|
หัวข้อ: หวานนัก รักไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: นกหัดบิน ที่ 01 ตุลาคม 2009, 09:56:PM หวานนักรสรักอันพร่างพราว [/color][/size]สายลมมิเหน็บหนาวอ่อนไหว อุ่นดั่งมีอรุณรุ่งในดวงใจ แพรวไสวมิดับแม้กลางคืน แม้นผกาแพรวพราวทั่วไพรสน จะทุกข์ทนเท่ากับรักเป็นไหนอื่น จะตรากตรำระทมทุกทุกวันคืน มิอาจฝืนยืนอยู่เพียงลำพัง หัวข้อ: Re: หวานนัก รักไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: จ้อง เจรียงคำ ที่ 02 ตุลาคม 2009, 12:41:PM เมื่อเธอชายตาแลฉันแน่นิ่ง นัยน์ตาพริ้งเยิ้มหยาดไม่อาจถอย ธารสายตาพาใจฉันนั้นล่องลอย สยบคอยแน่นิ่งตลิ่งใจ เมื่อเธอเอื้อนเอ่ยว่าวาจากล่าว คารมยิ่งแพรวพราวราวแก้วใส ฤทธิ์ร้อนรุ่มกุมเกื้อเนื้อหทัย จนหวั่นไหววาบหวามไปตามเธอ โดนจองจำในห้วงบ่วงเสน่ห์ โซ่ตรวนเล่ห์ตรึงร่างอย่างไผลเผลอ จะรู้ตื่นก็สายเมื่อได้เจอ ว่านั่งเพ้อกับชายอีกหลายคน หัวข้อ: Re: หวานนัก รักไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 02 ตุลาคม 2009, 01:05:PM ถึงมากมีคำหวานมาหว่านล้อม มิขอยอม หลอมใจ ให้ใหลหลง เพราะเธอหวาน มากไป รักไม่ลง หลายอนงค์ ผูกสมัคร แอบรักเธอ สงสารหลายนารี ที่จมปลัก ถูกกับดัก รักลวง ห่วงเสมอ เราโชคดี รู้ก่อน...วอนเพื่อนเกลอ สิ่งที่เจอ คือบ่วง..หลุมลวงรัก หัวข้อ: Re: หวานนัก รักไม่ลง เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 02 ตุลาคม 2009, 02:35:PM แต่งคำล้ำหรู
เชิดชูชมชื่น ลบหายลายขื่น หลงยิ้มอิ่มจิต ถอยห่างมาหน่อย จึงค่อยได้คิด หวานนักมักพิษ เคลือบติดซ่อนใน |