|
หัวข้อ: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 15 สิงหาคม 2009, 07:51:PM บนถนน นักเดินทาง...
มีมากมายหลายอย่าง ต่างแห่งหน บ้างมากมาย กร่ายกรอง ผองผู้คน บ้างแดดฝน อลหม่าน ม่านลวงตา บ้างสายลม ผสมไอ กลิ่นไม้แห้ง บอกว่ายาม นี้แล้ง แห่งเมษา บ้างอายหมอก ระรอกเช้า หนาวเข้ามา บอกว่าหนาว แห่งตุลา เข้ามาเยือน บ้างฝนพรำ ชำเลืองตา ชายคาบ้าน บอกว่ากาล แห่งฝนห่า เมฆาเคลื่อน ผ่านเวลา ฝ่าเส้นทาง ต่างดาวเดือน นักเดินทาง ยังปราศเพื่อน... ร่วมเส้นทาง... หรือเป็นเธอ... "สายลมสีขาว" เป็นเพื่อนใจ ไขว่คว้าดาว ที่พราวพร่าง อาจเพ้อพก หกล้ม จมอับปราง ไม่ทิ้งคว้าง ห่างไป ใช่ไหมสายลม... นักเดินทาง [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 15 สิงหาคม 2009, 08:45:PM รับคำเชิญ ขอเดินร่วม นักเดินทาง
ไม่ทิ้งร้าง ต่างฟ้า ที่สดใส เดินด้วยกัน ทางสีขาว สกาวใจ สู่หนใหม่ ในฟ้า นภาคืน จะเดินร่วม กับนรา ที่พราวขวัญ เปลี่ยนคืนวัน ที่เงียบเหงา ให้ตื่นฝืน กระจ่างเด่น เร้นฟ้า ไม่ลางลืน ความแช่มชื่น รื่นใจ ไม่ไหวลม นังเดินทาง ผู้มา หาวาโย ไม่เซโน แต่เซเซส ตามเหมาะสม ด้วยทว่า เรานั้น ตามชื่นชม มีอุดม การลักษณ์ ภักดิ์เช่นกัน เพียงแต่ว่า นักเดินทาง จะจากไหม กลัวจะทิ้ง ลมไป ไม่สุขสันต์ แล้วหนีจาก ไปเรื่อย ในเครือวัลย์ ตอบได้ไหม อะไรนั้น คือจริงใจ... หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 17 สิงหาคม 2009, 10:07:AM เมื่อยินยอม พร้อมใจ จะไปด้วย นักเดินทาง จะขอช่วย อำนวยให้ กับถนน นักเดินทาง ต่างแดนไกล อาจทำให้ ทุกข์ช้ำ น้ำฤดี สายลมบน หอบฝนมา หลายคราฝน คงเหนื่อยหนัก อยากเอ่ยบ่น จนเหลือที่ ให้ฉันเป็น เช่นที่พัก สักนาที พอหายดี ค่อยจรจาก พรากไปไกล... ฉัน...นักเดินทาง อย่างที่รู้ อาศัยลม เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้ ยามเหนื่อยล้า ฝ่าแดด-ฝน บนทางไกล มีสายลม เข้าโถมใส่ เพียงใจสดชื่น อยากเอ่ยบอก ความใน จากใจฉัน นักเดินทาง รู้สึกหวั่น ทุกวันตื่น กลัวว่าหน ทางไกล ใครจะยืน อยู่เคียงข้าง อย่างค่ำคืน ที่ผ่านมา แลหนทาง ข้างหน้า สุดตานั่น กี่คืนวัน ฉันจะถึง รำพึงหา โอ้! ช่างแสน ยาวไกล ไปลิบตา ฉันต้องล้า กี่ล้า ฝ่าดงไพร เพียงใจรู้สึกหวั่น กับชีวิต ความฝัน และหนทางไกลฯ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: Sweft_Life ที่ 17 สิงหาคม 2009, 07:29:PM เดินทาง..ท่ามกลาง..สายลม
เก็บความขื่นขม..สะสมเป็นกำลังใจ..ในยามท้อแท้ ความพ่ายแพ้รวมตัวกัน .. กลายเป็นความอ่อนแอ หัวใจแพ้ๆดวงนี้..ไม่เคยถูกรัก..ไม่เคยรักใคร เลยไม่รู้จะหาความสุข อย่างไรดี แล้ววันนึงสายลมก็พัดคน คนนั้นมา ช่วยซับน้ำตาคนอ้างว้างที่รินไหล นี่สินะ..คนที่ใช่ คนที่หัวใจ..เราต้องการ มั่วไปเรื่อยๆ emo_50 หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 18 สิงหาคม 2009, 01:41:PM เดินทาง..ท่ามกลาง..สายลม เก็บความขื่นขม..สะสมเป็นกำลังใจ..ในยามท้อแท้ ความพ่ายแพ้รวมตัวกัน .. กลายเป็นความอ่อนแอ หัวใจแพ้ๆดวงนี้..ไม่เคยถูกรัก..ไม่เคยรักใคร เลยไม่รู้จะหาความสุข อย่างไรดี แล้ววันนึงสายลมก็พัดคน คนนั้นมา ช่วยซับน้ำตาคนอ้างว้างที่รินไหล นี่สินะ..คนที่ใช่ คนที่หัวใจ..เราต้องการ มั่วไปเรื่อยๆ emo_50 อาจเธอเพียงผ่าน มาพานพบ ถึงดินแดน อันสงบ พบกับฉัน นักเดินทาง... ระหว่างทาง กลางตะวัน สายลมโบก โยกไม้สั่น รับขวัญเธอ... ยินดีต้อนรับ กับ "นักเดินทาง ระหว่าง สายลม" ฉันขอชื่นชม ถอยคารมที่เสนอ โอ! ช่างน่าพิศมัย อะไรกันเล่าเออ ขณะ แห่งฉันบ้าละเมอ แต่เธอสบายใจ... ขอชื่นชมนัก กับบททักที่เธอเอ่ย เหมือนกล่าวเลยเลย เปล่าเฉยใช่ไหม เหมือนเธอแฝงบางอย่าง พลางลงไป ฉันรู้สึกถึงได้ บางถ้อยบรรยาย ของเธอ... เพียงปรารถนาอยากรับฟังความจริงจากเธอ ผู้ร่วมเส้นทางแห่งนักเดินทาง... [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 09 กันยายน 2009, 10:14:PM เมื่อยินยอม พร้อมใจ จะไปด้วย นักเดินทาง จะขอช่วย อำนวยให้ กับถนน นักเดินทาง ต่างแดนไกล อาจทำให้ ทุกข์ช้ำ น้ำฤดี สายลมบน หอบฝนมา หลายคราฝน คงเหนื่อยหนัก อยากเอ่ยบ่น จนเหลือที่ ให้ฉันเป็น เช่นที่พัก สักนาที พอหายดี ค่อยจรจาก พรากไปไกล... ฉัน...นักเดินทาง อย่างที่รู้ อาศัยลม เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้ ยามเหนื่อยล้า ฝ่าแดด-ฝน บนทางไกล มีสายลม เข้าโถมใส่ เพียงใจสดชื่น อยากเอ่ยบอก ความใน จากใจฉัน นักเดินทาง รู้สึกหวั่น ทุกวันตื่น กลัวว่าหน ทางไกล ใครจะยืน อยู่เคียงข้าง อย่างค่ำคืน ที่ผ่านมา แลหนทาง ข้างหน้า สุดตานั่น กี่คืนวัน ฉันจะถึง รำพึงหา โอ้! ช่างแสน ยาวไกล ไปลิบตา ฉันต้องล้า กี่ล้า ฝ่าดงไพร เพียงใจรู้สึกหวั่น กับชีวิต ความฝัน และหนทางไกลฯ หากว่านัก เดินทาง กลางสายลม จะคอยพรม ทุกสิ่ง บันดาลให้ ทั้งวันจ้า คืนมืด ให้ฝืดใจ สายลมขอ พัดไป ทุกน้ำตา จะโบกพริ้ว ร่ายสะบัด ปัดความเหงา ที่รุมเร้า นักเดินทาง น่าห่วงหา ขอสายลม ได้ช่วย เธอเยียวยา ในปัญหา นานา ที่คาใจ จะแลมอง ทุกก้าว ที่เดินผ่าน แม้กี่ด่าน ขว้างกั้น ให้หวั่นไหว จะขอเดิน เคียงคู่ อยู่ร่ำไป จนกว่าฟ้า จะใส ไม่หมองมัว ว่าแต่ว่า นักเดินทาง จะยอมไหม การมีใคร คอยยุ่ง คอยพันพัว มาหยอกเล่น แกล้งเย้า อยู่ไปทั่ว จนเธอกลัว หนีหลีก ปลีกจากไป... By...สารจากสายลม ส่งผ่าน ละอองดาวที่พราวแสง หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: (ฟ้า) มารสุรา ที่ 09 กันยายน 2009, 11:38:PM จะไปไหนขอแจมแถมไปด้วย
คงได้ช่วยให้ครึกครื้นเป็นนักหนา เดินหลายคนคุยสรวลเสและเฮฮา ยังดีกว่าไปกันสองสามคน อันหนึ่งว่าคนเดียวนั้นหัวหาย สองเพื่อนตายเดินไปในแห่งหน ยองหละปูนขอร่วมเป็นสามคน ลุยผจญถึงไหนก็ถึงกัน เร่แรมรอนดวลกลอนกันไปด้วย คงจะช่วยให้สนุกแสนสุขสันต์ ซับซึมซาบกาพย์กลอนอ้อนจำนรร ท่องเที่ยวกันมันส์แน่หนาชาวกวี หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 20 กันยายน 2009, 09:42:PM จะแผ่พริ้ว ริ้วรัด พัดโอบล้อม
ด้วยเราพร้อม เดินหน้า กันทั้งสิ้น กอรปไปด้วย ชาวกลอนไทย ในแดนดิน จะผกผิน บินไป ตามใจปอง จะขีดทาง เพื่อเดิน ไปข้างหน้า ด้วยทายท้า นานา ในทุกผอง น้ำคำร้อย ถ้อยคำรัก ที่ถักจอง ทุกทิศที่ เพียงมอง ก็ส่องใจ ถามอีกครั้ง ใครบ้าง จะไปอีก อย่าหนีหลีก ลังเล ไม่สดใส ถ้าจะมา ก็มา ด้วยหัวใจ ไม่ใช่ใคร บังคับ ให้ฝืนเดิน หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 22 กันยายน 2009, 09:45:AM เมื่อยินยอม พร้อมใจ จะไปด้วย นักเดินทาง จะขอช่วย อำนวยให้ กับถนน นักเดินทาง ต่างแดนไกล อาจทำให้ ทุกข์ช้ำ น้ำฤดี สายลมบน หอบฝนมา หลายคราฝน คงเหนื่อยหนัก อยากเอ่ยบ่น จนเหลือที่ ให้ฉันเป็น เช่นที่พัก สักนาที พอหายดี ค่อยจรจาก พรากไปไกล... ฉัน...นักเดินทาง อย่างที่รู้ อาศัยลม เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้ ยามเหนื่อยล้า ฝ่าแดด-ฝน บนทางไกล มีสายลม เข้าโถมใส่ เพียงใจสดชื่น อยากเอ่ยบอก ความใน จากใจฉัน นักเดินทาง รู้สึกหวั่น ทุกวันตื่น กลัวว่าหน ทางไกล ใครจะยืน อยู่เคียงข้าง อย่างค่ำคืน ที่ผ่านมา แลหนทาง ข้างหน้า สุดตานั่น กี่คืนวัน ฉันจะถึง รำพึงหา โอ้! ช่างแสน ยาวไกล ไปลิบตา ฉันต้องล้า กี่ล้า ฝ่าดงไพร เพียงใจรู้สึกหวั่น กับชีวิต ความฝัน และหนทางไกลฯ หากว่านัก เดินทาง กลางสายลม จะคอยพรม ทุกสิ่ง บันดาลให้ ทั้งวันจ้า คืนมืด ให้ฝืดใจ สายลมขอ พัดไป ทุกน้ำตา จะโบกพริ้ว ร่ายสะบัด ปัดความเหงา ที่รุมเร้า นักเดินทาง น่าห่วงหา ขอสายลม ได้ช่วย เธอเยียวยา ในปัญหา นานา ที่คาใจ จะแลมอง ทุกก้าว ที่เดินผ่าน แม้กี่ด่าน ขว้างกั้น ให้หวั่นไหว จะขอเดิน เคียงคู่ อยู่ร่ำไป จนกว่าฟ้า จะใส ไม่หมองมัว ว่าแต่ว่า นักเดินทาง จะยอมไหม การมีใคร คอยยุ่ง คอยพันพัว มาหยอกเล่น แกล้งเย้า อยู่ไปทั่ว จนเธอกลัว หนีหลีก ปลีกจากไป... By...สารจากสายลม ส่งผ่าน ละอองดาวที่พราวแสง นักเดินทางคนเดิม มานั่งแต่งต่อเติม กำลังฝัน ณ วันนี้ วันที่ใจ ชุ่มชีวัน กับความรัก กับความฝัน พลันเฉิดฉาย การเดินทางของชีวิต ภายใต้สายลม ติด คอยชิดใกล้ อบอุ่นแม้อยู่ ที่แสนไกล ด้วยอุ่นไอ แห่งรัก ภักดิ์สายลม ขณะแห่งความสุขใจ ฉันเสพรส สัมผัสไอ ในอาศรม เงียบหายเนิ่นนาน ผ่านเวลา ฝ่าระทม ณ ขณะแห่งวันนี้ฉันชื่นชม เพียงสายลม ก็สุขใจ การเดินทางของชีวิต ฉันอาจต้องหยุดคิด ความฝันใฝ่ ฉันอาจเจอ ว่า เธอ... คนนั้นคือหัวใจ จึงเก็บการเดินทางเอาไว้ ณ ใจอิ่มเอม เริงระบำความหฤหรรษ์แห่งใจ ภายใต้สายลมและแสงจันทร์ หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นกป่า ที่ 23 กันยายน 2009, 01:00:AM ยิ้มได้แล้วสินะนักเดินทาง
ผ่านเรื่องราวต่างต่างมามากหลาย ทั้งหน้าจริงหน้ากากแสดงบทมากมาย แล้วมันก็ผ่านไปเหมือนไม่มีใครผ่านมา เป็นเพราะอะไรเธอตอบตัวเองได้ไหม ก็เพราะกำลังใจที่มีให้เธอถ้วนหน้า แล้วจะให้เธอมาบอกว่ายังทุกข์ในเวทนา สายลมที่จากมาคงเสียใจ เธอจะไล่ตามสายลมจะทันหรือ กับสองมือน้อยน้อยฤๅจะไหว ยืนกางแขนรับสายลมกระแสใหม่ ที่พัดมาสู่ใจให้เธอคอย ถึงเธอผู้เดินทางระหว่างสายลม ให้ชื้นชมลมแล้วก็วางเฉย อย่าไปหวังครอบครองสายลมเลย เห็นไหมเอ่ยเพื่อนร่วมทางที่ตามมา เอาใจใส่ดูแลเขาให้มาก คงไม่ยากเกินกำลังใช่ไหมหนา ฉันเป็นเพียงหนึ่งเสี้ยวของสายลมที่ผ่านมา ปรารถนานักเดินทางจงสุขใจ emo_48 emo_48 emo_48 emo_48 ซึ้งๆๆๆๆๆๆๆ หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: 3 K ที่ 26 กันยายน 2009, 10:08:PM ยามเดินทางท่ามกลางในสายลม
ช่างขื่นขมทุกข์ระทมตรมอุรา ดั่งสายฟ้าฟาดลงตรงกลางใจ เหตุไฉนใยเราเดินเดียวดาย หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 26 กันยายน 2009, 10:39:PM เมื่อยินยอม พร้อมใจ จะไปด้วย นักเดินทาง จะขอช่วย อำนวยให้ กับถนน นักเดินทาง ต่างแดนไกล อาจทำให้ ทุกข์ช้ำ น้ำฤดี สายลมบน หอบฝนมา หลายคราฝน คงเหนื่อยหนัก อยากเอ่ยบ่น จนเหลือที่ ให้ฉันเป็น เช่นที่พัก สักนาที พอหายดี ค่อยจรจาก พรากไปไกล... ฉัน...นักเดินทาง อย่างที่รู้ อาศัยลม เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้ ยามเหนื่อยล้า ฝ่าแดด-ฝน บนทางไกล มีสายลม เข้าโถมใส่ เพียงใจสดชื่น อยากเอ่ยบอก ความใน จากใจฉัน นักเดินทาง รู้สึกหวั่น ทุกวันตื่น กลัวว่าหน ทางไกล ใครจะยืน อยู่เคียงข้าง อย่างค่ำคืน ที่ผ่านมา แลหนทาง ข้างหน้า สุดตานั่น กี่คืนวัน ฉันจะถึง รำพึงหา โอ้! ช่างแสน ยาวไกล ไปลิบตา ฉันต้องล้า กี่ล้า ฝ่าดงไพร เพียงใจรู้สึกหวั่น กับชีวิต ความฝัน และหนทางไกลฯ หากว่านัก เดินทาง กลางสายลม จะคอยพรม ทุกสิ่ง บันดาลให้ ทั้งวันจ้า คืนมืด ให้ฝืดใจ สายลมขอ พัดไป ทุกน้ำตา จะโบกพริ้ว ร่ายสะบัด ปัดความเหงา ที่รุมเร้า นักเดินทาง น่าห่วงหา ขอสายลม ได้ช่วย เธอเยียวยา ในปัญหา นานา ที่คาใจ จะแลมอง ทุกก้าว ที่เดินผ่าน แม้กี่ด่าน ขว้างกั้น ให้หวั่นไหว จะขอเดิน เคียงคู่ อยู่ร่ำไป จนกว่าฟ้า จะใส ไม่หมองมัว ว่าแต่ว่า นักเดินทาง จะยอมไหม การมีใคร คอยยุ่ง คอยพันพัว มาหยอกเล่น แกล้งเย้า อยู่ไปทั่ว จนเธอกลัว หนีหลีก ปลีกจากไป... By...สารจากสายลม ส่งผ่าน ละอองดาวที่พราวแสง นักเดินทางคนเดิม มานั่งแต่งต่อเติม กำลังฝัน ณ วันนี้ วันที่ใจ ชุ่มชีวัน กับความรัก กับความฝัน พลันเฉิดฉาย การเดินทางของชีวิต ภายใต้สายลม ติด คอยชิดใกล้ อบอุ่นแม้อยู่ ที่แสนไกล ด้วยอุ่นไอ แห่งรัก ภักดิ์สายลม ขณะแห่งความสุขใจ ฉันเสพรส สัมผัสไอ ในอาศรม เงียบหายเนิ่นนาน ผ่านเวลา ฝ่าระทม ณ ขณะแห่งวันนี้ฉันชื่นชม เพียงสายลม ก็สุขใจ การเดินทางของชีวิต ฉันอาจต้องหยุดคิด ความฝันใฝ่ ฉันอาจเจอ ว่า เธอ... คนนั้นคือหัวใจ จึงเก็บการเดินทางเอาไว้ ณ ใจอิ่มเอม เริงระบำความหฤหรรษ์แห่งใจ ภายใต้สายลมและแสงจันทร์ สายลมจะ พัดพริ้ว ริ้วแผ่วไหว ด้วยหมายรอ หัวใจ ที่ห่วงหา นักเดินทาง ที่มุ่ง คืนกลับมา ถึงวายา ที่หมุน เวียนกลับคืน จะโอบอุ้ม ความรัก ไว้ให้มั่น เพื่อสร้างสรรค์ สิ่งดีดี ทั้งฟ้าฝืน วาดวาทะ เป็นดวงดาว ประดับคืน คือฝันตื่น ที่ไม่ใช่ ในมายา ขีดเขียนร้อย ถ้อยคำ ให้ฉ่ำหวาน น้ำผึ้งปาน จะเทียบ เปรียบบุพผา บานสะพรั่ง กลางใจ ในอุรา ซึ่งนำพา นักเดินทาง กลางสายลม ด้วยไออุ่น ละมุ่นกริ่ม กรุ่นความรัก เพียงหมายภักดิ์ นักเดินทาง ได้สุขสม ให้สายลม คอยพริ้ว ริ้วปะพรม และล้อมห่ม ดวงใจ นักเดินทาง ... ระบำร่ายประกายดาวพราวสายลม ภายใต้การเดินทางแห่งชีวิตและวิญญา หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 20 พฤศจิกายน 2009, 01:13:PM เมื่อยินยอม พร้อมใจ จะไปด้วย นักเดินทาง จะขอช่วย อำนวยให้ กับถนน นักเดินทาง ต่างแดนไกล อาจทำให้ ทุกข์ช้ำ น้ำฤดี สายลมบน หอบฝนมา หลายคราฝน คงเหนื่อยหนัก อยากเอ่ยบ่น จนเหลือที่ ให้ฉันเป็น เช่นที่พัก สักนาที พอหายดี ค่อยจรจาก พรากไปไกล... ฉัน...นักเดินทาง อย่างที่รู้ อาศัยลม เคียงคู่ อยู่ชิดใกล้ ยามเหนื่อยล้า ฝ่าแดด-ฝน บนทางไกล มีสายลม เข้าโถมใส่ เพียงใจสดชื่น อยากเอ่ยบอก ความใน จากใจฉัน นักเดินทาง รู้สึกหวั่น ทุกวันตื่น กลัวว่าหน ทางไกล ใครจะยืน อยู่เคียงข้าง อย่างค่ำคืน ที่ผ่านมา แลหนทาง ข้างหน้า สุดตานั่น กี่คืนวัน ฉันจะถึง รำพึงหา โอ้! ช่างแสน ยาวไกล ไปลิบตา ฉันต้องล้า กี่ล้า ฝ่าดงไพร เพียงใจรู้สึกหวั่น กับชีวิต ความฝัน และหนทางไกลฯ หากว่านัก เดินทาง กลางสายลม จะคอยพรม ทุกสิ่ง บันดาลให้ ทั้งวันจ้า คืนมืด ให้ฝืดใจ สายลมขอ พัดไป ทุกน้ำตา จะโบกพริ้ว ร่ายสะบัด ปัดความเหงา ที่รุมเร้า นักเดินทาง น่าห่วงหา ขอสายลม ได้ช่วย เธอเยียวยา ในปัญหา นานา ที่คาใจ จะแลมอง ทุกก้าว ที่เดินผ่าน แม้กี่ด่าน ขว้างกั้น ให้หวั่นไหว จะขอเดิน เคียงคู่ อยู่ร่ำไป จนกว่าฟ้า จะใส ไม่หมองมัว ว่าแต่ว่า นักเดินทาง จะยอมไหม การมีใคร คอยยุ่ง คอยพันพัว มาหยอกเล่น แกล้งเย้า อยู่ไปทั่ว จนเธอกลัว หนีหลีก ปลีกจากไป... By...สารจากสายลม ส่งผ่าน ละอองดาวที่พราวแสง นักเดินทางคนเดิม มานั่งแต่งต่อเติม กำลังฝัน ณ วันนี้ วันที่ใจ ชุ่มชีวัน กับความรัก กับความฝัน พลันเฉิดฉาย การเดินทางของชีวิต ภายใต้สายลม ติด คอยชิดใกล้ อบอุ่นแม้อยู่ ที่แสนไกล ด้วยอุ่นไอ แห่งรัก ภักดิ์สายลม ขณะแห่งความสุขใจ ฉันเสพรส สัมผัสไอ ในอาศรม เงียบหายเนิ่นนาน ผ่านเวลา ฝ่าระทม ณ ขณะแห่งวันนี้ฉันชื่นชม เพียงสายลม ก็สุขใจ การเดินทางของชีวิต ฉันอาจต้องหยุดคิด ความฝันใฝ่ ฉันอาจเจอ ว่า เธอ... คนนั้นคือหัวใจ จึงเก็บการเดินทางเอาไว้ ณ ใจอิ่มเอม เริงระบำความหฤหรรษ์แห่งใจ ภายใต้สายลมและแสงจันทร์ สายลมจะ พัดพริ้ว ริ้วแผ่วไหว ด้วยหมายรอ หัวใจ ที่ห่วงหา นักเดินทาง ที่มุ่ง คืนกลับมา ถึงวายา ที่หมุน เวียนกลับคืน จะโอบอุ้ม ความรัก ไว้ให้มั่น เพื่อสร้างสรรค์ สิ่งดีๆ ทั้งฟ้าฝืน วาดวาทะ เป็นดวงดาว ประดับคืน คือฝันตื่น ที่ไม่ใช่ ในมายา ขีดเขียนร้อย ถ้อยคำ ให้ฉ่ำหวาน น้ำผึ้งปาน จะเทียบ เปรียบบุพผา บานสะพรั่ง กลางใจ ในอุรา ซึ่งนำพา นักเดินทาง กลางสายลม ด้วยไออุ่น ละมุ่นกริ่ม กรุ่นความรัก เพียงหมายภักดิ์ นักเดินทาง ได้สุขสม ให้สายลม คอยพริ้ว ริ้วปะพรม และล้อมห่ม ดวงใจ นักเดินทาง ... ระบำร่ายประกายดาวพราวสายลม ภายใต้การเดินทางแห่งชีวิตและวิญญา เวียนมาเขียนกลอนเก่า เคยเนาท่อง หวนมาร้อง ขับขาน ตำนานศิลป์ หันมาเยือนบ้านเก่า เราคุ้นชิน ณ บ้านกลอน กวีศิลป์ ถิ่นกลอนไทย นักเดินทาง เดินต่างทาง ต่างถิ่นแถว กลับมาแล้ว อีกหน บนทางใหญ่ จากแตกแถว แนวทาง ออกต่างไพร ด้วยว่าใจ หมายเด็ดดาว สะกาวเดือน กลับมาต่อ กลอนเก่า เราบทนั้น กับสายลม แห่งเหมันต์ ที่พลันเคลื่อน ระรอกแล้ว แถวบ้านนา ห่ามาเยือน ยะเยื่อกร้าว บางคราวเหมือน เตือนบางอย่าง กับสายสมสีขาว เธอคงนั่งจับเจ่า เหงาอ้างว้าง หรือไม่ใครมากมาย ในหนทาง ที่ร่วมก้าว บนทิวย่าง อย่างสุขใจ ฉันนักเดินทาง จากผิดหวังอ้างว้าง สุดร่ำไห้ ที่สุดของที่สุด ต้องปล่อยไป กลับมาเดิน เดียวดายใหม่ ในสายลม... สายลมสีขาว เธอคงลืมเรื่องราว, ปล่อยเลิกล้ม ลืมสิ้นกลิ่นอาย คงหน่ายชม จึ่ง...ปล่อยฉันเศร้าระทม เพียงเดียวดาย... นักเดินทาง ผู้ย่างไปตามมรรคาแห่งชีวิต ลุ่มๆ ดอนๆ ผ่านร้อน สู่หนาว หลายร้อยเรื่องราว ความเป็นไป... [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 03 เมษายน 2010, 10:32:PM โอ้ขวัญแก้ว แพรวจิต คิดเตลิด ใจประเสริฐ เพริศพราว ห้วงหาวฝัน เล่าเหตุใด ชวนคิด เช่นนี้กัน ใครจะรู้ ตัวฉัน คิดอย่างไร เดินรอมแรม กลางทาง อำพลางเหงา เคลียคลอเคล้า สายลม ผสมไหว นักเดินทาง ผู้ผ่านมา และจากไป โปรดอย่าทิ้ง หัวใจ ใช้จองจำ ระบายฝัน วันเก่า เฝ้าคิดถึง ร้อยคนึง พึงใจ ไหวถลำ โอ้ไฉน ใยเล่า ใครกระทำ ด้วยถ้อยคำ เหมือนสิ้น กลิ่นอุรา ฉันยังอยู่ ตรงนี้ มองเห็นไหม ข้างข้างใจ ในฝัน อันใฝ่หา มองดูเถิด นักเดินทาง ผู้ผ่านมา อาจจะช้า ไปบ้าง แต่ยังรอ บรรเลงคีย์ รินหลั่ง กลางลมฝัน เป็นเสียงแก้ว แวววรรณ ที่ฉันขอ เป็นถ้อยคำ ย้ำใจ ใส่ถักทอ ไม่ใช่พ้อ ตัดทิ้ง เหมือนคิดเอง อันกลอนเก่า มีค่า เพราะเราอ่าน อันถ้อยกานท์ คงอยู่ มิโหวงเหวง อันดนตรี มีทำนอง ร้องบทเพลง อันเครื่องเสียง ถูกบรรเลง เพราะ"สี"กัน นักเดินทาง ปิดใจ เหมือนไอหมอก ลิ่วระลอก ล่องไป ในสีสัน จนมองข้าม สายลม คงอำพัน ทีร้องเรียก มิสู้ทัน เข้าโสตเธอ สายลม ไม่เคยยึดติดกับสิ่งที่เรียกว่าความรัก แต่จะเดินอยู่ท่ามกลางปณิธานและความฝันอันงดงามเสมอหนึ่งดวงดาวที่พราวแสง ยามค่ำคืน หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 20 มิถุนายน 2010, 11:11:AM โอ้ขวัญแก้ว แพรวจิต คิดเตลิด ใจประเสริฐ เพริศพราว ห้วงหาวฝัน เล่าเหตุใด ชวนคิด เช่นนี้กัน ใครจะรู้ ตัวฉัน คิดอย่างไร เดินรอมแรม กลางทาง อำพลางเหงา เคลียคลอเคล้า สายลม ผสมไหว นักเดินทาง ผู้ผ่านมา และจากไป โปรดอย่าทิ้ง หัวใจ ใช้จองจำ ระบายฝัน วันเก่า เฝ้าคิดถึง ร้อยคนึง พึงใจ ไหวถลำ โอ้ไฉน ใยเล่า ใครกระทำ ด้วยถ้อยคำ เหมือนสิ้น กลิ่นอุรา ฉันยังอยู่ ตรงนี้ มองเห็นไหม ข้างข้างใจ ในฝัน อันใฝ่หา มองดูเถิด นักเดินทาง ผู้ผ่านมา อาจจะช้า ไปบ้าง แต่ยังรอ บรรเลงคีย์ รินหลั่ง กลางลมฝัน เป็นเสียงแก้ว แวววรรณ ที่ฉันขอ เป็นถ้อยคำ ย้ำใจ ใส่ถักทอ ไม่ใช่พ้อ ตัดทิ้ง เหมือนคิดเอง อันกลอนเก่า มีค่า เพราะเราอ่าน อันถ้อยกานท์ คงอยู่ มิโหวงเหวง อันดนตรี มีทำนอง ร้องบทเพลง อันเครื่องเสียง ถูกบรรเลง เพราะ"สี"กัน นักเดินทาง ปิดใจ เหมือนไอหมอก ลิ่วระลอก ล่องไป ในสีสัน จนมองข้าม สายลม คงอำพัน ทีร้องเรียก มิสู้ทัน เข้าโสตเธอ สายลม ไม่เคยยึดติดกับสิ่งที่เรียกว่าความรัก แต่จะเดินอยู่ท่ามกลางปณิธานและความฝันอันงดงามเสมอหนึ่งดวงดาวที่พราวแสง ยามค่ำคืน เลียบชายเขา ผ่าเหล่าไพร ในวังวน กี่สับสน กี่ทนผ่าน กี่กาลเคลื่อน คงซบเซา เหงาใจ ในต่างเดือน คงปราศเพื่อน ร่วมทาง อย่างเคยเป็น กี่สายลม โหมกระหน่ำ ที่ช้ำหนัก กี่คราวคราความรัก ที่ยากเข็ญ ต้องปวดเปล่าร้าวใจ ในความเค็ญ น้ำตาเอ่อ แทบกระเซ็นเป็นสายธาร จึ่งมาร่าย ร้อยคำ นำเสนอ เผื่อเพื่อนผ่านมาเจอ คราย่างผ่าน จะร่วมร่าย กับเพื่อนรัก ที่จากนาน ด้วยถ้อยคำ สำนวนผ่าน บทกวีฯ นักเดินทางย่างย่ำกลับสู่หนทางอันเคยย่างเหยียบ หวังจะคงมีเพื่อนที่ซุ่มเงียบมาทักทาย... หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: คนรักษ์ถิ่น ที่ 22 มิถุนายน 2010, 04:18:PM ผ่านสายลม ห่มแดด ผ่านสายฝน ผ่านผู้คน ผ่านรัก คงมากหลาย หว่านคำหวาน ผ่านมา ก็จากไป นี่หรือไร ความรัก นักเดินทาง emo_79 หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: ^^╪̶๋B̶๋|o̶๋|̶̶๋๋w̶๋|｡̶๋|̶̶๋๋l̶๋|i̶๋|̶̶๋๋n̶๋|G̶๋|๋^^ ที่ 06 กรกฎาคม 2010, 09:24:PM ส่งถึงนักเดินทางกลางสายลม
แอบชื่นชมหลงใหลข้างๆกาย แอบส่งใจให้นักเดินทางคงไม่รู้ เพราะว่ามีสายลมค่อยอยู่คู่กาย เลยมองไม่เห็นคนเหงาอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นถึงความรู้สึกดีดีที่มอบให้ เพราะนักเดินทางนั้นมอบทั้งดวงใจ ให้สายลมที่พัดใกล้นั้นดูแล อยากให้นักเดินทางได้รับรู้ ยังมีคนนึงคนที่หลงใหล อยากจะอยู่เคียงข้างกาย ไม่ไปใหนรักกันนิรันดร์ หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 11 กรกฎาคม 2010, 12:06:PM ส่งถึงนักเดินทางกลางสายลม แอบชื่นชมหลงใหลข้างๆกาย แอบส่งใจให้นักเดินทางคงไม่รู้ เพราะว่ามีสายลมค่อยอยู่คู่กาย เลยมองไม่เห็นคนเหงาอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นถึงความรู้สึกดีๆที่มอบให้ เพราะนักเดินทางนั้นมอบทั้งดวงใจ ให้สายลมที่พัดใกล้นั้นดูแล อยากให้นักเดินทางได้รับรู้ ยังมีคนนึงคนที่หลงใหล อยากจะอยู่เคียงข้างกาย ไม่ไปใหนรักกันนิรันดร์ ่ใครหนอใคร ที่ไหนนี่ มาหลงไหล กวีที่ไร้ชื่อ อยู่แดนด้าวดงใด ใครหนอคือ นักกวีที่อ่านชื่อ ไม่ออกเลย อยากรู้จัก นักเดินทาง ก็ไม่ต่าง อยากเคียงข้าง นักเดินทาง ไม่วางเฉย ยินดีครับ เพื่อนญา มาคุ้นเคย เป็นเพื่อนคลับ กับหนึ่งเลย ไปด้วยกัน จากที่ไหน ชื่ออะไร ยังไม่รู้ กวีที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ในหัวใจฉัน ชื่ออะไร... หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: WinNoCute ที่ 11 กรกฎาคม 2010, 01:16:PM ลมเย็นๆ พัดไป กลางใจรัก ลมอุ่นๆ มากลับ พัดลอยหาย ลมพายุ ก็พัด มาให้ตาย ลมวอดวาย ให้เดินทาง ลำบากจริง emo_101 emo_101 emo_101 emo_101 LoveSonG กลอนรัก จากหัวใจ หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 12 กรกฎาคม 2010, 02:53:PM ส่งถึงนักเดินทางกลางสายลม แอบชื่นชมหลงใหลข้างๆกาย แอบส่งใจให้นักเดินทางคงไม่รู้ เพราะว่ามีสายลมค่อยอยู่คู่กาย เลยมองไม่เห็นคนเหงาอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นถึงความรู้สึกดีๆที่มอบให้ เพราะนักเดินทางนั้นมอบทั้งดวงใจ ให้สายลมที่พัดใกล้นั้นดูแล อยากให้นักเดินทางได้รับรู้ ยังมีคนนึงคนที่หลงใหล อยากจะอยู่เคียงข้างกาย ไม่ไปใหนรักกันนิรันดร์ นางฟ้างาม จากแดนใด ในสวรรค์ จำแลงโฉม โลมลัน พลันเฉิดฉาย เอื่อนเอ่ยทัก นักเดินทาง ที่ย่างกราย จึ่งหันซ้าย แลขวา หาเสียงนาง หากคำถามมีคำตอบ อยากมอบไว้ น้องนางฟ้า จากสรวงใด ถึงได้ว่าง มีเวลา มาร้อยคำ สำนวนนาง เอ่ยทายทัก นักย่ำอย่าง อย่างเบาใจ ยื่นมือให้ ไม่ถึงแน่ แต่จะยื่น แม่ขวัญยืน จะยื่นกลับ รับมือไหม หากรังเกียจเดียจฉันท์ คงหวั่นใจ เดินก้มหน้า หลบหาย ในดงแดน หากแม้รับ กับน้ำใจ ไมตรีจิต โปรดสักนิด ยื่นมือมา อ้าควงแขน ร่วมเดินทาง บนถนน คนไร้แฟน นักเดินทาง จากต่างแดน ควงแขนกัน... เราจะร่วมก้าวย่าง บนหนทางแห่งบทกวี จินตนาการและวาที จะมีคู่นักเดินทาง หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: ทอฝัน ที่ 12 กรกฎาคม 2010, 04:37:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_010.gif) ...นักเดินทาง...กลางลม...ต้องตรมหนาว (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_010.gif)ทุกคราคราว...ร้าวรอน...อ่อนแรงฝัน อยากร่วมเคียง...เมียงมอง...มาสองวัน ยื่นสัมพันธ์...ไมตรี...มีให้เธอ ...เดินตามรอย...ร้อยโค้ง...ทุ่งโล่งหน้า จะฟันฝ่า...กล้าแกร่ง...แจ้งเสนอ สัมผัสมือ...ถือมิตร...ลิขิตเจอ หวังเพียงเธอ...อย่าเผลอร้าง...เลือนห่างไกล ....................................//ทอฝัน หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 12 กรกฎาคม 2010, 07:30:PM เลียบชายเขา ผ่าเหล่าไพร ในวังวน กี่สับสน กี่ทนผ่าน กี่กาลเคลื่อน คงซบเซา เหงาใจ ในต่างเดือน คงปราศเพื่อน ร่วมทาง อย่างเคยเป็น กี่สายลม โหมกระหน่ำ ที่ช้ำหนัก กี่คราวคราความรัก ที่ยากเข็ญ ต้องปวดเปล่าร้าวใจ ในความเค็ญ น้ำตาเอ่อ แทบกระเซ็นเป็นสายธาร จึ่งมาร่าย ร้อยคำ นำเสนอ เผื่อเพื่อนผ่านมาเจอ คราย่างผ่าน จะร่วมร่าย กับเพื่อนรัก ที่จากนาน ด้วยถ้อยคำ สำนวนผ่าน บทกวีฯ นักเดินทางย่างย่ำกลับสู่หนทางอันเคยย่างเหยียบ หวังจะคงมีเพื่อนที่ซุ่มเงียบมาทักทาย... ได้พบเพื่อน เอื่อนเอ่ย เฉลยจิต ใจเคยปิด มิตรมวล ล้วนดิถี แต่ครานี้ ใจแย้ม แต่วลี หมดเสียที หน้าที่ แห่งสายลม จะขอฟ้า บันดาล ทุกกาลเคลื่อน ได้พบเพื่อน ร่วมเดิน ไม่ขื่นขม มีสหาย รายล้อม พร้อมเคียงชม และสังคม ปรารถนา หามานาน จะขอฝาก พื้นดิน อวลกลิ่นหญ้า แทนคำว่า see you รู้ประสาน จะขอฝาก ชื่อไว้ ในรสกานท์ ประดับมาน ธารฟ้า ดาราเพ็ญ see you...(again) สายลมไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ถ้าต้องการแต่ไม่จำเป็นสายลมจะหายไป หากแต่เมื่อจำเป็นแต่ไม่ต้องการสายลมจะกลับมา . . . เช่นเดียวกับดาราที่ถูกแสงอุษากลบประกายเงา หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: กุลมาตา(singlemom99) ที่ 12 กรกฎาคม 2010, 07:45:PM (http://img180.imageshack.us/img180/2755/1210699953150.gif)
นักเดินทาง รางรอนแรม ดาวแต้มฟ้า อีกบุหลัน จันทรา ทาบทาผืน ฟ้าราตรี มีสายลม พรมพร่างชื่น นักเดินทาง ต่างต้องฝืน ยืนหยัดกาย ทุกทิวา ราตรี ที่ผันผ่าน วันเดือนปี กี่กัปกาล ผ่านดีร้าย ชั่วชีวิต คิดค้น ดั้นด้นกาย สู่จุดหมาย ปลายทาง อย่างอดทน นักเดินทาง รางรอนแรม เมฆแซมฟ้า ตะวันฉาย เจิดจ้า ฟ้าไร้ฝน อีกหนึ่งวัน ผ่านไป รู้ใจตน เกิดเป็นคน ผลประจักษ์ "นักเดินทาง" หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: สุดสาย ที่ 12 กรกฎาคม 2010, 09:06:PM ฉันเดินทางทุกย่างก้าวคราวฟ้าหม่น บนถนนของหัวใจใครคนนั้น กี่คลื่นลมที่โถมถาต้องฝ่าฟัน เพียงฝั่งฝันที่แสนไกลใจของเธอ เดินตามทางที่ว่างเปล่าซึ่งหนาวเหน็บ เพื่อไปเก็บใจที่ยังหวังเสมอ เดินทางไกลด้วยหัวใจไปหาเธอ แต่ต้องเก้อเผลอเดียวดายใต้สายลม ..nara.. หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 13 กรกฎาคม 2010, 09:40:PM ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_010.gif[/url]) ...นักเดินทาง...กลางลม...ต้องตรมหนาว ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_010.gif[/url])ทุกคราคราว...ร้าวรอน...อ่อนแรงฝัน อยากร่วมเคียง...เมียงมอง...มาสองวัน ยื่นสัมพันธ์...ไมตรี...มีให้เธอ ...เดินตามรอย...ร้อยโค้ง...ทุ่งโล่งหน้า จะฟันฝ่า...กล้าแกร่ง...แจ้งเสนอ สัมผัสมือ...ถือมิตร...ลิขิตเจอ หวังเพียงเธอ...อย่าเผลอร้าง...เลือนห่างไกล ....................................//ทอฝัน ทุกผืนผิว ทิวเขา ที่เราย่ำ ดารดาษ ด้วยมนต์คำ ที่พร่ำร่าย แม้มิอาจ สัมผัสด้วย ถ้อยคำใด แต่สัมผัส ได้ด้วยใจ นักเดินทาง เธอเองคงไม่ต่าง อย่างเดียวด้วย คงร่ำรวย ถ้อยคำ สำนวนพร่าง คงผ่านด้าวแดนดง พงศ์หลุมพลาง ผ่านร้อนหนาว อ้างว้าง อย่างเดียวกัน กับถนนที่ทอดสาย ไกลสุดหยั่ง เธอมองเห็น ฉันนั่ง ระหว่างนั้น จึ่งเอ่ยทัก นักเดินทาง อย่างเดียวกัน ร่วมร่ายฝัน สัมพันธ์ถ้อย ร้อยรวมกัน จึ่งยื่นมือต้อนรับ กับมิตรภาพใหม่ หวังเธอจะไม่ทอดทิ้งกัน นักเดินทาง หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 13 กรกฎาคม 2010, 10:10:PM เลียบชายเขา ผ่าเหล่าไพร ในวังวน กี่สับสน กี่ทนผ่าน กี่กาลเคลื่อน คงซบเซา เหงาใจ ในต่างเดือน คงปราศเพื่อน ร่วมทาง อย่างเคยเป็น กี่สายลม โหมกระหน่ำ ที่ช้ำหนัก กี่คราวคราความรัก ที่ยากเข็ญ ต้องปวดเปล่าร้าวใจ ในความเค็ญ น้ำตาเอ่อ แทบกระเซ็นเป็นสายธาร จึ่งมาร่าย ร้อยคำ นำเสนอ เผื่อเพื่อนผ่านมาเจอ คราย่างผ่าน จะร่วมร่าย กับเพื่อนรัก ที่จากนาน ด้วยถ้อยคำ สำนวนผ่าน บทกวีฯ นักเดินทางย่างย่ำกลับสู่หนทางอันเคยย่างเหยียบ หวังจะคงมีเพื่อนที่ซุ่มเงียบมาทักทาย... ได้พบเพื่อน เอื่อนเอ่ย เฉลยจิต ใจเคยปิด มิตรมวล ล้วนดิถี แต่ครานี้ ใจแย้ม แต่วลี หมดเสียที หน้าที่ แห่งสายลม จะขอฟ้า บันดาล ทุกกาลเคลื่อน ได้พบเพื่อน ร่วมเดิน ไม่ขื่นขม มีสหาย รายล้อม พร้อมเคียงชม และสังคม ปรารถนา หามานาน จะขอฝาก พื้นดิน อวลกลิ่นหญ้า แทนคำว่า see you รู้ประสาน จะขอฝาก ชื่อไว้ ในรสกานท์ ประดับมาน ธารฟ้า ดาราเพ็ญ see you...(again) สายลมไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ถ้าต้องการแต่ไม่จำเป็นสายลมจะหายไป หากแต่เมื่อจำเป็นแต่ไม่ต้องการสายลมจะกลับมา . . . เช่นเดียวกับดาราที่ถูกแสงอุษากลบประกายเงา สายลมยามค่ำคืน คลืนๆ ซัด ดึกสงัดปานนี่ ยังมีฉัน นั่งร่ำร่าย ใต้เงามืดแห่ง คืนจันทร์ ในเสี้ยวแห่ง ชีวัน ฉันรวดร้าว ฉัน...ย่ำเดิน บนเส้นทาง ระหว่างเดิน ผ่านสุขทุกข์ เมื่อเผชิญ เกินจะกล่าว มากมายรส บทบาทฉัน พันเรื่องราว ฉันย่ำก้าว หลายคราวพ้น จนวันนี้ นักกวี ที่ไร้ชื่อ อยากถือศักดิ์ ต้องพบเจอ ความอกหัก หนักเหลือที่ เคยมีรัก ถูกความรัก ปักฤดี ช้ำป่นปี้ ไม่เหลือดี แล้วซีใจ ละอองดาวเพื่อนรัก คงเคยผ่านความอกหัก บ้างใช่ไหม ช่วยฉันที เพื่อนรัก ฉันปวดใจ ฉันต้องทำอย่างไร ให้หายดี ในวันนี้ ที่ฉัน ใจสั่นไหว ช่างปวดร้าว หัวใจ ทำไงนี่ เคยอกหักบางครั้ง ไม่เก่งที ยังรวดร้าว อย่างนี้ อย่างที่เคย นักเดินทางอย่างฉัน ยังคงร่ำรำพัน เมื่อยามปวดหัวใจ หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: แม่ค้าหน้าหวาน ที่ 13 กรกฎาคม 2010, 11:02:PM เลียบชายเขา ผ่าเหล่าไพร ในวังวน กี่สับสน กี่ทนผ่าน กี่กาลเคลื่อน คงซบเซา เหงาใจ ในต่างเดือน คงปราศเพื่อน ร่วมทาง อย่างเคยเป็น กี่สายลม โหมกระหน่ำ ที่ช้ำหนัก กี่คราวคราความรัก ที่ยากเข็ญ ต้องปวดเปล่าร้าวใจ ในความเค็ญ น้ำตาเอ่อ แทบกระเซ็นเป็นสายธาร จึ่งมาร่าย ร้อยคำ นำเสนอ เผื่อเพื่อนผ่านมาเจอ คราย่างผ่าน จะร่วมร่าย กับเพื่อนรัก ที่จากนาน ด้วยถ้อยคำ สำนวนผ่าน บทกวีฯ นักเดินทางย่างย่ำกลับสู่หนทางอันเคยย่างเหยียบ หวังจะคงมีเพื่อนที่ซุ่มเงียบมาทักทาย... ได้พบเพื่อน เอื่อนเอ่ย เฉลยจิต ใจเคยปิด มิตรมวล ล้วนดิถี แต่ครานี้ ใจแย้ม แต่วลี หมดเสียที หน้าที่ แห่งสายลม จะขอฟ้า บันดาล ทุกกาลเคลื่อน ได้พบเพื่อน ร่วมเดิน ไม่ขื่นขม มีสหาย รายล้อม พร้อมเคียงชม และสังคม ปรารถนา หามานาน จะขอฝาก พื้นดิน อวลกลิ่นหญ้า แทนคำว่า see you รู้ประสาน จะขอฝาก ชื่อไว้ ในรสกานท์ ประดับมาน ธารฟ้า ดาราเพ็ญ see you...(again) สายลมไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ถ้าต้องการแต่ไม่จำเป็นสายลมจะหายไป หากแต่เมื่อจำเป็นแต่ไม่ต้องการสายลมจะกลับมา . . . เช่นเดียวกับดาราที่ถูกแสงอุษากลบประกายเงา สายลมยามค่ำคืน คลืนๆ ซัด ดึกสงัดปานนี่ ยังมีฉัน นั่งร่ำร่าย ใต้เงามืดแห่ง คืนจันทร์ ในเสี้ยวแห่ง ชีวัน ฉันรวดร้าว ฉัน...ย่ำเดิน บนเส้นทาง ระหว่างเดิน ผ่านสุขทุกข์ เมื่อเผชิญ เกินจะกล่าว มากมายรส บทบาทฉัน พันเรื่องราว ฉันย่ำก้าว หลายคราวพ้น จนวันนี้ นักกวี ที่ไร้ชื่อ อยากถือศักดิ์ ต้องพบเจอ ความอกหัก หนักเหลือที่ เคยมีรัก ถูกความรัก ปักฤดี ช้ำป่นปี้ ไม่เหลือดี แล้วซีใจ ละอองดาวเพื่อนรัก คงเคยผ่านความอกหัก บ้างใช่ไหม ช่วยฉันที เพื่อนรัก ฉันปวดใจ ฉันต้องทำอย่างไร ให้หายดี ในวันนี้ ที่ฉัน ใจสั่นไหว ช่างปวดร้าว หัวใจ ทำไงนี่ เคยอกหักบางครั้ง ไม่เก่งที ยังรวดร้าว อย่างนี้ อย่างที่เคย นักเดินทางอย่างฉัน ยังคงร่ำรำพัน เมื่อยามปวดหัวใจ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_015.gif) นักเดินทาง..เจ้าเหนื่อย...และเมื่อยไหม เหตุไฉน...เดินทาง...กลางเวหา หรือเจ็บช้ำ...โศกเศร้า...เคล้าน้ำตา เลยต้องมา...รอนแรมร้าง...กลางสายลม ให้สายลม...พรมไล้...ถึงใจหนึ่ง คนที่ซึ่ง...เดินทาง...พลางขื่นขม อยากช่วยซับ...น้ำตา...ให้หายตรม เป็นสายลม...ไล่ความช้ำ...ให้อำลา (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_015.gif) หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 15 กรกฎาคม 2010, 10:20:PM แม่ค้าหน้าหวาน
นักเดินทาง..เจ้าเหนื่อย...และเมื่อยไหม เหตุไฉน...เดินทาง...กลางเวหา หรือเจ็บช้ำ...โศกเศร้า...เคล้าน้ำตา เลยต้องมา...รอนแรมร้าง...กลางสายลม ให้สายลม...พรมไล้...ถึงใจหนึ่ง คนที่ซึ่ง...เดินทาง...พลางขื่นขม อยากช่วยซับ...น้ำตา...ให้หายตรม เป็นสายลม...ไล่ความช้ำ...ให้อำลาฯ นักเดินทาง นักเดินทาง ช่างเหนื่อย แสนเมื่อยล้า เพราะอกช้ำ ถูกย่ำมา จึงร่ำไห้ ยินแม่ค้า หน้าหวาน หว่านคำใจ พอรู้สึก ชื่นไหวไหว ทุกข์คลายคลี่ โอ้แม่ค้าหน้าหวานบ้านอยู่ไหน อยากจะไป ขอบคุณ ให้ถึงที่ แหม่! ช่างงามหน้าตา แลวาที สมเป็นอิสตรี ที่น่าชม ผม... นักเดินทาง อย่างที่รู้ ทั้งชีวิต จมอยู่ ที่ขื่นขม ทั้งเรื่องรัก เรื่องเรียน ร้าวระบม ใช้ชีวิต ไม่เหมาะสม ตรมมิวาย ขอบพระคุณ แม่ค้า ผู้หน้าหวาน ที่อุตสาห์ ว่านเม็ดทาน คำหวานให้ พอรู้สึก ว่าโลกนี้ยังมีใคร ที่รับรู้ ควาามเป็นไป นักเดินทางฯ เพียงเธอ... แม่ค้าหน้าหวาน เป็นเพื่อน ก็สุขใจเกลื่อน ทุกๆ วัน หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: ♥▬รู้ว่ารัก▬♥ ที่ 16 กรกฎาคม 2010, 09:26:PM ทุกเช้าเย็น เป็นเพราะใย ไรกันหนา
ที่มองมา สบตาเทอ ช่างเพ้อฝัน เราเองนี้ มีแฟนเเล้ว แล้วไมกัน ที่มองนั้น มันคือใคร ไม่ใช่แฟน นั่นคือเพื่อน เพื่อนที่เรา เฝ้าคอยนัก ว่าจะปัก รักเมื่อไหร่ ใคร่ควงแขน แต่ทำไม ใยตอนนี้ ที่มีแฟน ถึงหวงแหน เทอคนนั้น ทุกครั้งครา หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: ♥▬รู้ว่ารัก▬♥ ที่ 16 กรกฎาคม 2010, 09:27:PM ไม่ผิดใช่ไหมที่ร๊ากเทอร์ ขอเพียงได้เจอก้ออุ่นจัย อยากหั้ยรู้ว่าเทอร์สำคัญแค่ไหน แค่เพียง 1 วินาที ^^ที่เทอร์นั้นเดินหายไป^^ เทอร์รู้ไหมมันทำหั้ยฉัน เหมือนใจจะขาด!!! *************** ขอถามหน่อยสิ...ไม่ผิดใช่ไหมที่ร๊ากเทอร์ หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: ^^╪̶๋B̶๋|o̶๋|̶̶๋๋w̶๋|｡̶๋|̶̶๋๋l̶๋|i̶๋|̶̶๋๋n̶๋|G̶๋|๋^^ ที่ 04 สิงหาคม 2010, 04:57:PM ส่งถึงนักเดินทางกลางสายลม แอบชื่นชมหลงใหลข้างๆกาย แอบส่งใจให้นักเดินทางคงไม่รู้ เพราะว่ามีสายลมค่อยอยู่คู่กาย เลยมองไม่เห็นคนเหงาอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นถึงความรู้สึกดีๆที่มอบให้ เพราะนักเดินทางนั้นมอบทั้งดวงใจ ให้สายลมที่พัดใกล้นั้นดูแล อยากให้นักเดินทางได้รับรู้ ยังมีคนนึงคนที่หลงใหล อยากจะอยู่เคียงข้างกาย ไม่ไปใหนรักกันนิรันดร์ ่ใครหนอใคร ที่ไหนนี่ มาหลงไหล กวีที่ไร้ชื่อ อยู่แดนด้าวดงใด ใครหนอคือ นักกวีที่อ่านชื่อ ไม่ออกเลย อยากรู้จัก นักเดินทาง ก็ไม่ต่าง อยากเคียงข้าง นักเดินทาง ไม่วางเฉย ยินดีครับ เพื่อนญา มาคุ้นเคย เป็นเพื่อนคลับ กับหนึ่งเลย ไปด้วยกัน จากที่ไหน ชื่ออะไร ยังไม่รู้ กวีที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ในหัวใจฉัน ชื่ออะไร... เป็นสายลมที่มาจากแดนไกล มาตามหาหัวใจในแดนนี้ ได้รู้นักเดินทางที่แสนดี อยากรู้จักลมน้อยด้วยหรือไร หากอยากจะรู้จักไว้ถามทัก ลมน้อยจักบอกนามที่ถามไข ว่าลมน้อยชื่อโบว์ลิ้งคะนักเดินทางไกล รู้จักแล้วต่อไปคงจะได้ทักทายกัน หัวข้อ: Re: นักเดินทาง ระหว่าง สายลม เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 29 สิงหาคม 2010, 04:26:PM ส่งถึงนักเดินทางกลางสายลม แอบชื่นชมหลงใหลข้างๆกาย แอบส่งใจให้นักเดินทางคงไม่รู้ เพราะว่ามีสายลมค่อยอยู่คู่กาย เลยมองไม่เห็นคนเหงาอยู่ตรงนี้ ไม่เห็นถึงความรู้สึกดีๆที่มอบให้ เพราะนักเดินทางนั้นมอบทั้งดวงใจ ให้สายลมที่พัดใกล้นั้นดูแล อยากให้นักเดินทางได้รับรู้ ยังมีคนนึงคนที่หลงใหล อยากจะอยู่เคียงข้างกาย ไม่ไปใหนรักกันนิรันดร์ ่ใครหนอใคร ที่ไหนนี่ มาหลงไหล กวีที่ไร้ชื่อ อยู่แดนด้าวดงใด ใครหนอคือ นักกวีที่อ่านชื่อ ไม่ออกเลย อยากรู้จัก นักเดินทาง ก็ไม่ต่าง อยากเคียงข้าง นักเดินทาง ไม่วางเฉย ยินดีครับ เพื่อนญา มาคุ้นเคย เป็นเพื่อนคลับ กับหนึ่งเลย ไปด้วยกัน จากที่ไหน ชื่ออะไร ยังไม่รู้ กวีที่กำลังเดินเข้ามาอยู่ในหัวใจฉัน ชื่ออะไร... เป็นสายลมที่มาจากแดนไกล มาตามหาหัวใจในแดนนี้ ได้รู้นักเดินทางที่แสนดี อยากรู้จักลมน้อยด้วยหรือไร หากอยากจะรู้จักไว้ถามทัก ลมน้อยจักบอกนามที่ถามไข ว่าลมน้อยชื่อโบว์ลิ้งคะนักเดินทางไกล รู้จักแล้วต่อไปคงจะได้ทักทายกัน เนิ่นนานเท่าไหร่ฉันไม่รู้ กับถนนที่(ฉัน)ย่ำอยู่เส้นสายนี้ เธอ...โบลิ่งดิ่งอ้าวเข้าพาที ฉัน...นักเดินทางปรี...เปรมชีวัน กับถนนนักเดินทางสายนี้ เธอ...ฉันเร่งรี่ตามสายฝัน จุดหมายปลายทางอาจต่างกัน กระซิบถาม...ปลายความฝันอยู่หนใด กับชีวิตฉัน... ขณะแห่งร่ำรำพันฝันใฝ่ ย่ำย่างถึงฝั่งฝันไกล ณ...จุดหนึ่งจุดใด...การเดินทาง กับชีวิตเธอ... คงอีกหลายเพ้อ หลายคว้าง กว่าจะถึงจุดหมายปลายทาง ยืนหยัดนะ ก้าวย่าง เส้นทางไกล เพราะว่าชีวิต... อาจบ้างก้าวผิดก้าวใหม่ ไม่ผิดหรอกหากจะลุกสู้ต่อไป ดูซิ เสาธงชัย ตั้งไว้รอ เอาเถอะเพื่อนนักเดินทาง เป็นกำลังใจให้เธอย่างอย่าพึ่งท้อ เก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้เพียงพอ แล้วก้าวต่อสู่เส้นชัย ด้วยใจแกร่ง... เป็นกำลังใจให้เพื่อนนักเดินทางก้าวสู่ฝัน ด้วยหัวใจแกร่งเพชร [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] |