พิมพ์หน้านี้ - ครั้นลมหนาวก้าวสัมผัสกาย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ดาวระดา ที่ 22 ตุลาคม 2009, 02:26:AM



หัวข้อ: ครั้นลมหนาวก้าวสัมผัสกาย
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 22 ตุลาคม 2009, 02:26:AM
สิ้นสายฝนบนดินได้กลิ่นหนาว
จากลมผ่าวก้าวผ่านย่านกายผ่อง
หวิววาบหวามลามเรียงเคียงเนื้อทอง
คลุมประคองสองข้างสร้างเขาบัง

อุ่นอกอิ่มอันเอื้อเนื้อสัมผัส
ป้องเปลี่ยนปัดผลัดข้างต่างเนื้อหนัง
ลมหนาวล้อหนอร้าวเป็นคราวครั้ง
ส่งพลังพรั่งพรูข้างหูนาง

ฟังเสียงลมข่มใจอย่าไหวหวั่น
กายสะบั้นพรั่นพุ่งรอรุ่งสาง
เมื่อหมอกหมดลดเลือนเคลื่อนหนาวจาง
แสงทองสร้างวางไออุ่นที่คุ้นเคยฯ



ง่วงครับตีสองกว่าละไม่ไหว ขอตัวเข้านอน


หัวข้อ: Re: ครั้นลมหนาวก้าวสัมผัสกาย
เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 22 ตุลาคม 2009, 06:26:AM
สิ้นสายฝนบนดินได้กลิ่นหนาว
จากลมผ่าวก้าวผ่านย่านกายผ่อง
หวิววาบหวามลามเรียงเคียงเนื้อทอง
คลุมประคองสองข้างสร้างเขาบัง

อุ่นอกอิ่มอันเอื้อเนื้อสัมผัส
ป้องเปลี่ยนปัดผลัดข้างต่างเนื้อหนัง
ลมหนาวล้อหนอร้าวเป็นคราวครั้ง
ส่งพลังพรั่งพรูข้างหูนาง

ฟังเสียงลมข่มใจอย่าไหวหวั่น
กายสะบั้นพรั่นพุ่งรอรุ่งสาง
เมื่อหมอกหมดลดเลือนเคลื่อนหนาวจาง
แสงทองสร้างวางไออุ่นที่คุ้นเคยฯ

ง่วงครับตีสองกว่าละไม่ไหว ขอตัวเข้านอน



อ่านบทกลอน อ่อนไหว หัวใจสั่น
ช่างเสกสรรค์ ปั้นคำ มาพร่ำเผย
เห็นภาพลม หนาวเฉื่อย มาเอื่อยเกย
สุดยอดเลย พี่ชาย สหายกลอน.......... emo_28.....


เก่งจังเลย
ทักทายครับ คุณพี่ สุวิจักขณ์ที่น่ารักของผม..... emo_54




หัวข้อ: Re: ครั้นลมหนาวก้าวสัมผัสกาย
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 22 ตุลาคม 2009, 12:10:PM
ครั้นลมหนาวก้าวย่างทางสายเก่า
ลมยามเช้าโลมไล้กล้วยไม้อ่อน
เพิ่งจะผลิแมลงแย่งกันซอน
น้ำค้างค้อนแดดสายทำร้ายนวล

ย่างเท้าเหยียบปุยใยในหย่อมหญ้า
จิ้งหรีดถา-กรีดลี้ดีดหนีด่วน
หอมไอดินกลิ่นหมอกหยอกเย้ายวน
อยากเชิญชวนบางคนร่วมยลชม


 emo_51


หัวข้อ: Re: ครั้นลมหนาวก้าวสัมผัสกาย
เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 22 ตุลาคม 2009, 01:11:PM


ลมหนาวเอยอย่าเชยเคียงเพียงกระแส
พอผันแปรก็แลหายสุดสายเสียง
ไม่ยลยินในเสียงเรียกเพรียกสำเนียง
หรือเบนเบี่ยงจากใจแล้ว...แนวลมหนาว

...แบบว่า


หัวข้อ: Re: ครั้นลมหนาวก้าวสัมผัสกาย
เริ่มหัวข้อโดย: DEVIL ที่ 22 ตุลาคม 2009, 04:33:PM
เพียงพระพายพัดพลิ้วพอผิวเผิน
หนาวเหลือเกินใจเราเขาไม่สน
ช่างร้าวรวดปวดแสบเขาแยบยล
ทิ้งเราบนปากเหวแห่งความรัก