ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ให้หอมหวานหว่านหัวใจไว้ให้หวัง

ให้ความหลังฝังทรงจำไว้ย้ำหวาน

ให้วันคืนชื่นสุขทุกเบิกบาน

ช่วยผสานทุกบาดแผลพ่ายแพ้มา
 

เพียงถ้อยคำไถ่ถามยามป่วยไข้

เธอใช่ไหมยังไฝ่ฝันแม้หวั่นผวา

คลื่นชีวิตสาดกระหน่ำช้ำแววตา

ร่างกายแม้บอดบ้าจงท้าทระนง
 

ผ่านมาเพื่อผ่านไปใช่ไหมชีวิต

ใด้ไกล้ชิดพิศใจโลกโบกฝุ่นผง

จารจารึกทรงจำไว้ให้มั่นคง

ฉันรักเธอจักยืนยงในทรงจำ
 

ผู้คนล้วนเจ็บป่วย

ใช่ฉันด้วยเธอก็ใช่ในกลืนกล้ำ

ด้วยวัฎสังขาราสัจธรรม

ธรรมชาติตวาดซ้ำย้ำคำมา
 

เพียงหัวใจได้ชื่นบานในลานโศก

ยิ้มรับโลกเปลี่ยนแปลกแผกใบหน้า

เธอ ฉัน เรา ร่วมขบวนเร่ของเวลา

เพียงศรัทธาส่องทางอย่างกว้างไกล
 

เพียงหัวใจได้ลิ้มชิมรสชีวิต

เพียงมิ่งมิตรชิดชื่นยื่นไฟให้

เพียงดอกไม้ได้เบ่งบานทั่วลานใจ

ยามป่วยไข้ได้ทบทวนกระบวนชีวิต

เจ็บมากไหม  นี่...ดอกไม้  เอามาฝาก
รู้สึกอยากกินอะไรบ้างไหมเล่า
ทนเอาหน่อยกว่าจะได้กลับบ้านเรา
ดีกว่ากลับ "บ้านเก่า" ตั้งเยอะแยะ



 emo_49