|
หัวข้อ: ลุวสันต์... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 14 สิงหาคม 2009, 02:48:PM คิมหันต์ที่ผันผ่าน สุดประมาณจะขื่นขม จมหลักปลักอารมณ์ ให้ระบมอยู่แสนนาน ตะเกียกตะกายพ้น บ่วงวังวนแสนไพศาล หยุดพักรักษามาลย์ ลืมหนกาลที่ซ่านทรวง จนล่วงลุวสันต์ ทอดใจฝันสู่ชั้นสรวง เสกรักใจสองดวง ให้ย้อยยวงยิ่งรุ้งงาม สลักนามของความรัก เทิดใจภักดิ์เหนือแดนสยาม ลั่นชื่อระบือนาม ให้เกรงขามทั่วปฐพี นั่นเป็นเพราะเพียงฝัน ที่ยึดมั่นจนบัดนี้ คอยปรุงแต่งฤดี ให้โลกนี้สีสวยงาม ...แบบว่า...ไม่รู้สิ หัวข้อ: Re: ลุวสันต์... เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 14 สิงหาคม 2009, 03:19:PM คิมหันต์ที่รนร้อน
ให้อาวรณ์ห่วงเหมันต์ ล่วงลุสู่วสันต์ พลันคำนึงสุรีย์แสง ฝนกลุ้มรุมกระหน่ำ แผ่นฟ้าช้ำย้ำแสดง เปียกปอนปานกลั่นแกล้ง ทุกวี่วันแต่นั้นมา วันรุ้งพุ่งโค้งฝัน คล้ายภาพนั้นเพียงมายา ละอองน้ำแดดทา ครอบคุ้งฟ้าและครองดิน ฤดูล้วนบันดาล ความอ่อนหวานมิหมดสิ้น ทุกข์ทนที่ยลยิน ล้วนคละสุขผสมกัน emo_54 หัวข้อ: Re: ลุวสันต์... เริ่มหัวข้อโดย: ระนาดเอก ที่ 14 สิงหาคม 2009, 05:53:PM ๐ ห้วงกาลขณะวสันต์ รำบายโลกฝันพรมหล้า หลั่งฝนเย็นฉ่ำนำพา วิญญาณ์ทุกผู้รู้กัน ๐ ในท่วงทำนองของฝน กมลบังเกิดเลิศฝัน นิยายแห่งวัตรอัศจรรย์ เริ่มสรรค์เงาร่างสร้างงาน ๐ ก่อเกิดกวีศรีชาติ พิลาสปลอบปลุกสุขศานต์ เปี่ยมมวลกลิ่นไอวิญญาณ เป็นธารหฤหรรษชั้นกลอน ๐ ตรงนี้ ณ บ้านกลอนไทย อักษรลื่นไหลออดอ้อน ฝากไว้น้ำคำบวร ใครร้อนได้ปลื้มดื่มกิน ๐ เย็นใจขณะกระหาย ผ่อนคลายวาระถวิล ศูนย์รวมวงวรรณศิลปิน แห่งถิ่นสยามนามไทย ๐ ห้วงกาลพราวพร่างรังสรรค์ สวรรค์จึงเหมือนเยือนใกล้ อักษรวางอย่างอำไพ ดุจวางหัวใจใส่งาน.. emo_12 หัวข้อ: Re: ลุวสันต์... เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 15 สิงหาคม 2009, 09:24:AM ลุวสันต์ฉันหงอยเหงา ความโศกเศร้าเข้าขับขาน ดอกรักที่เริ่มบาน ไม่ทันนานราญโรยรา ดอกไม้ในที่อื่น ต่างสดชื่นตื่นฝนมา สายฝนหล่นจากฟ้า ยังพฤกษาให้สดใส ดอกรักปักในทรวง กลีบปลิดร่วงโรยราไป ฝนพรำยิ่งช้ำใจ เธอไม่ให้ความเมตตา เสียรักหนักใจล้น ให้น้ำฝนหล่นรดหน้า ดายเดียวเปลี่ยวอุรา สุดพึ่งพาโหยหาใคร ฝนนี้ไม่มีเธอ ระทมเพ้อเผลอถอนใจ สุดจักหักอาลั ย เธอจากไปไม่ใยดี ลุวสันต์ฉันช้ำชอก รักลวงหลอกแล้วหน่ายหนี ดอกรักในใจนี้ ถูกขยี้ปี้ป่นเปลือง หัวข้อ: Re: ลุวสันต์... เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 15 สิงหาคม 2009, 11:12:AM ลุวสันต์พรรษาศก ป่าเริ่มรกปกคลุมหัว
หญ้าถอดยอดใบยั่ว รับฝนฉ่ำลำนำไพร ดอกไม้ผายกลีบผลิ ต้องระวิผลิไสว ชูกิ่งก้านดอกใบ ส่งสารสู่หมู่ภมร ความชุ่มอันลุ่มลึก บนไพรพฤกษ์สโมสร งามป่าพนาดอน ชมสิงขรสลอนเรียง ฝนโปรยโรยระรื่น ช่างกลมกลืนไม่ฝืนเกี่ยง ดงดานคือคานเคียง กล่อมสำเนียงเสียงฤดู เรารับสัมผัสเสพ จากทวยเทพประทานสู่ งามวสันต์พลันช่อชู น่าอดสูหากต้องลา หัวข้อ: Re: ลุวสันต์... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 15 สิงหาคม 2009, 02:25:PM โอ้วสันต์มาผันเลื่อน แม้ดาวเดือนก็เลือนหาย
วสันต์ช่างอันตราย เปลี่ยนความหมายในฤดู อยู่อยู่ก็หมดรัก ง่ายจริงนักรักหดหู่ ได้แต่เหลียวมองดู รักไม่อยู่ให้เศร้าใจ พร่ำวอนอ้อนที่รัก มาฟูมฟักรักเสียใหม่ อย่าเลยอย่าน้อยใจ ที่เนื้อในยังมั่นคง แม้นหากไม่ได้รัก ยากยิ่งนักจะหยุดหลง ในเมื่อใจยังคง เวียนพะวงในดงรัก..อิอิ ...แบบว่า...อารมณ์มันพาไปอะ |