ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

แต่อ่อนน้อยคอยเห่บนเปลสาน
จนหลับอยู่เนิ่นนานด้วยหวานฝัน
เสียงเอื้อนเอ่ยเลยผ่านแม้นานวัน
แววตาแห่งผู้นั้นสถิตย์ใจ

กี่รุ่นราวคราวพ้นจนวันนี้
กี่นับนานขวบปีไปป่านไหน
ยายยังอยู่เยี่ยงนั้นจนวันใด
แม้วันนี้ร่ำไห้ใต้ทุกข์ตรม

แต่หลานยังอาลัยมิใช่อื่น
แม้ต้องเหยียบต้องยืนบนขื่นขม
ทุกคำกล่าวเฝ้าล่วงห้วงอารมณ์
ยังสะสมสิ่งนั้นนับวันมา

ยังรู้ว่าต้องสู้ยายดูอยู่
แม้จะผ่านอดสูจนหนักหนา
ก็ยังพร้อมยอมพลีด้วยชีวา
ขอเพียงแค่แววตายายส่งเยือน

เยือนมาจากราวฟ้าเวหาหน
มองมาจากเบื้องบนหาใครเหมือน
ด้วยแววแห่งเคยคุ้นอบอุ่นเตือน
ให้มิลบลางเลือนจากฝันงาม

ก็ขอเพียงเท่านั้นให้ฉันรู้
ให้ฉันมีแรงสู้พ้นขวากหนาม
ต่อแต่นี้ทุกข์ภัยใดก็ตาม
ที่ลุกลามล่วงล้ำพร้อมทำลาย

หลานกราบตัก..
อ้อมแห่งรักจากมือสื่อความหมาย
แม่ของแม่และเราเรียกว่ายาย
เปี่ยมแววตาฉาบฉายความอาทร
....                     ...
บนหิ้งบูชา
เหลือเพียงรอยน้ำตา, อุทาหรณ์
ค้อมศรีษะกราบพื้นทุกตื่นนอน
โดยมีหมอนรองรับ.. ซับน้ำตา
ประหนึ่งหลานเดินหลงในกรงขัง
รัก, คิดถึง ทุกครั้ง.. ยังเพ้อหา
ภาพเหลืองเก่าซีดลามตามเวลา
หากทว่าเงาอดีต..มิซีดจาง.

(http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/dookdik/linepattern/linenew/266.gif)