|
หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 04 ตุลาคม 2009, 03:24:PM อวิชชาบังตาพามืดมิด บังดวงจิตคิดใฝ่อกุศล ให้ลืมไปในค่าความเป็นคน แม้วังวนวัฏฯวาระกรรม หาเกรงกลัวตัวบาปที่หยาบช้า ลืมวิชาพาใจให้ถลำ ทิ้งความดีมีค่าน่าจดจำ ลืมแม้คำพร่ำสอนก่อนเรียนมา นำพาตัวกลั้วไปในความอยาก ถึงแม้ยากอยากได้ก็ใฝ่หา ใช้วิชาโดยมิชอบเก็บกอรปมา ไม่สนว่าหน้าอิทร์พรหมยมพบาล ทิ้งน้ำตาอาลัยให้คนอื่น ต้องขมขื่นฝืนตายหลายสถาน เขาสาปส่งลงนรกตกชั่วกาล ยงคงพาลหามองตรองดูตัว เมื่อรู้แน่แท้จริงนั้นสิ่งหรอก ความกลับกลอกร่อนเร้าเข้าสุมหัว เหตุแห่งจิตเนรมิติปิดตามัว มันยวนยั่วหัวใจให้อาวรณ์ ระลึกกรรมทำใว้ฤทัยช้ำ ติดบ่วงกรรมยากนักจักหักถอน คือมายาพาเข้าเตาไฟร้อน เชิงตะกอนร้อนรุ่มเข้ากุมใจ มหาซัง หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 09 ตุลาคม 2009, 07:34:PM ฟังบทกลอนเพราะจังฟังแว่วหวาน ดังตำนานนักกวีมนต์ปี่แว่ว แต่ก่อนกาล นานมา พาเป็นแนว ลูกหลานแน่ว สานต่อ คล้อกวี หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: แมวเหมียว ที่ 14 ตุลาคม 2009, 05:34:PM คิดว่ารักเธอเพียงมายาหรือ
ลองฝึกปรือเวทย์มนต์ให้คนหลง แล้วทิ้งรักหักใจไม่เจาะจง ว่าคนคงรักมาแต่นานเนา คิดว่ามายามีเสน่ห์ หรือว่าให้คนเทรักให้เขา หลอกได้มากประสบการณ์ต้องสอนเรา อย่าไว้ใจเดี๋ยวจะเหงาเฝ้าเจ็บทรวง มายาช่างร้ายเหลือ... หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: psam ที่ 15 ตุลาคม 2009, 12:30:AM เป็นแค่เพียงดั่งคำภาพมายา สิ่งลวงตาที่เธอปั้นเสนอ อาจเป็นเพียงคำพูดที่เพ้อเจ้อ ให้ฉันเผลอคิดว่าเธอจริงใจ เป็นแค่เพียงแค่คำที่ลวงหลอก คำที่บอกฝากไว้ไร้ความหมาย เชื่อไม่ได้สักนิดหรือคำชาย รักหวานกลายเป็นขมตรมฤดี (http://www.updiary.com/user/g/u/e/guest/images/line28.gif) หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 15 ตุลาคม 2009, 01:03:PM แพรวรอยยิ้ม พิมพ์รัก สลักหน้า
รับดวงตา คายคม พรมจิตไหว หยาดคำหวาน หว่านใส่ พร้อมเยื่อใย ลงกลางใจ ในรัก ปักมนตรา แต่วันนี้ ตีกลับ ลับลาจาก ทุกคำปาก เสียดแทง แกล้งทรวงหนา ฉันบอกสิ ทุกอย่างเพียง ภาพมายา ที่ดวงตา ฉันเห็น ไม่เป็นจริง หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 15 ตุลาคม 2009, 03:16:PM ดอกไม้สีรุ้งฟุ้งหอม
จึงยอมจ่ายเงินแลกช่อ ชั่ววันสูดดมแสบคอ เพียงแตะพิษก่อเผาเนื้อ หลงชมชื่นเชื่อเหลือช้ำ รินน้ำเค็มชืดฝืดเฝือ ล้างคำหวานร่ายร้ายเจือ จงเผื่อใจบ้าง....ชั่งใจ หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 16 ตุลาคม 2009, 05:19:PM ปฏิกูลมูลเหตุแห่งเจตน์จิต ใช่ลิขิตจากสวรรค์ที่สรรสร้าง แต่เป็นตนคนทำกรรมนำทาง กิเลสห่างวางทุกข์จะสุขนาน สติเป็นนายกายตามคอยถามใถ่ ปัญญาใช้ใคร่ครวญอย่าด่วนขาน หากตามปากยากแท้ได้แก่การ ตรองให้นานอ่านให้ลึกค่อยนึกทำ มหาซัง หัวข้อ: Re: มายา เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 20 ตุลาคม 2009, 09:38:PM หลงวังวนหนทางใจจึงได้ช้ำ เข้าจองจำคำหวานเธอขานใส่ เพราะรูปร่างนางน้องเข้าคล้องใจ จึงเข้าไปในห้วงบ่วงมายา เพียงเปลือกนอกหลอกตาเลอค่ายิ่ง อันที่จริงสิ่งที่เห็นเด่นตรงหน้า หาใช่นิลดินดำธรรมดา เฝ้าบูชาว่าประเสริฐและเลิศเลอ มหาซัง |