พิมพ์หน้านี้ - โศลกแห่งความรัก

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนตลกๆ ฮาเฮ => ข้อความที่เริ่มโดย: ชมพูไพร ที่ 28 สิงหาคม 2009, 05:03:PM



หัวข้อ: โศลกแห่งความรัก
เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 28 สิงหาคม 2009, 05:03:PM
โลกนี้เหมือนจะแปลกๆ
แรกๆก็ดูปกติ
ไปๆมาๆก็ อุตริ
งุงิงุงิ ฟังไม่รู้เรื่อง
 
  แมวหมามองหาเพื่อนคุย
สอดส่องนัวเนียจิตเฟื่อง
คนเพี้ยน เพียรเสนอ ปมเขื่อง
โรคจิต ปกติ ก่งก้ง
 

  เธอเล่าเอาอะไรมามึน
จ้องจับ ขับขึ้น ลงหลง
เชื่อเขา นัวเนีย แล้วบอกปลง
หลงๆเหมือนหมาแมว เมายา
 

  คนเดียว มันเหงา ไม่แกร่ง
เลยไปแย่งความรักจากหมา
หมาเดือนพฤษภา มันหมาบ้า
ไม่รู้ว่ากูบ้า น้ำลายยืด
 

  หมามึน แมวหง่าว ร้าวฉาน
เพียงผ่านก็ร้าวราน ปานหอบหืด
โลกเพี้ยน ทำคน ลืมกำพืด
กลัวตัวจืด อยากตัวขาว แต่ย้อมตัวเอง
 

  ปลูกถั่ว ข้ากำลัง ปลูกถั่ว
ไม่ต้องจุนเจือ ช่วยถั่วข้า
ปล่อยลมฝนแดดจ้า ตามเวลา
แมวเดินผ่าน หมาเดินเลียบ ข้า...มอง มอง


หัวข้อ: Re: โศลกแห่งความรัก
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 30 สิงหาคม 2009, 08:11:PM
ขออภัยสายใยเข้ามิถึง
ช่างลึกซึ้งความหมายอย่างไรหนอ
ชมพูไพรใช้คำลำนำคลอ
สัญลักษณ์ถักทอไม่ขอเดา....(สวัสดีครับ)