|
หัวข้อ: ตะวันฉายกลางฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 05 พฤศจิกายน 2009, 08:48:PM ตะวันฉาย กลายลง ตรงใบหน้า
แผดแสงมา ต้องผิว เป็นทิวสาย เพื่อแผดเผา พวกเรา จนละลาย แทบจะกลาย เป็นธุลี ที่ลานดิน ต้องอดทน ลงฝึกซ้อม ย้อมแสงสูรย์ เหมือนเพิ่มพูน ความดำ จนย้ำผิน หมายจะหลีก เข้าร่ม เป็นอาจิณ แต่ต้องสิ้น เพราะครูฝึก เขาไม่ยอม emo_48 พอพร่ำบ่น ปนวลี ที่คำพูด ครูร่ายลูด ศักดิ์ศรี นี้หล่อหลอม เราเป็นศิษย์ สุดแท้ แต่จำยอม ต้องนอบน้อม กล่อมใจ ให้จำเป็น ทำได้แต่ วิงวอน ตะวันฉาย ได้ลับกาย หลังเมฆา พาหลบเร้น แล้วรอลม พัดมา พาเย็นเย็น สรุปแล้ว ก็เห็น ดาวเต็มตา ..... => นั่นคือ มึนนั่นเอง(จะเป็นลม) ************************************* โดนเกณฑ์ไปแปรขบวน กลางสนาม กลางแดด จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เกือบตาย กันไปเลย emo_23 ปล.ตะวันฉาย ในที่นี้ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นคำนามนะจ๊ะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ ^^ หัวข้อ: Re: ตะวันฉายกลางฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: (ฟ้า) มารสุรา ที่ 05 พฤศจิกายน 2009, 09:29:PM ตะวันฉายส่องสาดกราดเต็มหน้า
หมดปัญญาหลบหลีกหรือปลีกหนี ร้อนแผดเผาเราไหม้ไฟอัคคี ทำไงดีวอนผ่านวานเมฆา บังตะวันจันทราให้ข้าหน่อย เหงื่อไหลย้อยเวียนหัวตามัวหนา ขอสายลมสีขาวพัดพราวมา ให้กายาข้าน้อยค่อยเย็นลง emo_20 emo_20 emo_20 emo_20 หัวข้อ: Re: ตะวันฉายกลางฟ้า เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 09 พฤศจิกายน 2009, 08:15:PM ตะวันฉาย กลายลง ตรงใบหน้า
ระวังฝ้า นะน้อง จะหมองไหม้ ครีมกันแดด ระเลง ลงทันใด พี่ห่วงใย ห่วงถึง จึงบอกมา emo_47 emo_45 emo_54 emo_20 |