พิมพ์หน้านี้ - ยิ่งกว่าเพื่อนสนิท

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเพื่อน => ข้อความที่เริ่มโดย: แมวเหมียว ที่ 12 สิงหาคม 2009, 06:55:PM



หัวข้อ: ยิ่งกว่าเพื่อนสนิท
เริ่มหัวข้อโดย: แมวเหมียว ที่ 12 สิงหาคม 2009, 06:55:PM
ยิ่ง กว่าความรัก ฉันชักอยากรู้
กว่า คำว่าคู่หู คำว่ามิตร
เพื่อน รักเพื่อนตายหลายเหล่าว่ามิตร
สนิท เชื้อชิดดั่งว่าเป็น.......

(มาร่วมวงนานๆที และทีละนานๆ)


หัวข้อ: Re: ยิ่งกว่าเพื่อนสนิท
เริ่มหัวข้อโดย: ตะวันฉาย ที่ 13 สิงหาคม 2009, 03:36:PM
...ยิ่งกว่าเพื่อนสนิทใจคิดฝัน               
กับบางวันที่ชิดใกล้ใจห่วงหา
ยิ่งกว่าเพื่อนเหมือนเป็นแฟนค่าเวลา   
อย่าเลยหนาคำว่า "เพื่อน"ไว้เตือนใจ

...อยากบอกรักเพื่อนสนิทเธอคนนี้       
เธอคนดีจะรับฟังมันบ้างไหม
อยากบอกความรู้สึกที่มีในหัวใจ         
กลัวบอกไปเสียทั้งเพื่อนเตือนใจตน...


หัวข้อ: Re: ยิ่งกว่าเพื่อนสนิท
เริ่มหัวข้อโดย: สาละวิน ที่ 16 สิงหาคม 2009, 12:15:PM
   อันมวลมิตรมีมากยามจากแล้ว     ก็เหมือนแก้วขวัญใจลี้ไกลหาย
จะควานหาคราได้ก็ไม่วาย             พบแต่รอยลางลางลายว่าผูกพัน
เธอที่รักเป็ดั่งเพื่อนสนิท                 เราผูกมิตรกันไว้ด้วยใจมั่น
เธอสัญญาว่าจะไม่ลืมกัน                แต่จอมขวัญผันแปรเพราะเหตุใด
มิกี่เดือนเชือนมาจากจันทร์ฉาย      ประหนึ่งคล้ายใจพี่นี้อ่อนไหว
พร่ำละเมอเพ้อคะนึงถึงดวงใจ       อยากกลับไปใกล้กันดั่งวันวาน
พอได้พบสบตาเธออีกครั้ง              เหมือนความหลังที่เคยได้เลยผ่าน
ปรากฏใจในจิตนาการ                    ดูเปรียบปานใจเราจะแปรไป
ไม่มีแล้วคำว่าสหายรัก                    มีแต่รักวอนรักอย่าผลักไส
คิดถึงรักรักเพื่อนที่เชือนไกล           แต่ไฉนขวัญใจไม่ทักทาย
สายตาเธอนิ่งเฉยไม่เคยเห็น            หรืออาจเป็นเพราะฉันนั้นห่างหาย
ถึงเธอลืมฉันจะจำไม่รู้คลาย             เธอยิ่งกว่าเพื่อนตาย.... เพราะเธอคือดวงใจ


หัวข้อ: Re: ยิ่งกว่าเพื่อนสนิท
เริ่มหัวข้อโดย: เมษายน ที่ 16 สิงหาคม 2009, 12:49:PM
ประสบการณ์จริงของคนจริง emo_48

แอบรักเพื่อนคนหนึ่งมากนานนิด
อยากจะคิดครองรักถวิลหา
นั่งเฝ้าเพ้อระเมอพรรณา
เอยวาจาว่ารักกับมายา

ยามนิทรานิมิตฝันที่สุดจิต
เป็นความคิดโหดร้ายเกินนักหนา
ฝันว่าเธอได้เอ่ยลั่นวาจา
เป็นคำว่าได้โปรดอย่างยุ่งเลย

ไม่นานหลังนิมิตฝันเป็นจริง
ทุกๆสิ่งมลายหายและนิ่งเฉย
ฉันจึงขอจากจรจากกอทอมอ
แต่ใจรอหนึ่งเดียวที่รอคอย