|
หัวข้อ: แรกอรุณ.รักร้าวทรวง เริ่มหัวข้อโดย: ปางสีฝุ่น ที่ 09 สิงหาคม 2009, 02:06:AM (http://namnao.exteen.com/images/994Sunrise_at_Lonidaw.jpg) แรกอรุณ.รักร้าวทรวง อรุณแรก..แตกรุ่ง..หุงหมอกขาว เลาะเล็มเกร็ด..น้ำค้างกราว..ราวหลอม กลบหัวใจ..ที่เจ็บช้ำ..ด้วยจำยอม จากหนึ่งดาว..วาวปลอม..กลาง.อ้อมทรวง เพราะลุ่มหลง..เหลี่ยมเล่ห์..เสน่ห์รัก จึ่งวาดวรรค..จักรวาล..วิมานสรวง ณ.คืนดิบ..เคยจิบดาว..คนละดวง แท้.ละคร..หลอนลวง..ทุกห้วงใจ เธอเสกสรรค์..ปั้นแสร้ง..สำแดงถ้อย เปิดพิษรัก..สลักพร้อย..รอยแผลใหม่ ว่า.ครรลอง..สองเรา..ต้องห่างไกล มิอาจสร้าง..ทางเดินใด..ไปพร้อมกัน พอฟ้าลบ..จบถ้วน..กระบวนหนาว ที่ฝังตรึง..คือหนึ่งดาว..กลางใจฉัน หากยามใด..เธอเห็น..เพ็ญพระจันทร์ เชื่อเถอะว่า..ที่ตรงนั่น..ฉันรอคอย....ฯฯ -------------------------------------- "ปางสีฝุ่น" จบแบบเบลอๆ..เพราะเพิ่งหัดเขียนกลอนรัก ครับ! พี่น้อง หัวข้อ: Re: แรกอรุณ.รักร้าวทรวง เริ่มหัวข้อโดย: เพรางาย ที่ 11 สิงหาคม 2009, 03:50:PM อรุณแย้มกลีบเมฆมาจับโลก
ผู้วิโยคกอดกายไม่คลายหนาว เคยอุ่นใจไร้จันทร์ฉันมีดาว กลับถึงคราวดาวลาไม่อาวรณ์ เมื่อโลกฟื้นตื่นฝันพลันสว่าง ฟ้ากระจ่างใจกระเจิงเหลิงภาพหลอน ไยอุราหวั่นหวาดเจียนขาดรอน อยากจะนอนหลับตาฝันหาดาว emo_30 |