ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ไม่เคยรู้ ว่ามีอยู่ พรหมลิขิต
คู่ชีวิต แค่ใฝ่ฝัน ก็หวั่นไหว
หนึ่งใจรัก สองก็เพลีย กลัวเสียใจ
จึงต้องใช้ ลมหายใจ ไปลำพัง

พรหมลิขิต ขีดความรัก ปักบนอก
เข้ามายก ความเหงาไป ดั่งใจสั่ง
ส่งเสียงรัก เธอเข้ามา พูดให้ฟัง
เข้ามาพัง ประตูนี้ ที่ปิดตาย

ขอบคุณนะ พรหมลิขิต ที่ขีดเส้น
ให้ฉันเห็น เธอคนที่ มีความหมาย
ช่วยส่องแสง ในหัวใจ อุ่นข้างใน
ช่วยสอนให้ ใช้หัวใจ ได้รักเธอ

     ใครกันหนอ...................ส่งเธอ...................พบเจอฉัน
เลยวาดฝัน..........................จินตนา.................ว่าสมหวัง
ยิ่งได้พบ............................ประสบหน้า...........พาระวัง
กลัวเธอชัง..........................หากเราจ้อง...........มองเธอนาน

     หรือบุพเพ.....................อาละวาด...............ขีดคาดไว้
ให้สองใจ...........................มาใกล้ชิด..............จิตประสาน
กามเทพ.............................ช่วยแผลงศร..........เข้ารอนราน
ปักดวงมาลย์......................โอ๊ย..เสียวแว้บ........แปลบในทรวง

     เมื่อสองตา....................มาประสาน.............เลยงานเข้า
โป๊ะเชะเรา.........................อาการ....................น่าเป็นห่วง
ใจระส่ำ.............................สั่นไหว...................ไปทั้งดวง
กลัวเธอล่วง........................รู้ซึ้ง.......................ถึงความใน

     นี่คงเป็น.......................ชะตา.....................ฟ้าลิขิต
ทันความคิด.......................รีบพูด...................เอ่ยขานไข
เย็นนี้หาก...........................เธอว่าง..................อยากชวนไป
ทานไอติม..........................กันมั้ย....................เธอ โอ.เค

     จากวันนั้น.....................มาจน.....................ถึงวันนี้
ดวงฤดี..............................จะไม่.....................ยอมหันเห
เปิดหัวใจ..........................ให้เธอนั่ง................ไม่ลังเล
แถมผูกเปล........................ในหัวใจ..................ให้เธอนอน

     ขอบคุณนะ...................ส่งเธอมา................เป็นแฟนฉัน
อาจเป็นทั่น........................กามนิต...................กริชอักษร
หรือคิวปิค........................ยิงศรรัก..................ปักบังอร
หรือบ้านกลอน..................ทำเธอฉัน.................นั้นลงเอย