ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

     เมื่อเอ่ยถึง นิยาม ของความเหงา
ใครเลยเล่า จะหยุด สุดหลีกหนี
มองหาคน ข้ากาย ก็ไม่มี
ยิ่งทวี ความเหงานั้น ทุกวันคืน
เดินคนเดียว อ้างว้าง บนทางเท้า
เมื่อรุ่งเช้า วันใหม่ ไม่อยากตื่น
นั่งกินข้าว ทุกคำ ยังกล้ำกลืน
แต่ต้องฝืน ฝืนทน อยู่คนเดียว
หรือเนื้อคู่ ยังไม่เกิด กำเนิดนะ
หรือว่าจะ ต้องเป็นโสด อยู่โดดเดี่ยว
ขอเถอะถ้า ... มีจริง  อย่านิ่งเชียว
โปรดอย่าเที่ยว ทำร้าย หลอกให้รอ..........

....เหมือนใจคอย คนหนึ่ง ซึ่งไม่มี....

ผมชอบมา  ตรงมาก เยี่ยมๆๆๆครับ

อยากจะมีใครสักคนอยู่เคียงข้าง
คอยปลอบใจยามอ้างว้างและเงียบเหงา
อยากมีใครสักคนเข้าใจเรา
ยามเงียบเหงาคอยเฝ้าดูแลกัน

มองเมฆขาวลอยขอนฟ้อนลมเหนือ
คราผีเสื้อฝัดปีกฉีกสวยสวน
ยามฝนพรมรมดินกลิ่นหอมอวล
อยากชี้ชวนหนึ่งใครให้ร่วมชม...(เพรางาย)

แม้เพียงกลิ่นรินรดจรดนาสา
ยวลยิ่งกว่าบุพพชาติสะอาดสม
หากบรรเลงเพลงคลอลออชม
คงภิรมย์ยิ่งนักจักมิลืม..อิอิ

...แบบว่า..(จะไม่เด็ด)

มองเมฆขาวลอยขอนฟ้อนลมเหนือ
คราผีเสื้อฝัดปีกฉีกสวยสวน
ยามฝนพรมรมดินกลิ่นหอมอวล
อยากชี้ชวนหนึ่งใครให้ร่วมชม...(เพรางาย)

แม้เพียงกลิ่นรินรดจรดนาสา
ยวลยิ่งกว่าบุพพชาติสะอาดสม
หากบรรเลงเพลงคลอลออชม
คงภิรมย์ยิ่งนักจักมิลืม..อิอิ

...แบบว่า..(จะไม่เด็ด)

แม้นหอมหวนครวญหลงพะวงยิ่ง
กลับแน่นิ่งทิ้งภาพมิปลาบปลื้ม
เถอะสรวงส่งอนงค์นางสล้างยืม
มาดูดดื่มวิมานดินถวิลคอย...(อาร์ตี้)

มองเมฆขาวลอยขอนฟ้อนลมเหนือ
คราผีเสื้อฝัดปีกฉีกสวยสวน
ยามฝนพรมรมดินกลิ่นหอมอวล
อยากชี้ชวนหนึ่งใครให้ร่วมชม...(เพรางาย)

แม้เพียงกลิ่นรินรดจรดนาสา
ยวลยิ่งกว่าบุพพชาติสะอาดสม
หากบรรเลงเพลงคลอลออชม
คงภิรมย์ยิ่งนักจักมิลืม..อิอิ

...แบบว่า..(จะไม่เด็ด)

แม้นหอมหวนครวญหลงพะวงยิ่ง
กลับแน่นิ่งทิ้งภาพมิปลาบปลื้ม
เถอะสรวงส่งอนงค์นางสล้างยืม
มาดูดดื่มวิมานดินถวิลคอย...(อาร์ตี้)


จะรอท่าวิมานดินสิ้นถิ่นรัก
หวังมาปักจักว่าคราเหงาหงอย
กลัวว่านานวิมานฟ้าลาเลื่อยลอย
คนที่คอยก็ไม่อยู่เฝ้าคู่เคียง..........(ตะวันฉาย)