ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

                                                                                                 เพื่อเพื่อน ตอน ๑

"นี่เธอไม่มีเพื่อนเล่นหรอ  มาเล่นกับเราไหม" เสียงสดใสที่ดังขึ้นจากคนตรงหน้าฉัน ทำเอาฉัน งง มากๆ ,เธอเป็นใคร,

"นี่ไม่ต้องงงหรอก  มาเล่นกับพวกเรามา" เธอพูดพร้อมดึงมือฉันให้มาเล่นกับเธอ


                      ฉันนั่งนึกถึงเหตุการณ์เก่าๆ ที่ฉันกับเพื่อนรักของฉันเคยมีร่วมกัน

  ตอนนั้นฉันอยู่ชั้นอนุบาล  เชื่อไหม ฉันไม่มีเพื่อนเล่นเลย  เพราะทุกคนต่างกลัวฉัน

 ฉันเข้าเรียนอนุบาลก่อนอายุ เลยไม่ได้ เลื่อนขึ้นชั้น (บอกตรงๆ ก็ ซ้ามชั้นนั่นแหละ)

 ฉันชอบคิดว่า ตัวเองเป็นนเด็กที่วิเศษที่สุด  เพราะฉันสามารถ ตอบคำถามระดับอนุบาลได้ทุกข้อ ( ก้อยู่มาแล้วปีหนึ่งนี่นา)

ฉันเป็นเด็กอนุบาลที่"แสบและ ซ่าส์" มากที่สุด เพราะไรนะหรอ  อิอิ  บอกหั้ยก็ได้   ฉันชอบแกล้งเพื่อน เช่นเอาจิ้งจก ใส่ในหม้ออาหารกลางวันของโรงเรียน

(จริงจริง ก็โดนฉันแกล้งทั้งโรงเรียนนั่นแหละ) ชอบเปิดกระโปรงอาจารย์สาวๆ ที่เดินตูดบิดไปมา  ฮ่าฮ่า และที่ซ่าส์ที่สุด  ก็เห็นจะเป็น ยกพวกตีกันกับ โรงเรียนอื่น

                    ในวันเปิดเรียนวันแรก  ฉันต้องนั่งเล่นคนเดียว เพราะ เพื่อนฉัน ( จริงๆ เป็นลูกน้องซึ่งเป็นผู้ชายหมด)พวกมันขี้เกียจมาเรียน
 
ฉันซึ่งนั่งเขี่ยดินเล่นอยู่  ก็ต้องแปลกใจ ที่มีเด็กผู้หญิงมาพูดกับฉัน   เธอชวนฉันไปเล่นด้วย  ฉันบอกตามตรง  นี่เป็นครั้งแรก 
                 
                มืออุ่นๆ ของเธอ ที่จับมือฉัน  เสียงสดใสของเธอ ที่คอยเชียร์ฉัน  ให้เล่นชิงช้าต่างๆ    และรอยยิ้มของเธอ ที่บอกว่า ,ไม่เจ็บนะ, ตอนที่ฉันตกลงมาจากชิงช้า

"นี่,,,"

"นี่แก!"

"ยัยเมธ์!!

"เรียกทามไม๊"

"แกเป็นบ้าหรอ  นั่งอมยิ้มคนเดียวอยู่ได้ ไม่ไปเล่นวอลเลย์หรอ"

" ไปสิ แกละวี"

"ไม่อะเหนื่อยแล้ว"
   

               คนที่พูดกับฉันเมื่อกี๊นี้ เธอชื่อ "เมย์ยาวี" เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็ก และเป็นเพื่อนคนเดียวของ ฉัน "เมธารา"

เป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันและ เธอมีชื่อเล่นเหมือนกัน  ฉันจึงเรียกเธอว่า"วี"แต่คนอื่นๆ ก็เรียกเธอว่าเมย์เหมือนเดิม


  " นี่น้องสาวมานั่งเล่นคนเดียวหรอจ๊ะ"

 " เอ่อออ  มารอเพื่อนอะคะ ดะ เดียวเพื่อนก็มาแล้ว ขอตัวนะคะ " วีรีบขอตัวทันที ที่มีรุ่นพี่เข้ามาลวนลาม 

 "เดียวก่อนสิ  ขอเบอร์หน่อยได้ไหมจ๊ะ" ผู้ชายที่เป็นหัวหน้า พูด   พร้อมกันที่ลูกน้องของมันก็พยายามจับตัววี

"ปล่อยนะ  เมธ์ ช่วยด้วย" เธอพยายามเรียกเพื่อนของเธอ เพราะเธอไม่สามารถ สู้แรงผู้ชายสามคนนี้ได้  และการเรียกให้เพื่อนช่วยนั้น  คือกิจวัฒ อย่างหนึ่งของเธอเสียแล้ว

เพราะเธอถูกลวนลามอยู่บ่อยๆ ซึ่งเป็นธรรมดา ของ ดาว ประจำ ม, ๓

   "เฮ้ยปล่อยเพื่อนฉันเดวนี้นะ"  ฉันรีบวิ่งมาจากสนามวอลเล่ย์ ,,,,เหนื่อยชะมัด,,,,,

  "ยุ่งไรด้วย ยัยทอมน่าเกลียด " พวกมันว่าฉัน พร้อมทั้งหัวเราะ

  "รู้ปะ  พวกพี่  ลูกน้องใคร" พวกมันถามฉัน 

" ตู จะไปตรัสรู้ได้ไง ว่ามิงค์ ลูกน้อง สุนัขที่ไหน" ฉันตอบมัน,,ก็คนมันโกรธนี่นา  บังอาจว่าฉันเป็นทอม  ตูผู้หญิงโว๊ย

" มิงค์กล้าหรอ  ได๊  เดียวมิงค์เจอลูกพี่กรูแน่" มันบอกฉันก่อนจะ เดินไปทาง ตึก ม,๕

" เออ  ตูจะรอ หวังว่าลูกพี่มิงค์ คงไม่ใช่ อีกระเทยกระบือ นะ ฮ่าฮ่า"  ฉันตะโกนพร้อมหัวเราะขำขำ กับอาการวิ่งหางจุกตูดไปฟ้อง แม่ เอ้ยฟ้องลูกพี่ของพวกมัน

"เมธ์  เราว่าแบบนี้ไม่ดีนะ   เมธ์เคยสัญญากับเราแล้วไม่ใช่หรอ ว่าจะเลิกทำตัวอัธาพาลนะ " วีพูดกับฉัน พร้อมทำหน้าน้อยใจ

" เราเลิกแล้ว  นี้แค่แหย่เล่นเฉยๆ " ฉันบอกวี   

"อืม  อย่าให้ได้ยินว่านัดตีกันที่ไหนอีกนะ" แล้วเราก็ไปที่ห้องเรียน  ก่อนที่คราบเรียนแรก ของช่วงเช้าจะเริ่มขึ้น

     ,,,

"  นี่นักเรียนนั่งที่ "  เสียงอันแหบ แสบสัน ของ อาจารณ์ กองเพชร  ( แต่ฉันเรียกกองขี้  อย่าบอกแกละ)

" วันนี้ มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่     อ้าวเธอ เข้ามาได้"  ตอนแรก อ , พูดกับนักเรียนในห้อง  แล้วก็เรียกให้นักเรียนใหม่เข้ามา    ,,ใครกันนะ มาเข้าใกล้ตอนจะสอบปิดเทอมอย่างนี้  โง่ชะมัดเลย,,,,,,

" ว้าววววว  " 

" อุ๊ยตาย หล่ออออ "

  ,,,,,,เสียงนักเรียนสาวๆ ที่นั่งใกล้ประตู ดังขึ้น   และตามมาด้วยเสียงก้าวเท้าช้าๆ     แต่เอ๊ะ  ทำไมเสียงมันมาหยุดที่ฉันละ   เดินผ่านไปสักทีสิ  คนจะหลับ จะนอน,,,,






                                  แล้วจะมาเม้นท์ ต่อนะ   ตอนนี้ไปกินข้าวก่อนหิวๆ