ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เจ็บเสียให้พอ
แต่จะไม่มีวันร้องขอให้สงสาร
ความเห็นใจหรืออย่างไรไม่ต้องการ
กับที่เธอทำมาวันวานมันมากไป
มีฉันอยู่ทั้งคน
แต่เธอกลับไม่สนไปหาใหม่
แล้วมาปั้นหน้าหลอกกลับกลอกว่าฉันไม่เข้าใจ
จะทำหน้าไร้ยางอายถึงไหนกัน
ใช่ ฉันเองที่ผิด
นับตั้งแต่คิดเลือกเธอในวันนั้น
คนที่เคยบอกกรอกหูอยู่ทุกวัน
ว่าจะอย่างไรก็ไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจ
แล้วเป็นไงในวันนี้
น้ำตาทุกหยดที่มีฉันจะไปทวงกับใครได้
เจ็บปวดร้าวกับเรื่องราวที่เป็นไป
ใครคนเที่เคยสัญญาไว้ ไม่เหมือนเดิม

หลับแล้วไม่อยากตื่น
แต่ยังคงต้องฝืนลุกขึ้นยืนให้ได้
ว่างเปล่ารวดร้าวไร้ใคร
ทำไมหัวใจจึงเดียวดาย
ผ่านมาเนิ่นนาน
แต่ทำไมความร้าวรานยังไม่จางหาย
กาลเวลาไม่ได้ทำให้รวดร้าวคลาย
นับตั้งแต่ที่คนใจร้ายเดินจากไป
ใครก็ได้ช่วยหน่อย
อย่าให้หัวใจดวงน้อยค่อยสลาย
ช่วยเดินเข้ามารักษาบาดแผลในใจ
ให้จางหายหรือหมดสิ้นไปเสียที
ไม่ได้อยากให้สงสาร
เพียงแค่ต้องการไม่ให้ร้าวรานไปกว่านี้
ขอพักหัวใจเอาไว้สีกนาที
เมื่อแข็งแรงดี คนๆ นี้ จะฝากใจ

จะให้ทำอย่างไร
ยังเจ็บอยู่สุดหัวใจทุกวันนี้
ยังไม่พอให้เหลือซากดี ๆ
ความทรงจำที่มีมันน้อยไป
ไม่สามารถอธิบาย
ทำไมจึงเจ็บไม่หายแบบไหน
มันฝังลึก ลึกลงข้างใน
จะถอนก็ไม่ไหว ไม่เป็นไร คงตายเอง

มื้อเย็น

ต้มยำความเศร้า

เกาเหลาน้ำตา

ข้าวผัดเหว่ว้า

คะน้าอกหัก


สุกี้เย็นชา

ทอดปลาช้ำหนัก

ข้าวต้มตรมรัก

ผัดผักรักไกล


กะเพราเหงายิ่ง

ผัดขิงหวั่นไหว

แพนงแสลงใจ

ผัดไทยใจครวญ

ป.ล. ไม่รู้ว่าเธอจะกินข้าวกับใคร..อร่อยมั้ย