พิมพ์หน้านี้ - มุมมืด

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 29 ตุลาคม 2009, 04:14:PM



หัวข้อ: มุมมืด
เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 29 ตุลาคม 2009, 04:14:PM
มุมของฉัน มันไม่มี ที่ให้รัก
เป็นมุมหัก พักหัวใจ ให้คนเหงา
เป็นศาลา มาพักร้อน ผ่อนบรรเทา
ยามทุเลา เขาก็ไป ไม่ใยดี

มุมของเธอ เจอแต่รัก พักไออุ่น
ช่างหอมกรุ่น อุ่นหัวใจ ให้สุขี
มีแต่สุข ทุกเวลา ห้านาที
เพราะคนดี มีคู่ชู้ อยู่ข้างกาย

มุมแตกต่าง ระหว่างเจอ เธอกับฉัน
ในทุกวัน ตรงข้ามกัน มันมากหลาย
หนึ่งคนสุข ทุกข์ห่างไกล ไม่เดียวดาย
แต่หนึ่งชาย คล้ายกับตาย ทั้งหายใจ

มุมมืดมิด ปิดชีวิต พิษแห่งรัก
คงสลัก ปักใจไว้ ไม่ไปไหน
คงฝังตรึง ขึงเอาไว้ ในหัวใจ
เจ็บแค่ไหน ใครไม่รู้ อยู่คนเดียว


หัวข้อ: Re: มุมมืด
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 30 ตุลาคม 2009, 03:18:PM
...ตะวันลับดัสดงตรงขอบฟ้า
กับทิวาลาเลื่อนเคลื่อนเข้าหา
ความมืดแฝงเกาะกุมหุ้มชีวา
เหล่าดาราอับแสงแสร้งมืดมน

...อยู่ตรงมุมความเหงากับเงามืด
ด้วยรักจืดจางไปให้สับสน
ใจว้าวุ่นรักลวงห่วงกมล
ที่มืดจนก็คงคลายหมายรุ้งงาม...


หัวข้อ: Re: มุมมืด
เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 30 ตุลาคม 2009, 04:42:PM
...ตะวันลับดัสดงตรงขอบฟ้า
กับทิวาลาเลื่อนเคลื่อนเข้าหา
ความมืดแฝงเกาะกุมหุ้มชีวา
เหล่าดาราอับแสงแสร้งมืดมน

...อยู่ตรงมุมความเหงากับเงามืด
ด้วยรักจืดจางไปให้สับสน
ใจว้าวุ่นรักลวงห่วงกมล
ที่มืดจนก็คงคลายหมายรุ้งงาม...


+1ให้นะครับ แต่งซะจนเห็นมุมมืดเลยครับ emo_47 emo_28


หัวข้อ: Re: มุมมืด
เริ่มหัวข้อโดย: psam ที่ 02 พฤศจิกายน 2009, 12:19:AM
http://www.sontayamusic.com/index.php?topic=19755.0


กลับมานั่งที่เดิมอีกที
ที่ตรงนี้ที่เราเจอะกัน
ที่ที่เธอได้บอกรักฉัน
ที่ที่ฉันบอกรักเธอ
แหละตรงนี้ที่เราจากกัน
ตั้งแต่นั้นไม่เคยได้เจอ
แต่ก็ยังแวะมาเสมอ
คงได้เจอเธออีกที

อยากมองตาเธอให้นาน
แค่ให้ฉัน กลับไปฝันดี
อยากมีเวลาที่ดี
อย่างที่ฉันเคยได้มี
ที่มันคงไม่คืนมา

ภาพความหลังยังคงติดตา
ให้มานั่งทบทวนเรื่องราว
นั่งมองดูผู้คนจนเช้า
กลับไปเหงาทุก ทุกวัน
แต่พรุ่งนี้จะมาอีกที
อาจได้พบคนดีสักวัน
หากใจเธอคิดตรงกับฉัน
คงได้เจอกันอีกที

อยากมองตาเธอให้นาน
แค่ให้ฉัน กลับไปฝันดี
อยากมีเวลาที่ดี
อย่างที่ฉันเคยได้มี
ที่มันคงไม่คืนมา


ยังรอเธอ..ลำพัง..อยู่อย่างนี้
เธอคนดี..ยามนี้..คงหลับไหล
คงหมดสิ้น..ไม่เหลือ..แล้วเยื่อใย
รู้บ้างไหม..ใจนี้..ทรมาน..