ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

"ลิ้นกับฟัน"


เคยได้ยินลิ้นกับฟันขัดกันบ่อย
แม้ไม่ค่อยถูกกันบ้างบางวิถี
แต่ยามกินลิ้นกับฟันช่วยกันดี
ทำหน้าที่ลิ้มรสบดเคี้ยวลง
ฟันอาจจะกระทบกระแทกบ้าง
แต่ทุกอย่างมิได้หมายประสงค์
จะตั้งใจกระทำตามจำนง
ล้วนแต่คงพลั้งเผลอเมื่อเจอกัน
แต่คนเราประสบเมื่อพบหน้า
บ้างจะเข่นจะฆ่าให้อาสัญ
ต้องมุ่งร้ายราวีผลาญชีวัน
เพราะเหตุอันผิดใจจึงได้ทำ
ส่วนคนดีมีมากล้วนหลากหลาย
ทั้งหญิงชายเปี่ยมธรรมะไม่ถลำ
กลายเป็นเหยื่อโฉดฉ้อพวกก่อกรรม
ที่ชักนำความชั่วใส่ตัวตน
เห็นเหตุการณ์บ้านเมืองอยู่เนืองนิตย์
ทำให้คิดตระหนักในมรรคผล
เมื่อพี่น้องชุมนุมตั้งกลุ่มชน
เหมือนยิ่งลนไฟเผาตัวเราเอง
การประท้วงผู้คนที่ล้นหลาม
หากเกินงามไม่น่าชมการข่มเหง
ควารเห็นคนข้างหลังที่วังเวง
ต้องร้องเพลงแสนเศร้ากล่อมเกลาใจ
คอยนั่งดูพี่น้องต้องขัดแย้ง
มิรู้แบ่งเอาเวลามาแก้ไข
ผู้ทุกข์กว่าเรานี้มิใช่ใคร
คือ"องค์พระภูวไนย"ของไทยเรา
ลิ้นกับฟันเคียงคู่อยู่ในปาก
คงไม่อยากขัดกันเหมือนวันเก่า
เป็นสหายหลายกาลเนิ่นนานเนา
เมื่อไหร่เล่า...คนจะรัก..."สามัคคี".

เถลิงประเทศชาติไทย ทวี มีชัย ชโย...........

หากฟ้าดินจบกันเมื่อไรนั้น
หากที่นั่นที่ไทยหมดคิมหันต์
หิมะตกในเมืองไทยเช่นเหมันต์
เมื่อเม'กันกันดานกว่าแดนไทย

ที่กล่าวมาเกิดขึ้นจริงเมื่อไร
ในหัวใจไทยคงรู้สามัคคี
ผู้เลวทรามก่อเหตุสิ้นความดี
คงถึงทีเขารู้รีบกลับตัว...