|
หัวข้อ: อยู่อย่างไทย เริ่มหัวข้อโดย: ธาตรี ที่ 22 กันยายน 2009, 08:29:PM อยู่อย่างไทย
สัจธรรมนำกาลผ่านเร็วยิ่ง เปลี่ยนหลายสิ่งไปตามความผกผัน เปลี่ยนวิถีชีวิตให้ติดพัน กับคืนวันล้ำหน้าแห่งสากล ย้อนกลับไปไม่นานแต่กาลก่อน อยู่กินนอนเป็นแหล่งทุกแห่งหน ครอบครัว ญาติ ใกล้ชิดสนิทตน ยืนอยู่บนนิยามความพอเพียง อรุณทองส่องวิไลปลุกไก่ขัน ร้องประชันแจ่มใสได้ยินเสียง หมู่นกกาหากินบินรายเรียง ส่งสำเนียงผสมอย่างกลมกลืน เสียงครกสากโขลกย้ำตำสนั่น ผู้หลับฝันจึงถูกปลุกให้ตื่น ควันโขมงเรือนบ้านเพราะถ่านฟืน ทุกวันคืนก็เป็นอยู่เช่นเดิม ผักเคยเห็นเป็นแถวตามแนวป่า คนเก็บมาใส่จานอาหารเสริม แกล้มน้ำพริกปูปลาเข้ามาเติม เลิศรสเพิ่มของหวานอาหารคาว พอเสร็จสรรพจับงอบกับจอบเสียม ต้องตระเตรียมมุ่งหน้าปะฟ้าขาว กับท้องทุ่งผืนป่าคันนายาว มีต้นข้าวให้แลเหลียวเขียวขจี ถือปิ่นโตจูงควายสายกระดิ่ง เป็นเพื่อนพิงเล่นล้อพอสุขี พอเย็นย่ำกลับบ้านอาหารมี คือวิถี ?อยู่อย่างไทย?เพียงไม่นาน ปัจจุบันควรตระหนักหลักเหตุผล อย่าหลงตนเริงรื่นลืมพื้นฐาน เพราะหลงใหลในวัตถุเป็นสันดาน จึงเหลือการ?จำลอง?ภาพของไทย. หัวข้อ: Re: อยู่อย่างไทย เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 23 กันยายน 2009, 12:52:PM สิบห้าค่ำแปดค่ำธรรมสวนะ
ไปพบพระทำบุญทานการกุศล ระวังใจ ระวังคำ ระวังตน เพื่อเลี่ยงพ้นทุคติสตินำ หอมใบตองห่อข้าวคราวออกทุ่ง ข้าวเต็มยุ้งน้ำเต็มท่าพาอิ่มหนำ รู้พอเหมาะพอใจพอแรงทำ รวยเลิศล้ำไม่ฝักใฝ่ให้เป็นทุกข์ |