ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ไม่รู้เธอ เป็นใคร ในใจฉัน
ทุกทุกวัน เฝ้าถาม อยู่เสมอ
เป็นคนรัก ที่รู้จัก จริงหรือเธอ
แล้วใยเผลอ ปล่อยใจ ไม่ดูแล

ฉันรักเธอ จากใจ ไม่ใช่ปาก
ดูเหมือนยาก แต่ก็ ทำให้เห็น
คอยดูแล เทคแคร์ ทุกเช้าเย็น
สิ่งที่เห็น ที่เป็น คือความจริง

เธอเป็นแฟน แต่ควงแขน กับคนอื่น
ดูยิ้มรื่น ชื่นบาน น่าอิจฉา
คนคนนี้  ต้องยืนมอง ทั้งน้ำตา
อยากบอกลา แต่ใจ ไม่แข็งพอ

เกลียดหัวใจ ที่รัก ไม่สิ้นสุด
หยุดเถอะหยุด พอที จะได้ไหม
รักแล้วช้ำ ยังรักเขา เพื่ออะไร
ใจหนอใจ หักไม่ลง คงแหลกพัง

รักกับเธอ เหมือนลมไหว ในอากาศ
พัดกระดาษ หัวใจ ไร้จุดหมาย
ไม่รู้จุด สุดเส้นทาง ลอยเดียวดาย
สิ่งสุดท้าย โดยทำลาย คือหัวใจ

รักกับลม หรือรัก แห่งสายลม
ที่เชยชม ทุกสิ่ง วิ่งไปทั่ว
มีตัวตน หรือไร้เงา ที่เรากลัว
หรือหลงมัว กับหมอก ที่หยอกใจ

รักกับลม คงเป็น เพียงความเหงา
ที่คลอเคล้า ให้ใจ ต้องสั่นไหว
ความเดียวดาย คงคู่ อยู่ยงไป
ด้วยดวงนัยน์ อ้างว้าง เกิดบรรยาย

แต่หากว่า เป็นรัก แห่งสายลม
คมสุขสม ทุกสิ่ง ยิ่งความหมาย
อิสระ ความรัก นั้นมากมาย
มิห่างหาย สลายไป กับกลกาล

หากตัวเขา ไปมัวเมา กับคนอื่น
จงอย่าฝืน รักเขาไป ทำไหมหนอ
ถึงตรงนี้ จะไม่มี คนที่รอ
เจ้าไผ่ขอ ทดแทน เป็นเพื่อนเธอ