|
หัวข้อ: ขอระบายอารมณ์หน่อยนะครับ เริ่มหัวข้อโดย: เมษายน ที่ 20 สิงหาคม 2009, 06:25:PM กระทู้นี้สร้างมาให้ทุกท่าน
คนที่อ่านหนักใจแต่หนไหน ก็ลำเลียงวลีกลอนจากแดนไกล ส่งมาในกระทู้ตามคำเชิญ หากผู้ใดใคร่ปลอบใจก็ไม่ว่า เอ่ยวาจาประโลมใจกันได้เลย หรือจะแทรกข้อคิดคำพังเพย โอ๋พี่เอ๋ยเต็มที่ไม่ว่ากัน +++++++++++++++++++++++++++++++++++ แรกพบสบตาที่ดวงหน้า ก็เห็นว่าน่ารักดีฝากรักให้ แต่อยากรู้ว่าบัดนี้เธอมีใคร ที่อยู่ใกล้เคียงตัวมั่งหรือยัง นวลลออพบกันดุจลิขิต ในชีวิตมีหวังไหมกันหนอฉัน จะมีมั้ยคำว่ารักกันและกัน หรือแค่ฝันกลางวันไร้พิรุณ (ไร้พิรุณ ก็แล้งไง ลมๆแล้งๆ อิอิ) emo_01 emo_01 emo_01 +++++++++++++++++++++++++++++++++++ ใครมีเรื่องบอกเล่าที่หนักจิต สุดความคิดอยากระบายก็ขับขาน จะอกหักรักคุดตุ๊ดประจารย์ หรือจะขานคำพิรุณปลอบดวงใจ หัวข้อ: Re: มาระบายและปลอบใจกันเถอะครับ เริ่มหัวข้อโดย: psam ที่ 20 สิงหาคม 2009, 07:39:PM ขอเข้ามาพักหัวใจด้วยสักคน
ทุกข์เวียนวนในหัวใจไร้สุขสันต์ เข้ามาอ่านเข้ามาเขียนระบายกัน ให้ชีวันข้ามผ่านความเหงาใจ หัวข้อ: Re: มาระบายและปลอบใจกันเถอะครับ เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 20 สิงหาคม 2009, 08:12:PM ยังสุขดี..กับชึวีที่มีอยู่
ถ้าหดหู่ จะแวะเวียนระบายไว้ แต่ตอนนี้ มีหนึ่งเรื่องทุกข์สุดหนักใจ ไม่มีตังค์มีใครให้ลืมได้ไหม สักเก้าพัน........... มาทำกลอนเค้าเสียหมดเลยเรา.... emo_12 emo_12 หัวข้อ: Re: มาระบายและปลอบใจกันเถอะครับ เริ่มหัวข้อโดย: เมษายน ที่ 20 สิงหาคม 2009, 08:23:PM ถ้าให้ปลอบ เรื่องทุกข์ใจ ได้ไม่ว่า
ไร้ปัญญา เรื่องตังค์ อย่ามาขอ เก็บ1ส่วน ให้สามส่วน นะลออ ก็เพียงพอ ให้ใช้ ไปวันๆ ตั้ง9พัน ใช้อะไร มากมายนัก ถึงจะรัก ไร้ปัญญา ให้เชิญฝัน เพราะวันนี้ ก็ยังยืม เพื่อนวันๆ หาเพื่อนกัน เลี้ยงข้าว ซักหนึ่งจาน หัวข้อ: Re: มาระบายและปลอบใจกันเถอะครับ เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 20 สิงหาคม 2009, 08:45:PM ทุกข์หัวใจ....หรืออย่างไร...ใจยากตอบ ไม่อาจตอบ...ความบอบช้ำ...กรรมที่ก่อ ไม่แน่ใจ...รักใช่ไหม...ใยจึงท้อ รักที่รอ....หรือท้อใจ...ไร้หลักพิง มาระบาย...ให้หายโศก...อุปโลกยิ้ม ทำตากรุ้มกริ่ม...ยิ้มแซมใบหน้า...แต่ล้าอย่างยิ่ง รักฤาว่าหลง...ตอบตามตรงๆ...คงไม่อาจจริง ชีวิตหยุดนิ่ง...ยิ่งถอดถอนใจ...ไร้เจตนา แต่ไม่อยาก...เอ่ยปากไป...ให้ใครปรอบ เพียงเพราะชอบ...ตอบอย่างไร้..ในปัญหา อยากจะรัก...หรือใจหนัก...อยากจะลา ไร้ที่มา...หาที่ไป...ไม่ได้เลย อยู่อย่าไร้...ในความคิด...ผิดงั้นหรือ รักที่ถือ...คือซื่อสัตย์...ตามที่เอ่ย รักแล้วใย...ไม่ปล่อยใจ...ให้คุ้นเคย แต่ละเลย..ไม่เคยรัก....ภักดีจริง? หัวข้อ: Re: มาระบายและปลอบใจกันเถอะครับ เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 20 สิงหาคม 2009, 09:22:PM ลมหลงทิศ คิดใด หรือไขว่ค่า ปรารถนา ฤๅ แน่ สิ่งควรสม บทวจี ฉันควร จะเชยชม หรือทิ้งจม ให้ห่าง กระจ่างทรวง ลมหลงทิศ ผิดทาง ใช่หรือไม่ เดินตามใจ ไม่สน สิ่งเคยหวง บทกวี บทนิยาม ดื่ดดาษดวง จะโรยร่วง ยวงใย จากใจเรา ลมหลงทิศ ทิศหลง จะคงไหม คือสิ่งใด จะเทียบ ไปเปรียบเขา มีเพียงแวว แพรวพราว สาวบรรเทา ที่คลอเคล้า อยู่เงียบ อย่างเดียวดาย ลมหลงทิศ ใครจะช่วย ด้วยพากลับ สิ่งสดับ ปิดโสต ทิ้งจดหมาย โปรดบอกเถิด บอกมา ให้ความคลาย อย่าให้สาย เกินแก้ มิแลดู... หัวข้อ: Re: ขอระบายอารมณ์หน่อยนะครับ เริ่มหัวข้อโดย: เมษายน ที่ 25 สิงหาคม 2009, 10:28:PM เบื่อเหลือเกินเบื่อใจหน่อยกาย
โกรธจนตายเบื่อน้องที่งี่เง่า ขโมยของของรักของของเรา ใจเต้นเร้าโกรธจัดแทบตบตี แม่บอกน้องขอโทษพี่ดีๆนะ ในใจปะทุเร้ารอฟังเสียง รอฟังคำที่จริงใจในสำเนียง โถอีเมี่ยงทำหน้ามึนดูทีวี เบื่อวะขี้ขโมยทำไม่ผิด ไม่เคยคิดหรือไรว่าเขาหวง ขโมยไปไม่รักษาต้องให้ทวง ของที่หวงกลับมาไร้ชิ้นดี หนังสือนะของรักเต็มอักษร ใจอาวรขโมยลับเมื่อเรียกหา หน้าปกหลุ่นพับในสันนั้นนา ก็โรยราไม่รักษาใครให้ยืม มาขโมย3ปีที่อภัยให้ พอด่าไปสำนึกไม่ถึงสอง วันที่สามก็เริ่มใหม่เป็นครรลอง โถดอกทองน้องหรือนี่เบื่อชีวัน พี่ยอมรับความผิดที่ตัวก่อ ส่วนน้องท้อทำไม่รู้กูไม่เห็น พี่รวดเร็วทำอะไรที่ควรเป็น แต่น้องเห็นถ่วงเวลาจนพี่สาย เบื่อแล้วนะน้องอะไรถ่วงกูจัด จะเร่งรัดทำอะไรมีเหตุผล จะด่าทอตบตีติดที่กมล อยากไม่สนตัดหางปล่อยอาราม คำขอโทษไม่มีไม่เป็นไร แต่ในใจพี่คาดโทษไว้เต็มที่ ต่อไปนี้ ไร้สายตาที่ใยดี เบื่อตบตีเบื่อด่าทอเบื่อมองมัน! +++++++++++++++++++++++++++++++++ ไม่ค่อยได้เข้าเพราะงานยุ่ง แต่เขามาก็แต่งกลอนสัปดลซะแล้ว ขอโทษที่มาระบายอารมณ์ เบื่อจริงๆครับ เบื่อมาก เบื่อที่สุด! หัวข้อ: Re: ขอระบายอารมณ์หน่อยนะครับ เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 26 สิงหาคม 2009, 07:32:PM มาขีดๆ...เขียนๆ...เปลี่ยนความขม เผื่อนจะเพี้ยน..เปลี่ยนอารมณ์...สมดังหมาย เผื่อพายุ...ที่คลุกรุ่น...ฝุ่นคลี่คลาย เผื่ออารมณ์ร้ายๆ....จะจางหาย...กลายผ่านใจ ไม่รักกัน...ไม่สำคัญ...อย่างนั้นหรือ ความรักคือ...ถืออัตตา...ว่าแค่ไหน? ไม่ใช่ความ...งดงาม...ถามไถ่ใจ? ไม่ใช่ความ..ห่วงใย..หรือไรเธอ? ใยโมโห..ก็โกรธา...ว่าร้าจกาจ ใฉันขาด...บาดเป็นแผล...แพ้เสมอ ใส่หัวใจ...ไฝ่ดูแล...แคร์กันบ้างสิเธอ ฉันไม่ได้หลงละเมอ...หรือพร่ำเพ้อ...ที่เรารักกัน ห่วงเธอนัก...คนความรัก....ภักดีเสมอ ไม่เคยเลย...ละเลยเธอ...เผลอสะบั้น มองฉันให้ดีๆ...ฉันคนนี้..ที่เธอพร่ำคำหวาดหวั่น ใจฉันเจ็บมากกว่านั้น..และฉันก็เสียใจ...ไม่ต่างกัน |