|
หัวข้อ: ยามหวีสาง..แด่นางใจ เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 23 กันยายน 2009, 04:49:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_030.gif) "ยามหวีสาง..แด่นางใจ?" ๐ ๐ ครั้นลมพลิ้วแผ่วแผ่วแล้วไหวไหว ราวเส้นไหมเงาวามยามต้องแสง ริ้วเล็กเล็กประกายคลายสำแดง กลิ่นไอแฝงจริตหอมติดมือ ๐ นิ่มเมื่อไล้ดั่งต้องใยทองแก้ว แสงวับแววดำขลับขยับสื่อ คือสายใยสรรค์สร้างหลายอย่างคือ คราได้ถือหวีสางอย่างนุ่มนวล ๐ อยู่ด้านหลังของเธอเผลอจ้องพักตร์- ในกระจกนงลักษณ์มักหยิกข่วน สางเบาเบากะพริบกระซิบยวน สื่อรัญจวนหลอมจิตสะกิดใจ ๐ สางนิ่มนิ่มเบาเบาราวทุกเส้น สางเพื่อเน้นรากรักยึดหนักได้ สางเริ่มต้นสู่ปลายฝังภายใน ด้วยมือรักพิสมัยทำให้เธอ ๐ จากเริ่มต้นละเมียดละเลียดช้า หน่วงเวลาเพื่อกาลหวานเสมอ เช่นทุกวันทุกครั้งหวังปรนเปรอ สางไม่เลอเลิศนักแต่รักจริง ๐ ยามลมพลิ้วแผ่วแผ่วแล้วก้มหอม เอ่ยปากพร้อมสบตาว่ารักยิ่ง มืออาจแข็งไปบ้างพรางอย่าติง สางเพื่อหญิงรักเท่า..เจ้าชีวิต?" ระนาดเอก (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_030.gif) emo_12 ..ระนาดเอก.. ..สื่อทำนอง..ท่องห้วงทิพย์.. หัวข้อ: Re: ยามหวีสาง..แด่นางใจ เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 27 มีนาคม 2010, 08:56:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_150.gif) ๐ หลงสัมผัสรอยยิ้มพริ้มจนเคลิ้ม มือที่เริ่มหวีสางพลางหยุดติด ลืมตัวตนเผลอไผลไปด้วยฤทธิ์ รูปที่พิศตรงหน้าของยาใจ ๐ มือที่กำเกสาทำท่าอ่อน อีกมือช้อนคางเธอเจอความใส แดงก็วาบสู่ปรางกระจ่างไป ตาพริ้มให้อย่างหวานสะท้านจินต์ ๐ ช่วงเธอหลับเปลือกตามาตรว่าปิด ลอบจุมพิตจอมขวัญสั่นถวิล ประทับไว้บางบางอ้างชีวิน- ว่ารักสิ้นนางแล้วอย่าแคล้วกัน ๐ พิศกระจกแทบคลั่งยั้งเสนอ ด้วยพบเจอเพชรงามความเฉิดฉัน โอบกอดเธอกระเซ้าเคล้ายืนยัน ว่าสวรรค์ยามนี้..มีอยู่จริง.. emo_12 (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_140.gif) |