หัวข้อ: ดีไม่พอ เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 30 กันยายน 2009, 04:44:PM เธอคิดดี อย่างถี่ถ้วน แล้วใช่ไหม
ตัดสินใจ จะจากไป รักกับเขา ทิ้งความจริง สิ่งต่างต่าง ระหว่างเรา มอบความเหงา ตอบแทนกัน ในวันลา สี่นาที คิดอีกที จะได้ไหม ก่อนจากไป ทบทวนใจ ให้ดีหนา จากหัวใจ ใครที่รอ ขอเวลา คิดสักครา นะกานดา ถ้ารักกัน กับสี่ปี ที่คบกัน มันนานมาก และมันยาก หากจะทิ้ง สิ่งเหล่านั้น ความทรงจำ ที่เคยทำ เป็นร้อยพัน เธอกับฉัน ร่วมฟันฝ่า มามากมาย ฉันท้อใจ เธอนั่นไง อยู่เคียงข้าง เธออ้างว้าง ฉันไม่ห่าง หรือหนีหาย ฉันเป็นไข้ ใจเธอก็ ไม่สบาย ดีหรือร้าย ข้างข้างกาย ต้องมีเรา หากคิดดี ที่จะไป กับคนนั้น ตัวของฉัน คงให้ไป แม้ใจเหงา จากวันนี้ คงไม่มี คำว่าเรา รับความเศร้า พร้อมคำนี้ "ดีไม่พอ" หัวข้อ: Re: ดีไม่พอ เริ่มหัวข้อโดย: ฌลา ที่ 30 กันยายน 2009, 05:29:PM ดีไม่พอไม่ใช่เหตุผล ที่จะทิ้งคนทั้งคน...ให้ปวดร้าว บอกความจริงดีกว่า...เกิดอะไรขึ้นมาระหว่างเรา เธอถึงมาบอกกล่าว...ให้เรื่องของเราเป็นวันวาน เพราะเขาใช่ไหม เขาที่เธอมีใจ...มากกว่าฉัน เธอจึงบอกลา...ลืมคุณค่าความผูกพัน ลืมว่าคนสำคัญ...ที่เคยเคียงข้างกัน...คือใคร ดีไม่พอ...อย่าพูดมัน เหตุผลงี่เง่าแบบนั้น....มันใช้ไม่ได้ ถ้าอยากจจะลา...ก็บอกสิว่า...หมดใจ ดี-เลวจะสำคัญอะไร...ในเมื่อหัวใจเธอเปลี่ยนแปลง (http://i33.photobucket.com/albums/d67/cute_line/heart/h44.gif) หัวข้อ: Re: ดีไม่พอ เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 03 ตุลาคม 2009, 08:01:AM เธอบอกฉัน ยังไม่ใช่ คนในนั้น
ที่เธอฝัน มอบหัวใจ ให้กับเขา รักที่ให้ ยังไม่ใช่ ได้แค่เงา คำว่าเรา เท่ากับเพื่อน ไม่ใช่แฟน ไม่เป็นไร เมื่อที่ให้ ไม่อยากรับ คงต้องกลับ มานับหนึ่ง แม้เจ็บแสน ต้องยอมรับ ความจริง สิ่งตอบแทน คำว่าแฟน ยังห่างชั้น ฉันเข้าใจ ดีไม่พอ ขอยอมรับ กับคำนี้ ฉันไม่มี สิ่งอะไร ผูกใจไว้ คำว่ารัก มันยังห่าง อย่างมากมาย รักให้ตาย ได้แค่เพื่อน เตือนตัวเอง หัวข้อ: Re: ดีไม่พอ เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 03 ตุลาคม 2009, 09:15:AM ๐ เป็นคนดีแล้วไยเธอไม่รัก แต่ถ้าจักทำเลวหรือเหลวไหล เธอจะรักหรือเปล่าเล่าทรามวัย เธอชอบไฟหรือน้ำย้ำบอกมา ๐ จะให้ชั่วสุดสุดดุจคนโฉด หากเธอโปรดทำได้เพราะใจกล้า แต่ก็ไร้ประโยชน์หมดราคา หากสังคมตีตราว่าตามัว.. emo_12 หัวข้อ: Re: ดีไม่พอ เริ่มหัวข้อโดย: ก้างขวางคอ ที่ 05 ตุลาคม 2009, 08:07:PM อนิจจาดวงใจพี่มาหนีจาก
เคยทุกข์ยากอยู่ร่วมกันพลันห่างเหิน ทิ้งให้พี่ต้องเดียวดายในทางเดิน ต้องเผชิญความขื่นขมตรมในใจ ก่อนเคยรักแรกเริ่มเติมเต็มฝัน ประคองเกี่ยวก้อยกันสัมพันธ์หวาน น้ำต้มผักที่ขมขื่นยังฝืนทาน ดุจน้ำตาลที่หวานลิ้นกลิ่นชื่นใจ มาบัดนี้น้องคนดีมาหนีห่าง บอกทุกอย่างจบกันไปไม่ห่วงหา น้ำต้มฝักที่หวานกลืนชื่นอุรา น้องบอกว่ามันขมขื่นสุดฝืนทน |