พิมพ์หน้านี้ - เงียบ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: ชมพูไพร ที่ 27 สิงหาคม 2009, 02:12:PM



หัวข้อ: เงียบ
เริ่มหัวข้อโดย: ชมพูไพร ที่ 27 สิงหาคม 2009, 02:12:PM
  ความเหงาเงียบ  ช่างเยียบเย็น

แต่ก็เป็นอีกอารมณ์ - ใช่ตรมเศร้า

มีเวลาได้เฝ้ามองตัวของเรา

ได้ทายทักได้ขัดเกลาได้ทบทวน

  พอใจในความเงียบ

อารมณ์เรียบ  บางเรื่องราวมักย้อนหวน

อาจสนุกกับความเศร้าอันรัญจวน

หัวเราะร่วนกับความทุกข์ที่สุขใจ

  เงียบเหงา  เราฟังเพลงจากโลก

ถ้อยโศลกอันยืนยงอสงไขย

 ผ่านมาเยือน

เพื่อเคลื่อนคล้อยลับลอยไป

ไม่มีใดคงมั่นนิรันดร์กาล

  สรรพเสียงมากมายในโลกนี้

จากสับสนอึงมี่ถึงอ่อนหวาน

ในความเงียบเงี่ยฟัง  ยิ่งเบิกบาน

โลกประสาน
เราเลือกร้อยถ้อยจำเรียง  ฯ


หัวข้อ: Re: เงียบ
เริ่มหัวข้อโดย: Sweft_Life ที่ 27 สิงหาคม 2009, 06:19:PM
อยู่ในความ...เงียบ
ร่างกายเย็นเฉียบ...ไม่ขยับไปไหน
อยู่ไปก็เหมือน ต า ย ... หายใจ...ก็ไม่ค่อยได้ช่วยอะไร
คนรักมาจากไป ...อะไร ? อะไร ก็เปลี่ยนแปลง