ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เมื่อรักใคร รักด้วยใจ ใช่สมอง
ตามครรลอง ของหัวใจ ได้รู้สึก
แม้บางครั้ง ยังไม่ ค่อยรู้ลึก
แค่รู้สึก แต่ยังไม่ เข้าใจมัน

อันคนเรา กับรัก มันช่างแปลก
รักแล้วแยก แตกกัน ให้สับสน
รักด้วยใจ ใช้สมอง แต่ละคน
แต่ทุกข์ทน เพราะใช้ใจ ในการจำ

ถ้าจำด้วยสมองคงไม่เจ็บที่ใจ
คงไม่ร้องไห้อยู่อย่างนี้
คงไม่คิดถึงวันเก่าที่เคยมี
คงไม่คิดถึงเธอเธอคนดีเต็มหัวใจ

แต่ฉันรักเธอที่ใจใช่สมอง
ภาพเราสองกอดกันในความฝัน
วาเลนไทม์มีดอกไม้มอบให้กัน
ภาพความฝันเรารักกันตลอดกาล

แต่ละวันมีเรื่องราวให้สมองคิด
ทำงานผิดพลั้งไปเพราะความเผลอ
ผ่านเรื่องราวรกสมองจนเบลอเบลอ
ลืมที่เจอเผลอทุกครั้งทุกวันมา
แต่เรื่องช้ำใจเจ้ากรรมกลับจำมั่น
ทุกคืนวันสั่งให้ลืมไม่เคยสนอง
เจ็บเท่าไหร่หัวใจยังอยากครอบครอง
ถ้าจำด้วยสมองคงไม่ต้องเจ็บที่ใจ

....เพราะความรักเกิดขึ้นซึ้งในจิต
ให้ได้คิดจดจำครั้งเก่าหนา
จดและจำขีดเขียนจารใจมา
ให้ได้รักและศรัทธาในห้วงใจ
    ไม่ได้จำด้วยสมองเลยว่ารัก
แต่จมปลักรักด้วยใจไม่ไปไหน
เจ็บด้วยรักซ้ำด้วยรักปักกลางใจ
เจ็บที่ใจใช่สมองลองคิดดู...