พิมพ์หน้านี้ - หิ่งห้อยกับดวงจันทร์

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: "จับยามดอกเหมย" ที่ 10 ตุลาคม 2009, 10:12:PM



หัวข้อ: หิ่งห้อยกับดวงจันทร์
เริ่มหัวข้อโดย: "จับยามดอกเหมย" ที่ 10 ตุลาคม 2009, 10:12:PM
เจ้าหิ่งห้อย.....ตัวน้อย.....รอคอยฝัน
ว่าสักวัน......คงมีแสง.....แรงจันทร์ไหว
เจ้านักฝัน.......มัวฝัน.......อยู่ทำไม
จงสู้ไป......ใช้แรง.......ที่แบ่งมา

เรื่องนี้แต่งเอาครับ

เจ้าหิ่งห้อย.....มีแสง.....แรงดวงจันทร์
หลงตัวเอง.....ว่าฉัน.......นั้นเก่งกล้า
บินไปทั่ว......ทุกทิศ.......พิชิตมา
สุดขอบฟ้า.....คิดว่าตัว......ไม่กลัวใคร

มันได้เสาะ.....หาหิ่งห้อย......แล้วสอยร่วง
ฆ่าพองพวง.....พวกเพื่อน.....ที่อ่อนไหว
มันสู้แกร่ง.....เเข็งแรง.....กว่าใครใคร
แล้วกลับไป.....ท้าสู้......ดวงจันทรา

ดวงจันทรา.....ถามว่า.....เจ้าใช่ไหม
ฆ่าพองเพื่อน.....เจ้าไป.....แค่แสงจ้า
เจ้าหิ่งห้อย......ตอบไป......ใช้แล้วหนา
เจ้าหัวใหญ่.....มีปัญญา.....สู้ข้าหรือ

ดวงจันทรา.....พูดไป.....เหตูใดเจ้า
ถึงรุนเร้า......ตัวเอง.....เช่นนี้หือ
หิ่งห้อยตอบ.....กลับไป.....ว่าเจ้าคือ
ดวงจันทรา.....มิใช่หรือ.....ลองตอบมา

ดวงจันทรา.....เจ้าเอง....คิดว่าเก่ง
ชอบทำเพ่ง....หมู่ดาวเห็น.....ทำเป็นว่า
มาลองสู้.....ข้าดู......ตาต่อตา
เจ้าจะรู้......ว่าข้า......ใช่อ่อนแอ

แสงทั้งสอง....ประลองกัน.....อยู่วันค่ำ
ช่างชอกช้ำ.....ประชากร......ทุกยากแห
ดวงอาทิตย์.....เห็นดังนั้น......จึงเข้าแล
แล้วสั่งสอน......ด้วยแสงแท้.....แพอำไพ

เจ้าทั้งสอง.....แก่งแย่งไป....ได้ไรบ้าง
สู้แล้วสร้าง.....ทุกข์ให้.....เขาใช่ไหม
ลองทบทวน.....คิดดู.....เสียกระไร
แล้วก็ไป.....ขอขมา.....ลาโทษเอา

ดวงอาทิตย์.....กล่าวไว้....แล้วไปจาก
หิ่งห้อยรู้.....ว่าตัวพราก.....ทุกข์ยากเขา
จึงกลับตัว.....กลับใจ.....กับความเศร้า
แล้วบินเหงา.....หายไป.....กับดวงจันทร์[/color
]

ช่วยบอกด้วยนะครับว่าถูกไหมจะเอาไปส่งวันจันทร์นี้แล้ว emo_47 emo_47
ลองเปลี่ยนดูละครับถ้าผิดก็บอกด้วยนะครับ


หัวข้อ: Re: หิ่งห้อยกับดวงจันทร์
เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 20 ตุลาคม 2009, 12:48:PM
แมลงตัวหนึ่ง
หลงซึ้งจันทร์สวย
อยากอยู่ร่วมด้วย
ทุกคราราตรี

วันไหนเดือนดับ
ช้ำใจเหลือที่
แสงดาวที่มี
มิเทียมเทียบจันทร์

ฝากลมหอบสาส์น
ผ่านถึงเธอนั้น
เห็นใจรักฉัน
อย่าหมั่นลาร้าง

ดวงจันทร์เห็นใจ
แบ่งให้แสงจาง
ชมแทนวันห่าง
ช่วยล้างใจหมอง

แมลงตัวนิด
ซึ้งจิตสมปอง
ยามบินเที่ยวท่อง
แสงทองคู่ตน

ช่วยแต้มราตรี
ยามสีมืดหม่น
วูบวับสวยล้น
คนเรียก  ?หิ่งห้อย?