|
หัวข้อ: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 12 สิงหาคม 2009, 11:27:AM อินทรวิเชียรฉันท์
สุรีย์สะท้อนแสง ระอุแดงนภาสาง ดาวรายก็จำจาง ณระหว่างทิวาวาย แสงส่องณท้องฟ้า ปะทะหน้านทีฉาย แสงวับประดับราย ผิวน้ำสว่างพื้น ลมพัดสะบัดหน้า สิจะพาอุราฝืน ก้าวท้าและกล้ายืน สติรู้จะสู้ลม หากลมสิพรมรัก จะตระหนักภิรมย์สม เกรงว่าจะล้าลม มนตรมมิสมหวัง..อิอิ ...แบบว่า หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 12 สิงหาคม 2009, 01:28:PM อโณทัยแกร่งกล้า จ้าเจิด(ทั่วแดน)
สูรย์ส่องแผดฉายเฉิด ทั่วหล้า สะท้อนลู่ชลเกิด แววร่า(งามแสน) สร้างก่องามแย้มฟ้า คู่แม้นโปรยปราย อรุณส่องแสงกล้า เผยฤทธิ์ธาแสนยิ่งใหญ่ ส่องสาดทั่วฟ้าไกล เป็นไสวในทุกแดน สะท้อนพื้นนที กลางวารีช่างงามแสน หาสิ่งใดทดแทน มิเทียบแม้นแสงชโลม หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 12 สิงหาคม 2009, 04:00:PM ยามยลอาทิตย์แย้ม เหนือภู สาดส่งกำจายชู เลิศหล้า คลุมครอบคร่ำคันคู งามเด่น กระทบขอบเขตฟ้า แต่งแต้มธรณีฯ รังสิมันต์ผันผาย ก่อแสงฉายเหนือปลายฟ้า หมอกม่านแห่งเมฆา ถูกทาบทาภาระบาย กลิ่นกรุ่นอรุณโลก สะบัดโบกระบำสาย หอมดินกลิ่นกำจาย เอื้ออำนวยกระสวยกาล อรุโณทัยคืน หยาดหยิบยื่นชื่นผสาน เกลี่ยโกรกโศกสะท้าน กล่อมดวงมานสำราญเริง หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 12 สิงหาคม 2009, 05:01:PM แสงสรวงลุล่วงเขต ศิขเรศพนมเขา แลส่องละอองเบา ก็ระยิบระยับไพร ทั่วเขตพฤกษา และพนาระรื่นไหว โบกรับสลับใบ ผลิดอกและออกรวง ...แบบว่า.. หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 13 สิงหาคม 2009, 04:25:PM อรุณอร่ามเรือง
สว่างเหลือง ณ แดนไพร พฤกษาผลิดอกใบ เพาะยิ้มกว้างกระจ่างตา อรุณ ฤ โรยลำ ดุจนำลุภัยดา มิหวั่นมิหวาดว่า จะไร้สิ้นสุรีย์สรวง emo_54 หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 13 สิงหาคม 2009, 08:03:PM ยามลมปะพรมร่าง ณระหว่างอรุณรุ่ง สาดแสงตะแคงปรุง ลุวนาอร่ามรอง สาดโชยระโรยรัก ปิตินักสลักสอง หวานรักตระหนักจอง ดุจดื่มมิลืมหลง ...แบบว่า...อิอิ หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: สายลมสีขาว ที่ 14 สิงหาคม 2009, 07:43:PM อรุณโรย ร่อยแสง ระแวงมืด
ความแช่มชืด แห่งตะวัน ต้องพานหนี ด้วยระแวง ภัยร้าย ในราตรี ดวงสุรีย์ จำต้อง จรจากไป ให้แขไข ขึ้นทด มาแทนที่ ดาวฤดี ระยับ ไม่ดับใส เพื่อปลอบโยน ความมืด ที่เหงาใจ วิเวกสรรค์ จัดใส่ ดั่งใครครวญ หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: ╰☆╮สุดสายป่าน มะขามเปียก♡ﾟﾟ･｡εїз ที่ 15 สิงหาคม 2009, 09:13:AM อรุณโรยร้างลาลับฟ้าแล้ว
เคลื่อนต่ำแคล้วคล้อยลงจมลับหาย ดวงดาราทอระยับจับประกาย ค่อยค่อยคลายความมืดที่บดบัง อรุณยังคงขึ้นอยู่ทุกเช้า เหมือนกับเราที่ยังคงมีความหวัง แม้กลางคืนความมืดมิดมาบดบัง เราก็ยังมีดาวพราวล้านดวง หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: ปาระ ที่ 15 สิงหาคม 2009, 01:49:PM อรุณโรย โปรยแสง อ่อนแรงร่วง
ลงขอบบ่วง ดวงดับ ลับโลกหล้า มืดเดือนดับ หม่นแสง แห่งจันทรา ดวงดารา เต็มฝากฟ้า ยามราตรี หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 15 สิงหาคม 2009, 02:00:PM อรุณโรย..อรุณร้าง ณ หว่างฝัน
สิ้นสัมพันธ์ของสองกาลวิมานสลาย ทิวาเอยมาเลยลับให้กลับกลาย ทิ้งอรุณร่ายเพียงลำพังกระทั่งโรย.... ...แบบว่า หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 15 สิงหาคม 2009, 02:09:PM อรุณโรยโหยหา...จันทราแสง ไม่ร้อนแรง แต่งนวล...ชวนสุขขี หอมประทิ่น กลิ่นกรุ่น อุ่นราตรี นักกวี มีฝัน จรรโลงใจ อิ่มอุ่น..อรุณโรย...กลอนโชยกลิ่น เรียงร้อยริน...ยินคำ...ลำนำใส ลมโบยโบก...โลกสวย..ด้วยกลิ่นไอ อักษรไทย...ให้สุข...ทุกเวลา (วันนี้ลุงขอลาก่อนครับหลานๆ เพิ่งออกจากโรงบาลมา..นอนป่วยซะ 2 อาทิตย์ คิดถึงหลานๆในบ้านกลอนมากมายครับ) emo_103 หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: Timp ที่ 18 สิงหาคม 2009, 01:46:AM ณ ยามอรุณโรย
ตะวันโปรยรัศมี ทอแสงต้องนที ปลุกชีวีให้ฟื้นมา ทิวามาทายทัก จากพำนักสู่เวหา ยามเย็นจรจากลา ทิ้งราตรีให้เดียวดาย ดึกดื่นฟ้ากล่นดาว น้ำค้างพราวเย็นพระพราย และแล้วนภากลาย อรุณพร่างสว่างพรม emo_54 หัวข้อ: Re: อรุณโรย... เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 18 สิงหาคม 2009, 10:30:AM อรุณโรยราล้างสางห่างหาย
สุริโยโยกย้ายบ่ายทิศา เปลี่ยนจันทราเคลื่อนเข้าและดาวมา สู่เวิ้งฟ้านภายามค่ำคืน โพยมมานม่านเปลี่ยน ด้วยหมุนเวียนเวลาบรรจบผืน นภดลบนหาดของกลางคืน ให้จันท์ตื่นดาวตื่นแทนสุริยา |