ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เหมือนละคร ตอนรักกัน นั้นจบแล้ว
เมื่อเธอแจว จากฉันไป ไม่กลับหลัง
เหลือเพียงเหงา กับคนเศร้า นั่งลำพัง
หมดกำลัง เมื่อถึงจุด สิ้นสุดใจ

ก็อยากยื้อ ดื้อดึงไว้ ไม่ให้จาก
แต่มันยาก หากจะฉุด หยุดไม่ไหว
ก็หมดแล้ว ใจไม่เหลือ แม้เยื่อใย
ทำอะไร ก็ไร้ค่า ไม่น่ามอง

ได้แค่จ้อง เฝ้ามองเธอ เพ้ออย่างนี้
จบแล้วสิ ความรักที่ เฝ้าใฝ่ฝัน
แต่ยังรัก แม้คนดี จะลืมกัน
รอสักวัน ที่เธอนั้น หันกลับมา