พิมพ์หน้านี้ - ฟ้าเปิด-ใจเปิด

ท้องฟ้าเปิดเจิดจ้าน่าเพ่งพิศ
ตะวันออกซอกทิศวิจิตรแสง
กลุ่มเมฆห่มอมสีมณีแดง
ยามฟ้าแจ้งแต่งหล้านภาพราว

เหมือนหายเศร้าเงาหม่นได้พ้นผ่าน
จากดวงมานลานหมองถูกกรอง-กล่าว
ถูกแต้มเติมเสริมเต็มสีเข้มคราว
คล้ายความหนาวก้าวหนีราตรีนั้น

คลื่นหัวใจได้สัมผัสสมบัติสุข
แปรเปลี่ยนทุกข์ปลุกปรุงพยุงฝัน
หนึ่งลมเข้าออกซอกใจในรายวัน
ได้สีสันพันแสงจำแลงใจ

ดวงตาฉันถูกกั้นด้วยสันโศก
เลยมองโลกอีกทางคอยขวางไขว้
หากวันนี้คนชี้ไม่นำไป
ฉันคงไหม้ไฟฟอนเพราะร้อนรน

แม้ฟ้าดำมืด มิได้ยาวยืด ไม่มีวันสร่าง
แสงวันขยับ ขับมืดจืดจาง เมฆคลาฟ้ากว้าง สว่างสดสวย

ใจรมห่มทุกข์ เหมือนสิ้นวันสุข แล้งไร้ใครช่วย
วันหน้าฟ้าใหม่ หัวใจหายป่วย รื่นลมรินรวย ใจแย้ม-ฟ้ายิ้ม

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน