|
หัวข้อ: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 23 กันยายน 2009, 08:10:PM คนแต่ก่อนสอนสั่งให้ยั้งคิด เตือนดวงจิตให้นึกระลึกถึง คำสั่งสอนวอนให้ใจคะนึง ระลึกถึงมันไว้ใส่ใจจำ ไป ไหนไปเถิดเปิดโอกาส ไม่ ให้คลาดเคลื่อนคล้อยรอยฉนำ กลับ กายเป็นเศษธุลีมีประจำ หลับ ให้สำราญรื่นชื่นวิญญาณ์ ไม่ รู้เห็นเดือนวันอันล่วงลับ ตื่น แล้วดับแดดิ้นสิ้นสังขาร์ ฟื้น ไม่ได้หลายปีเคยมีมา ไม่ เลือกว่าผู้ใดในแผ่นดิน มี ความทุกข์สุขเคล้าเนาในจิต หนี ความผิดไม่ให้ใครติฉิน ไม่ ว่าจนหรือมีสิ้นชีวิน พ้น ไปสิ้นจากโลกโศกอาลัย เป็นธรรมดาของโลกสุขโศกเศร้า ต้องคละเคล้าเข็ญขุกทุกสมัย อย่าหลงตนลืมตัวกลัวผองภัย ตัดสินใจปรับปรุงมุ่งทำดี ปลงเสียเถิดเกิดมาในหล้าโลก ต้องมีโศกสุขคละยากจะหนี ละกิเลสให้สิ้นแล้วยินดี สิ่งที่มีสิ่งที่ได้พอใจเอย สวัสดีสมาชิกบ้านกลอนไทย..ทุกท่าน. ผมชื่อ ไอ้จ่อย เป็นสมาชิกมาสมัครใหม่ ขอฝากตัวด้วยคนนะครับ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 23 กันยายน 2009, 08:23:PM อนิจจา วัตตสังขารา อุปปาทวยธัมมิโน อุปปัจชิตวานิรุติชันติ เตสัง วูปสโม สุโข..... ธรรมดาของโลกอย่าโศกเศร้า ถึงตัวเราก็ต้องตายกลายเป็นผี จงเร่งสร้างทางบุญหนุนชีวี เป็นเครื่องชี้นำทางห่างอบาย ยินดีต้อนรับคุณ"ไอ้จ่อย"สู่บ้านกลอนไทย ครับ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 23 กันยายน 2009, 08:31:PM ธรรมดาของโลกมีโศกเศร้า มีหงอยเหงาร้าวใจให้ขมขื่น มีดีใจเสียใจไม่ยั่งยืน บางครั้งฝืนยืนสลดกฎแห่งกรรม ขอบคุณครับ คุณสายใย..มิตรคนแรก ที่ทักทาย ยินที่ได้รู้จักครับผม หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 23 กันยายน 2009, 08:53:PM แค่หนึ่งวันธรรมดาที่ฟ้าปิด หากคุณคิดวุ่นวายให้คลายเสีย โลกยังหมุนแกนต่อรอแดดเลีย เราอ่อนเพลียแค่กาย.. เดี๋ยวหายเอง. (http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/dookdik/linepattern/line/050.gif) เปิดอักษรต้อนรับคุณไอ้จ่อย ธรรมดาของโลกร้อย สรรถ้อยเก่ง กาพย์, กลอน ร่วมกำจายให้ครื้นเครง โดนใจเผงบวกให้ไปหนึ่งเลย. หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 23 กันยายน 2009, 09:10:PM ขอขอบคุณน้ำใจ ในลิขิต จากมวลมิตร กลอนไทย ในวันนี้ อักษรสวย รวยคำ ย้ำปราณี ยื่นไมตรี มีน้ำจิต คิดเมตตา ขอกุศล ผลดี มีแด่ท่าน สุขสราญ เริงรื่น ชื่นหรรษา ช่างเรียงร้อย ถ้อยคำ จำนรรจา กรองภาษา..สวยหรู..ครูกวี ขอบคุณครูกวีทุกท่าน และทุกกำลังใจ ครับผม emo_47 สวัสดีครับ น้องเกล็ดนาคา สวัสดีครับ คุณกชนันท์ ขอบคุณ และยินดี...ที่ให้เกียรติมาทักทายครับผม หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ธาตรี ที่ 23 กันยายน 2009, 09:25:PM ธรรมดา...ของโลก...ประโยคนี้
ย้ำอีกที...ธรรมดา...ประมาณหมาย แท้จริงไม่...ธรรมดา...สุดท้าทาย ขอบรรยาย...หมายมั่น...ให้ท่านดู เพราะบางครั้ง...เหมือนฟ้า...เล่นตลก แสร้งปิดปก...ปั่นป่วน...ไม่ควรคู่ ปิดเรื่องราว..อนาคต...ปรากฎชู ไม่มีใคร...ล่วงรู้...มาสู่ตน ชีวิตจึง...ต้องประสบ...พบหลายอย่าง ในหนทาง...ประจักษ์...ซึ่งมรรคผล จงเตรียมตัว...ให้พร้อม...น้อมนำชน เชิญทุกคน...คิดให้ดี...สติตรอง... หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 23 กันยายน 2009, 09:45:PM ด้วยโลกนี้มีธรรมดามาแต่เนิ่น ให้เพลิดเพลินและก็ตรมเกินข่มไหว โลกเล่นตลกโชคชะตาอย่าใส่ใจ ปล่อยเป็นไปอย่ายึดติด..คิดพัวพัน.. ...มาวอะ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: psam ที่ 23 กันยายน 2009, 11:02:PM เตรียมน้ำดื่มมาต้อนรับคุณจ่อย emo_54แถมด้วยเค้กน้อยน้อยของน้องเกล็ดฯ(แอบจิ้กน้องเค้ามา) แถมด้วยอมยิ้มเล็กๆจากเพื่อนๆคนละเม็ด แถมทิชชู่ไว้เช็ดยามเค้กเปื้อน ยินดีต้อนรับด้วยคนค่ะ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 24 กันยายน 2009, 05:22:AM ขอขอบคุณทุกกวี ที่ต้อนรับ ผมประทับใจมาก กลอนฝากไว้ ทุกบทกลอน สอดแทรก แจกเตือนใจ ขออภัย ด้วยกระผม เนตล่มครับ ขอขอบคุณ คุณ I LOVE KING OF THAILAND คุณ จะไม่เด็ด คุณ ♥psam♥ ยินดีที่ได้รู้จักครับผม รู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งครับ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 24 กันยายน 2009, 06:38:PM ธรรมดาของโลกนี้อะไรแน่ [/font]คงยังแต่ความไม่แน่เป็นแน่หนา ความไม่เที่ยงคือความเที่ยงจำนันจา รู้เพียงว่าไม่มีที่แน่นอน ยินดีที่ได้รู้จักขอรับ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: นกฯ ที่ 25 กันยายน 2009, 04:20:AM ธรรมดาของโลกมีโศกสุข ยังหมุนเวียนเปลี่ยนยุคทุกสมัย มีรักชัง โกรธหลง ต้องปลงใจ สุขสบายอยู่ที่จิตคิดทำดี ถ้าคิดชั่ว ได้ชั่ว ของตัวตน หากคิดดี ส่งผล ยลศักดิ์ศรี จึงมากรอก บอกย้ำ คำกวี ถ้าทำดี ทุกภพ สบสุขเอย หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ยอด~ ที่ 28 กันยายน 2009, 02:56:AM จุติในครรภ์ ของแม่แก้ว กำหนดมาแล้วจากสวรรค์ ผู้ที่มีบุญญาค่าอนันต์ พระพรหมท่านให้มาเกิดเป็นมนุษย์ เมื่อฟ้ากำหนดให้เป็นชาย ประทานแก้วพรรณรายบริสุทธิ์ สุขุม นุ่มนวล กระบวนยุทธ ใสพิสุทธิ์ สง่างาม ตามพงศ์พันธุ์ ฯ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 28 กันยายน 2009, 12:42:PM ทารกน้อยเป็นสร้อยขวัญของมวลญาติ จตุบทวิบาทช่วยวาดปั้น อบรมบ่มนิสัยให้ผ่องพรรณ วัยวันเติบใหญ่ในครรลอง เจ้าคือความหวังของแม่พ่อ เฝ้าสานก่อ มโนธรรม ความถูกต้อง ให้เข้มแข็งเป็นผู้ใหญ่ในทำนอง ซึ่งจะต้องพึ่งพาอนาคต ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย ช่วยอบรมบ่มนิสัยให้หมดจด องอาจฉลาดเฉลียวไม่เลี้ยวลด ทรหดอดทดเป็นคนดี สวัสดีทุกท่านครับ หัวข้อ: Re: ...เดินสายกลาง... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 03 ตุลาคม 2009, 12:00:AM ผู้เฒ่าเก่าก่อนสอนสั่ง
สายกลางสังคีตดีดง่าย จังหวะเหมาะสมคมคาย เสียงใสซาบซ่านหวานหอม ร่วมกันสร้างสรรค์ปั้นค่า ต้องตั้งกติกาเพียบพร้อม ใครใครทั้งสิ้นยินยอม หล่อหลอมค่าคงตรงไป ครอบครัวเรือนชานบ้านช่อง พี่น้องยิ้มย่องผ่องใส ตามกฏระเบียบวินัย ใส่ใจร้อยเรียงเคียงออม สังคมสดสวยสุขสันต์ ร่วมฝันในกรอบนอบน้อม น้อยใหญ่แห่ห้อมรอมชอม เรียงล้อมด้วยรักภักดี หัวข้อ: Re: ...เดินสายกลาง... เริ่มหัวข้อโดย: นกฯ ที่ 03 ตุลาคม 2009, 03:10:AM ระเบียบเคร่งครัดจัดจ้าน
บุราณตำหนิวิถี ผู้ใดทำกินพอดี ทันทีชี้ชัดคัดค้าน สายเส้นเคร่งขึงผึงขาด แม้อาจปะรอยร้อยสาน ที่เคยแว่วดังกังวาน หย่อนยานหยุดย่ำทำนอง กติกา ถ้ายาน หลานหลวม กำกวมมองเห็นเป็นสอง สงสัยไม่มั่นครรลอง มีช่องซอนแทรกแยกไป สายเส้นสับสนวนวก สกปรกเรื้อรกหมกไว้ ใครใครไม่ใฝ่ใส่ใจ ข้ามไปไม่พร่ำยำเกรง ฯ หัวข้อ: Re: ...เดินสายกลาง... เริ่มหัวข้อโดย: * พรรัก* ที่ 03 ตุลาคม 2009, 11:53:AM ผู้คนรวมอยู่หมู่มาก
คงยากเร่งรัดครัดเคร่ง คนธรรพ์ดีดฝันบรรเลง สายเคร่งเสียงไม่ไพเราะ ใคร่ครองตรองตรึกศึกษา พิพากษาหาข้อพอเหมาะ พลิ้วแผ่วแว่วหวังฟังเพราะ เป็นเกราะป้องกันอันตราย ระเบียบหย่อนยานพาลข้อง ทำนองเถาตับสับส่าย ถ้าเคร่งอาจขาดพลาดไป ตั้งไว้สายกลางสร้างคุณ ฯ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: * พรรัก* ที่ 03 ตุลาคม 2009, 12:54:PM ทารกน้อยเป็นสร้อยขวัญของมวลญาติ จตุบทวิบาทช่วยวาดปั้น อบรมบ่มนิสัยให้ผ่องพรรณ วัยวันเติบใหญ่ในครรลอง เจ้าคือความหวังของแม่พ่อ เฝ้าสานก่อ มโนธรรม ความถูกต้อง ให้เข้มแข็งเป็นผู้ใหญ่ในทำนอง ซึ่งจะต้องพึ่งพาอนาคต ลุง ป้า น้า อา ปู่ ย่า ตา ยาย ช่วยอบรมบ่มนิสัยให้หมดจด องอาจฉลาดเฉลียวไม่เลี้ยวลด ทรหดอดทดเป็นคนดี สวัสดีทุกท่านครับ ลูกผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้ ให้ตั้งใจไขว่คว้าตามหน้าที่ รับผิดชอบสร้างสรรค์มั่นวจี ศักดิ์และศรีมีเข้มเต็มหัวใจ ลูกผู้ชายใจพร้อมพรักความหนักแน่น หยั่งถึงแก่นความอดกลั้นไม่หวั่นไหว เสียสละสามัคคีมีน้ำใจ เกิดเป็นลูกผู้ชายให้อดทน นำครอบครัวอุ่นอายประกายรุ้ง มั่นจุดมุ่งสู่สดใสไม่สับสน แต่ละก้าวสว่างไสวในกมล นำทุกคนเชื่อมั่น..วันต่อไป ฯ สวัสดีทุกท่านเช่นกันครับ emo_47 หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 03 ตุลาคม 2009, 01:31:PM ธรรมดาของโลกมีโศกสุข
หมุนเวียนปลุกเปลี่ยนแปลงแสดงสนอง ให้ขยับจับจ่ายก่ายกาลกอง เป็นครรลองของโลกวิโยกแล หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ย่อง~~ ที่ 03 ตุลาคม 2009, 02:55:PM ลูกผู้ชายให้องอาจฉลาดเฉลียว รู้เก็บเกี่ยวประสบการณ์สานพิสัย นุ่มนวล อบอุ่น ละมุนละไม ทอถักใยให้ไพบูลย์ดุลชีวิต อดทน อดออม และอดกลั้น เชื่อมั่นตามรอยคอยลิขิต มีปัญญาอย่าท้อถอยค่อยค่อยคิด จะพิชิต อุปสรรค ที่ปักลวง ลูกผู้ชายถวายใจบวชให้พ่อ กุศลก่อเกียรติอำไพบุญใหญ่หลวง ทีละหยดเพิ่มพอกเป็นดอกดวง วับลับล่วง พ่อได้จับ ชายจีวร หัวข้อ: ...คมในฝัก... เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 08 ตุลาคม 2009, 07:59:PM ชาติชายใจสง่าใจกล้าแกร่ง เข้มแข็งกล้าหาญชาญฉลาด รอบรู้สรรพวิชาสามารถ องอาจสมชาติชายชาญ นุ่มนวลเยือกเย็นเป็นสายน้ำ ชุ่มฉ่ำทุกหยดหยาด ใสสาดซ่าน เชื่อมั่นไม่เพ้อพกสะทกสะท้าน ภัยพาลผ่าน จู่โจมมา กล้าประจัญ ฯ หัวข้อ: Re: ...คมในฝัก... เริ่มหัวข้อโดย: ยอด~ ที่ 09 ตุลาคม 2009, 05:38:AM น้ำย่อมตัดเหล็ก..... ใจเป็นเอกอย่าเขลาขลาดอย่าหวาดหวั่น ถึงเหล็กกล้าแข็งแกร่งแรงเสียดทาน น้ำเซาะผ่านยังหลุดแหลก แตกกระจาย ดาบงามพร้าดีกระบี่แกร่ง ช่างตีแต่งให้แหลมคมสมมุ่งหมาย ไม่มีฝักจักเกิดอันตราย ใส่ฝักไว้ป้องปิดให้มิดชิด หัวข้อ: Re:...คมในฝัก... เริ่มหัวข้อโดย: มะดัน ที่ 11 ตุลาคม 2009, 11:59:PM ยามเดินทาง พักค้าง กลางป่าใหญ่ ให้มั่นใจในศักดิ์ และในสิทธิ์ เหล่าโจรีใจรา-มาประชิด กระบี่คมกริชถอดออกจากฝัก ชาติชายท่วงท่าสง่างาม ต้องตรงตามปทัสถานไม่หาญหัก ให้เกียรติให้อภัยให้ความรัก แจ้งประจักษ์รู้รอบกรอบกงกรรม ฯ หัวข้อ: Re:...คมในฝัก... เริ่มหัวข้อโดย: ไอ้จ่อย ที่ 12 ตุลาคม 2009, 01:33:AM ให้รู้คำจำเพาะความเหมาะสม ใช้จิตข่มใจไว้ไม่ใฝ่ต่ำ ตูมเต่งเปล่งปลั่งทั้งรูปนาม ตามนิยามชายแกร่งท่านแต่งมา ไม่โอ้อวดศักดาว่าเป็นเอก สามารถเสกสิ่งตกอับให้กลับค่า มีปัญหาใดใดให้บอกมา ข้าเป็นที่พึ่งพาของทุกคน ฯ หัวข้อ: Re:...คมในฝัก... เริ่มหัวข้อโดย: ยอด~ ที่ 23 ตุลาคม 2009, 11:21:PM โจทย์ปัญหาของเขาเราห่างห่าง บนร่องทางอุเบกขาหาเหตุผล เขายิ่งแก้ยิ่งสับสนอลวน ถึงตาจนขอให้ช่วยค่อยอวยชัย ดาบดีกระบี่ยอดสอดใส่ฝัก ใครใครก็รู้จักคมวาวใส ยามเมื่อมีปัญหาพญาภัย จึงถอดใช้ป้องกันอันตราย หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 23 ตุลาคม 2009, 11:47:PM emo_15 อะไรกันท่านยอดตอดใครนี่ เห็นน้องมีอารมณ์ขันฉันเลยเผลอ ขอร่วมแซวนิดเดียวเจียวนะเออ คงเป็นเกลอ?น้องนะโม? มะโห แทน ...อิ อิ... emo_45 หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: บ้านกลอนไทย ที่ 24 ตุลาคม 2009, 12:22:AM emo_15 อะไรกันท่านยอดตอดใครนี่ เห็นน้องมีอารมณ์ขันฉันเลยเผลอ ขอร่วมแซวนิดเดียวเจียวนะเออ คงเป็นเกลอ?น้องนะโม? มะโห แทน ...อิ อิ... emo_45 สวัสดี พี่จ๋า ไยมาบ่น แซวผู้คน ถนัดนัก รักจริงหนา พี่ ยอด ครับ ยืมกะบี ที่ว่ามา เสียบคุณตา สายใย สมใจคอย ฮ่าๆ emo_26 emo_26 emo_54 emo_26 emo_26 หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ยอด~ ที่ 24 ตุลาคม 2009, 03:22:AM สวัสดีพี่ สายใย น้องนะโม อย่าโมโห ไม่ได้เกี่ยว เดี่ยวความฝัน หากข้อความ โดนใคร อภัยกัน มิบังอาจ ฟาดฟัน มิตรบ้านกลอน สรรค์สิ่งดี มีมามอบ ปลอบมวลมิตร มิได้คิด อกุศล จนหลอกหลอน ขออวยพร น้องพี่ ดีถาวร ไม่คลายคลอน เอนเอียง...เยี่ยงใครใคร และไม่เคย คิดตอด แอบกอดรัก ยังคงภักดิ์ นับถือ ซื่อสดใส มิได้เจตนา ว่าผู้ใด บอกจากใจ ไม่เคยลด หมดศรัทธา........ด้วยจิตคารวะ ครับพี่น้อง.... emo_47 emo_46 emo_28 (http://www.thummada.com/public_html/images/th_11.gif) (http://thummada.com/php_upload3/6-11-3.gif) หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: ทิวฯ ที่ 24 ตุลาคม 2009, 05:05:AM ธรรมดาของโลกมีโศกเศร้า มีเงียบเหงา มีพราก มีจากหนี อยู่ที่ใจ ของเรา เฝ้าทำดี ถึงตายไป เป็นผี มีคนชม เมื่อมีทุกข์ ย่อมมีสุข มาปลุกปลอบ มีรักชอบ ตอบคืน มีขื่นขม หาอะไร ยั่งยืน ไม่รื่นรมย์ ธรรมดา ของโลกกลม นั้นร่มเย็น ฯลฯ หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 24 ตุลาคม 2009, 05:02:PM ธรรมดาของโลกหากโศกเศร้า
มีแต่เรานั่นเองที่หมองไหม้ เราหัวเราะโลกหัวเราะตามเราไป เราร้องไห้เราก็ร้องเพียงลำพัง หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 24 ตุลาคม 2009, 05:41:PM ธรรมดาโลกหนอต้องขอโทษ มิได้โกรธเคืองใครนะใจฉัน กลอนบางบทลดเลี้ยวมีเกี่ยวพัน อภัยกันสักนิดคิดปราณี เพราะวันนี้ฉันมีคดีทั่ว ดังหนึ่งวัวสันหลังหวะระแวงที่ แผลบนหลังระวังซ้ำกระหน่ำตี อ่านกลอนจี้ ใจสอน..จึงร้อนตัว ....(อิ อิ) ......คำเตือนกระบี่เล่มนี้คม เฉพาะ ในฝักเท่านั้น ...เคี้ยก ๆ ... หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: akom ที่ 10 พฤศจิกายน 2009, 01:59:PM อันชาวบ้าน ทำงาน เพื่อกามเกียรติ จึงเกิดความ ตึงเครียด จนสั่นเสียว ส่วนชาววัด มุ่งขจัด ไปท่าเดียว มิให้เกี่ยว เกียรติกาม มุ่งงามธรรม จึงเกิดมี เครื่องวัด จัดชาวบ้าน ด้วย เงิน งาน อดอยาก หรืออิ่มหนำ ? ส่วนเครื่องวัด ชาววัด วัดกิจกรรม ว่าเขาทำ ให้ว่างได้ เท่าไรแลฯ ถ้าชาววัด ฮึดฮัด มุ่งกามเกียรติ มันน่าเกลียด แสนกล คนตอแหล ถ้าชาวบ้าน เกียจคร้าน งานเชือนแช ก็มีแต่ ทุกข์ทน หม่นหมองไป จึงขอให้ ชาวบ้าน เป็นชาวบ้าน ผสมผสาน เกียรติกาม ตามวิสัย ให้ชาววัด เป็นชาววัด ขจัดใจ เพื่อพ้นภัย เกียรติกาม งามนักเอย..... emo_28 emo_46 หัวข้อ: Re: ...ธรรมดาของโลก... เริ่มหัวข้อโดย: mednoon ที่ 12 พฤศจิกายน 2009, 12:40:AM ความแก่หง่อม ย่อมทุลัก ทุเลมาก ดั่งคนบอด ข้ามฟาก ฝั่งคลองหา วิธีไต่ ไผ่ลำ คลานคลำมา กิริยา แสน ทุลัก ทุเลแล ถ้าไม่อยาก ให้ทุลัก ทุเลมาก ต้องข้ามฟาก ให้พ้น ก่อนตนแก่ ก่อนตามืด หูหนวก สะดวกแท้ ตรองให้แน่ แต่ เนิ่นเนิ่น รีบเดินเอย ฯ |