|
หัวข้อ: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐lจ้าชาEก้oนหิน๐๐ ที่ 20 กันยายน 2009, 03:04:PM หญิงมารยาใช้คำพูดสุดแสนหวาน....
ดั่งน้ำตาลเคลือบยาพิษสีสดใส.......... ชอบหลอกล่อให้ชายนั้นตายใจ......... จิกหัวใช้เหยื่อเสนห์ให้ทำงาน.......... ...................................................... ชายก็โง่หลงเล่ห์มารยาหญิง........... หมดประโยชน์ถูกทิ้งน่าสงสาร........ ถูกหญิงด่าสารพัดน่ารำคาญ........... ถูกใช้งานแล้วทิ้งไม่ใยดี................... ..................................................... หัวข้อ: Re: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 20 กันยายน 2009, 05:13:PM มารยาหญิง มากมาย หลายพิษร้าย
ไม่ได้ใช้ ง่ายดาย อย่างใครคิด งัดมาใช้ เมื่อเห็นชน ทุรจิต รู้นะคิด หวังอะไร มาทำดี มาพูดจา หอมหวาน หว่านล้อมใส่ แสดงความ เป็นชาย คอยช่วยเหลือ เทพบุตรลับตาคน กลายร่าง ชั่งเหลือเชื่อ ก็เลยเบื่อ รู้ทันแล้ว มารยาชาย หัวข้อ: Re: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 20 กันยายน 2009, 11:00:PM หญิงมารยา...หรือว่าชาย...หมายแกล้งเชื่อ พอเริ่มเบื่อ...ก็เหลือทน...บ่นหนักหนา ว่าหญิงใช้...เล่ห์กล...ปนมารยา มันช่างน่า!!!...มาว่ากล่าว...ให้ร้าวใจ ลวงก็รู้...ดูก็ง่าย..ร้ายก็เชื่อง? ไหนปราชญ์เปรื่อง...เรื่องมารยา...ว่าแค่ไหน แล้วมาหลง...ตรงติดเหยื่อ...เชื่อทำไม ก็เพราะว่า...มาด้วยใจ..ใช่ล่อลวง อย่ากล่าวหา...ว่าหญิงหยิ่ง...ทิ้งยาเบื่อ ร้ายล้นเหลือ....เชื่อเขาซะ...จะดึงถ่วง? หว่านพืชไว้...ใจหวังผล...ปนล่อลวง แล้วมาห่วง...ว่าใครลวง...กลวงใช้ตน? ก็เต็มใจ...แต่ใจรัก...ถักทอไว้ จึงยกใจ...ให้เอาไว้...ใช่ฉ้อฉน? พอหมดรัก...ก็ผลักไส..ไร้อดทน มาพร่ำบ่น...ก็จนใจ...ใครมารยา!!!! หัวข้อ: Re: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 21 กันยายน 2009, 07:52:AM ๐ เธอยิ้มหวานแววตาประสาซื่อ ในมือถือน้ำทิพย์ส่งหยิบยื่่น ส่งพร้อมป้อนคำหวานซ่านทั้งยืน เป็นความชื่นที่เห็นล้วนเต็มตา ๐ เธอหลิ่วตาออดอ้อนช้อนมือพี่ ด้วยอารีเปี่ยมหยาดปรารถนา พี่ตายใจตะลึงซึ้งวิญญาณ์ จนเสียท่าดื่มยาพิษ..ติดบ่วงเธอ.. emo_12 หัวข้อ: Re: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: มหาซัง ที่ 15 ตุลาคม 2009, 08:38:PM สร้างกำแพงแกร่งกล้าขังข้าใว้ เอาหัวใจใส่หม้อแล้วห่อผ้า อักขระขอมหลอมกันใส่ยันต์มา เสกมนตราอาคมร่ายลมไว้ ปากแช่งชักหักกระดูกแล้วผูกฝ้าย มัดปิดตายหลายรอบที่ขอบไห ธูปหนึ่งดอกตอกกลางระหว่างใจ แล้วทิ้งไปให้ห่างที่กลางธาร ตอนเป็นคนหนทางสว่างใส เทอดรักใว้ใจภักดิ์ไม่หักหาญ พอสิ้นขัยใจดับชั่วกลัปกาล เธอก็ควานควงชายทั้งหลายมา จึงจำแลงแปลงตนหรอกคนชั่ว ที่ตามัวกลั้วรักเป็นหนักหนา กับโดนผูกถูกพ่นด้วยมนตรา เธอพรมมาผ้าห่อใจใส่หม้อดิน มหาซัง หัวข้อ: Re: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 16 ตุลาคม 2009, 09:35:AM ชายหรือหญิง...ใครร้ายหยิ่ง....ยิ่งมารยา ต่างกล่าวหา...ใช้วาจา...มาเสียดสี ติดบ่วงกล....ว่ายเวียนวน...กลชีวี ร้ายวจี....ที่เอ่ยอ้าง...อย่างว่าตัว หญิงหรือชาย...ได้ลองคิด..สักนิดหน่อย จ้องแต่คอย...มองด้อยค่า....พาหมองมัว ต่างชิงชัง...ดังก่อนชาติ...บาดใจตัว ดีหรือชั่ว....ที่ตัวใคร....ใจใคร่ตรอง ชายหรือหญิง....จริงต่างมี...ที่มารยา ต่างปั้นหน้า...ว่าใสซื่อ....คือเราสอง ต่างมีใจ...ให้ไมตรี....ที่รักครอง คลารักหมอง...รักสองเรา...เขาว่าลวง หญิงหรือชาย...ร้ายไม่ต่าง...อย่างเป็นกลาง ต่างใจต่างเส้นทาง....หลุมพลางตกบ่วง ตกบ่วงแห่งรัก...ก็ปักใจเชื่อ...เหนือสิ่งทั้งปวง ว่ารักไม่ลวง...ไม่ถ่วงดวงใจ หญิงก็มี...ที่มารยา...วาจาหวาน เพียงต้องการ...คนเอาใจ...และห่วงใย ออดอ้อนบ้าง...อย่างเสแสร้ง...แกล้งพูดไป แต่รู้มั๊ย...หากไม่มีใจ...ก็ไม่แกล้งทำ พูดในมุม...กลุ่มใจหญิง...สิ่งที่เป็น ไม่ต้องเห็น...เช่นเห็นใจ...ให้ชอกช้ำ มารยาชาย....แม้ไม่มี...ที่กระทำ แต่ฝังจำ...คำชัดเจน...เห็นเจนตา ชายก็มี...ที่มารยา....หน้าใสซื่อ ล้วนอออือ...ไม่ถือขัด...ปฏิบัติว่า หากลับหลัง..ดังสุมไฟ...ใส่วาจา นี่หรือด่า...ว่ามารยา...ตนไม่มี หัวข้อ: Re: มารยาหญิง เริ่มหัวข้อโดย: หลานเจ๊กโรงสุรา ที่ 19 ตุลาคม 2009, 06:39:PM มารยาหญิงสิงร่างสร้างสเน่หา
สัมผัสเธอทั่วกายาช่างน่าหลง ความเร่าร้อนทำให้ใจเย็นลง ต้องมาหลงเล่ห์กลจนใจไป ...มารหญิงไม่ใช่สิ่งทดลองเล่น...หากใจไปกับเธอแล้วไม่กลับ...เมื่อเธอทิ้งคุณจะได้รับรสชาติของคำว่า "หลงเล่ห์สเน่หา" |