|
หัวข้อ: ยืนเหงา...เคล้าสายลม เริ่มหัวข้อโดย: "จับยามดอกเหมย" ที่ 10 ตุลาคม 2009, 01:49:PM มองดูนก...บินผก...เป็นคู่หวาน
มองผีเสื้อ...ประสาน...บนขานไม้ มองปลาคู่...ทวนน้ำ...ช่างย้ำไย มองหัวใจ...ว่างเปล่า...อันเศร้าตา กลางสายลม...พัดพา...ใจกลับเหงา คู่ของเรา...คือใคร...ที่ใจหา อาจไม่พบ...ตอนนี้...ทีเสาะมา จะเข้าใจ...ข้าจันทรา...ขอลาไกล หัวข้อ: Re: ยืนเหงา...เคล้าสายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 10 ตุลาคม 2009, 02:18:PM ยืนมองฟ้า สลับแสง กลางเวหน
ดั่งเสกมนตร์ ร่ายวาด ปาดหลากสี กลางวันแต้ม แซมสูรย์ อุ่นไอดี กลางคืนมี จันทรา ประดับดาน สลับกัน แรมเพ็ญ เห็นกันอยู่ มิอาจเป็น เคียงคู่ รู้คำหวาน ต้องสลับ กลับเปลี่ยน หมุนเวียนกาล ทุกสิ่งปาน เดียวดาย คล้ายตัวตน ยืนมองฟ้า หาพจน์ บทคำกล่าว เรียงร้อยเฟื่อง เรื่องราว พราวเวหน มีสายลม คลอเคล้า เร้าเคียงชล คอยหมุนวน ความเหงา ให้เพลาไป บึงวารี มีมัจฉา พาแหวกว่าย ระบำส่าย วิหก พลิ้วผกไหว บุพผาบาน ภมรบิน กลิ่นฟุ้งไกล แต่เราเล่า ไร้ใคร คอยยืนเคียง หัวข้อ: Re: ยืนเหงา...เคล้าสายลม เริ่มหัวข้อโดย: tanapok ที่ 11 ตุลาคม 2009, 05:17:PM อยากป่วยไม่มีวันหาย... จะได้มีเธอใกล้ๆ ค่ อ ย ห่ ว ง ใ ย ห่วงหา เป็นนางพยาบาลให้ทานข้าวทานยา ทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองมีค่ามากกว่าใคร อยากป่วยไปตลอดชีวิต... เพื่อมีเธอ ใ ก ล้ ชิ ด คอยดูแลเอาใจใส่ ฉันรู้ความคิดของฉันมันเห็นแก่ตัวเกินไป แต่เธอรู้ใช่ไหม ว่าฉัน ค ง ข า ด ใ จ ถ้าขาดเธอ หัวข้อ: Re: ยืนเหงา...เคล้าสายลม เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 11 ตุลาคม 2009, 09:55:PM ความเหงาจับเกาะจิตในคืนร้าง
ลมอ้างว้างพัดถูกกายหาสั่นไหว ใจนิ่งนึกสู่ภวังค์หาสิ่งใด มาดึงให้กลับคืน ณ ยามนี้ น้ำตารื่นขอบตาเวลาเหงา ใจของเราสลายแทบป่นปี้ ยินเสียงเตือนใจร่ำร้องดังทุกที ชีวิตนี้มีค่าควร เร่งทำใจ emo_01 หัวข้อ: Re: ยืนเหงา...เคล้าสายลม เริ่มหัวข้อโดย: dviil ที่ 25 ตุลาคม 2009, 05:24:PM ฝากบทกลอนถึงใครสักคนบนโลกนี้
เธอคงกำลังหลับฝันดีอยู่ใช่ไหม ฝากคำรักผ่านบทกลอนจากคนไกล ที่ยังหวังอยู่ในใจเมื่อไหร่จะได้เจอ ก็ผ่านเดือนผ่านปีที่หมุนเวียน ตัวของฉันก็ยังคงเดียวดายอยู่อย่างนี้ ก็ได้แต่รอ..จะเจอะกับคนดี คนที่ฟ้ากำหนดให้มาพบกัน // ปิ่นปักผม (แต่งเมื่อ0:01 11/10/09) |