|
หัวข้อ: ความเหงา..เพื่อนยาก เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 21 สิงหาคม 2009, 04:27:PM คือ..สายหมอกที่ลอยไปในความฝัน
คือ..เหมันต์ที่หวนมายามหน้าหนาว คือ..ลมโบกที่พัดแรงแทงใจเรา คือ..คนเหงาอยู่ลำพังนั่งเหม่อลอย ปล่อยหัวใจให้ปลิวไปในสายน้ำ มองฟ้าครามสีใสใสไร้เมฆฝน กักตัวเองให้อ้างว้างร้างผู้คน เฝ้าเวียนวนกับอดีตที่กรีดใจ ไมมีใครให้ยึดติดให้คิดมาก ไม่ต้องฝากความห่วงใยไห้คิดถึง คงจบแล้ว้อย่าให้มีใครคำนึง รวมเป็นหนึ่งกับความเหงาเราเงียบงัน |