?"

 emo_12