พิมพ์หน้านี้ - เฝ้าไข้....ใกล้เตียง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: Khondoendin ที่ 04 กันยายน 2009, 10:57:PM



หัวข้อ: เฝ้าไข้....ใกล้เตียง
เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 04 กันยายน 2009, 10:57:PM
     เราทุกข์ทนจนมีพร้อมคนยอมรับ
     แต่เธอกลับล้มป่วยด้วยโรคร้าย
     มองน้ำเกลือหยดใสใส่ผิวกาย
     ยิ่งใจหายเมื่อเธอร้องนองน้ำตา
                             ยินหมอบอกชอกช้ำระกำจิต
                             ว่ามิ่งมิตรหมดทุกอย่างทางรักษา
                             นั่งข้างเตียงเคียงคนไข้ใจสั่นชา
                             แต่ทว่าปากยังตอบพร้อมปลอบใจ


หัวข้อ: Re: เฝ้าไข้....ใกล้เตียง
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 05 กันยายน 2009, 03:59:PM
คิดถึงวันก่อนเก่าเราลำบาก
เราต่างฝากชีพกันร่วมฝันใฝ่
เผชิญทุกข์ยากแค้นแน่นหทัย
บางวันได้กินข้าวเคล้าน้ำตา
                              เราสองแรงสองใจไม่ยอมแพ้
                              ปัญหาแม้ใหญ่น้อยค่อยฟันฝ่า
                               อาศัยรักเราทั้งคู่สู้เรื่อยมา
                               จนสร้างฐานะได้ไม่อายคน


หัวข้อ: Re: เฝ้าไข้....ใกล้เตียง
เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 05 กันยายน 2009, 06:37:PM
อาจจะล้มตรงเริ่มต้นจนเกิดท้อ
เจ็บได้ก่ออคติมิสู้ไหว
แรงกดดันสารพันจนหวั่นใจ
แต่อย่าได้เลยละพยายาม
ชัยชนะมิอยู่แค่จุดเริ่มต้น
หมั่นฝึกฝนหากไม่รู้ลองดูถาม
สักวันคงสมหวังสู่ฝั่งงาม
ขอแค่เพียงกล้าก้าวข้ามความหวาดกลัว  emo_54


หัวข้อ: Re: เฝ้าไข้....ใกล้เตียง
เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 05 กันยายน 2009, 11:11:PM
หยดน้ำตารินร่วงผลอย
ดวงเนตรน้อยๆวอนฟ้า
ขอให้เธอฟื้นคืนมา
ตื่นจากนิทรา  เถิด...ขอวอน

ไร้คำตอบจากฟ้า
มองภาพเบื้องหน้า ให้ใจสะท้อน
เธอนิ่งไม่ร้อนหนาวอาวรณ์
จนใจฉันสั่นคลอน...วูบชา

เหมือนหวังหมดลง
เธอคงหลับใหล   ไร้คืนชื่นโศกนานา
จมอยู่ในห้วงนิทรา
จวบจนเวลาของเธอหมดไป


หัวข้อ: Re: เฝ้าไข้....ใกล้เตียง
เริ่มหัวข้อโดย: Khondoendin ที่ 23 ธันวาคม 2009, 08:56:PM
คิดถึงวันก่อนเก่าเราลำบาก
เราต่างฝากชีพกันร่วมฝันใฝ่
เผชิญทุกข์ยากแค้นแน่นหทัย
บางวันได้กินข้าวเคล้าน้ำตา
                              เราสองแรงสองใจไม่ยอมแพ้
                              ปัญหาแม้ใหญ่น้อยค่อยฟันฝ่า
                               อาศัยรักเราทั้งคู่สู้เรื่อยมา
                               จนสร้างฐานะได้ไม่อายคน


แต่วันนี้พี่ด่วนจากพรากจากน้อง
หัวใจหมองร่ำไห้อาลัยหา
คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา
อนิจจายิ่งอาลัยใจทุกข์ทน

เราลำบากตรากตรำทำงานหนัก
ร่วมแรงรักร่วมแรงใจในทุกหน
เราสองแรงแข็งขันมั่นอดทน
ยิ่งร้อนรนเมื่อหมอบอกชอกช้ำใจ