|
หัวข้อ: เรือนตาย เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 19 สิงหาคม 2009, 06:04:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_024.gif) "เรือนตาย?" ๐ ๐ กอบฝุ่นผงธรณีนี้เก็บไว้ พับสไบขวัญเจ้าเคล้าแนบอก ชายผ้าถุงแม่ข้าฉีกมาพก แล้วหยิบยกตะกรุดรุดท่องมนต์ ๐ สวดเวทขลังคงกระพันนั้นเก้าคาบ เป่าที่ดาบเพ่งจิตประสิทธิ์ผล เสร็จฉวยเจ้ากอดไว้ร่ำไห้ปน สุดฝืนทนใจทานผลักต้านฤทธิ์ ๐ ไต้เต้นแสงไหววาวร้าวรอบห้อง มือประคองวงหน้าน้ำตาปิด ไล้ผมเจ้าโลมลูบจูบจุมพิต หวงในสิทธิ์ชั่วยามพล่ามคำรัก ๐ กระไรเลยกายหอมเจ้าหลอมล่อ เนื้อลออโอบไว้ใคร่คิดหนัก เรียวแขนนุ่มกุมหอมพร้อมใจภักดิ์ จึงเหลือหักอาลัยใจอาวรณ์ ๐ ปาดน้ำตากล่อมขวัญอันหวงแหน ทั้งใจแล่นสวมสอดพลอดกายอ่อน เยียบน้ำค้างพร่างซ้ำเร่งร่ำอร เพลาป้อนล่วงเข้าถึงคราวไกล ๐ รับปากเจ้าตรงนี้เยี่ยงชีวิต จะอุทิศกายรบจบศึกไหน จะพาร่างนำตัวทั้งหัวใจ ซบอุ่นไอเนื้อเย็นเป็นเรือนตาย?" (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_024.gif) emo_12 หัวข้อ: Re: เรือนตาย เริ่มหัวข้อโดย: เมษายน ที่ 19 สิงหาคม 2009, 06:41:PM o หลายปีผ่าน น้องรอเล่า ไม่ท้อแท้
แล้วแลเห็น หนึ่งชาย ใต้ต้นสน จะเป็นใคร เป็นพี่ หรือเดนคน ในกมล สงสัยนัก ว่าเป็นใคร แล้วดวงหน้า ที่คุ้น ก็ปรากฏ ชายใจคด ปรากฏ น้ำตาไหล ในที่สุด พี่ก็กลับ จากแดนไกล มาอยู่ใกล้ นวลน้อง ในราตรี เมื่อแรกพบ จิตใจ สุขเหลือแสน ต่างอ้าแขน โอบกอดไว้ เป็นสักขี หวังกอดจูบ พี่ยา ร่วมราตรี แต่ทันที ที่กอดไป กลับมลาย ร่างของพี่ ที่รัก กลับดับสูญ ไม่เหลือมูล เป็นธุลี แหลกสลาย ในตอนนั้น เขื่อนน้ำตา พังทลาย พี่คงตาย สิ้นชีพ จบชีวี บนพื้นเรือน กลับพบ องค์ตระกรุด พี่คงรุด ให้ไว้ เป็นสักขี ว่าพี่ยา มาลา อย่างหวังดี จบชีวี ดวงวิญญา มาตายเรือน หัวข้อ: Re: เรือนตาย เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 19 สิงหาคม 2009, 07:54:PM เฝ้ารอคอย พี่มาทุกค่ำเช้า
นั่งคอยเฝ้า เมียงมอง..ด้วยใฝ่หา จากลาลับ จากเรือน ไปไกลตา ปานนี้หนา พี่ยา เป็นอย่างไร นั่งชะเง้อ มองดูทาง ภาวนา ให้ปรากฏร่าง ชายที่หมาย รอแล้ว รอเล่า หัวใจแทบมลาย วันเดือนปี พลันกลับกลาย เพิ่มทวี บัดนี้ เวลายังพ้นผ่าน แสนเนิ่นนาน..ยังคงเฝ้าคอยชิดใกล้ แม้ชีวาจะสลาย ดับลาไป แต่ดวงจิต ภักดีไม่ เสือมตามกาล แม้กายา ปานนี้คงดับสูญ กลายเป็นผงธุลีกูล ดั่งเถ้าถ่าน เหลือดวงจิต ที่คอยพี่ย้อนมา แม้เนิ่นนาน สัญญาจะรอคอย ที่เรือนชาน..พร้อมน้ำตา หัวข้อ: Re: เรือนตาย เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 08 กันยายน 2009, 02:37:PM เรือนตาย
มีเพียงทรายเกลื่อนชานหว่านไปทั่ว เมื่อชีพร้างจำพรากไปจากตัว เสียงเย้าหัวเริงใจจึงไม่มี เรือนตาย เพียงที่หมายฝังซากหากเป็นผี เมื่อชีพยังร้างไกลไปแรมปี คืนมานี่เพียงร่าง...ช่างซึ้งนัก เรือนตาย จะฝังกายที่ใดไม่สมัคร ใช่เรือนอยู่ก็ประสงค์ตรงเรือนพัก ที่ความรักล้อมใจไว้ด้วยกัน |