|
หัวข้อ: สิ้นแม่ เหมือนแพแตก เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 08 สิงหาคม 2009, 10:08:AM หยิบเรื่องเศร้าเล่าส่งบรรจงเสก
อันพระคุณหนุนอเนกอนรรฆนับ ยากจะถักปักโถมประโลมทับ เป็นภาพจับขับแจวเป็นแนวทาง แห้งอกอุ่นโอบอ้อมอาลัยหวน เคยคลอครวญเคียงแคบอยู่แนบข้าง คอยขนขับลำดับขั้นเขตฝันวาง คลุมลอยค้างกลางใจไสวเวียน ลูกจดจำสำเนียงสร้อยเสียงชัด วันพรากพลัดตัดแพนำแปรเปลี่ยน ครั้นแพแตกแปลกต่างดูว่างเตียน สิ้นแสงเทียนเขียนทางไม่พร่างพราย ความอ้างว้างคว้างเคว้งละเลงคบ ดั่งกรรมตบกลบต่ำขย้ำหมาย สิ้นเงาแม่แลหม่นเหมือนเขยื้อนกาย ขยับย้ายปลายฝันนั้นยากลง เหลือบแลน้องต้องหนักสำลักแน่น คราสิ้นแกนแผนกางร้างคนส่ง จะอยู่กินอย่างไรให้มั่นคง ให้เดินตรงลงทางสว่างตา ต้องเลิกเรียนเพียรร้อยส่งสร้อยเสริม หาค่าเทอมเติมสร้างทางศึกษา ส่งคนหนึ่งไปถึงปริญญา ฉันหวังว่าแม่คงชื่นยื่นยินดีฯ |