ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อันความรักของแม่นั้นยิ่งใหญ่
ด้วยชีวิตจิตใจแม่ให้ได้
ถึงวันนี้แม่แก่ชะแรวัย
จะมีใครห่วงหาเฝ้าอาทร

ลูกกี่คนแม่เลี้ยงได้ไม่เคยบ่น
แม่อดทนพร่ำเตือนและสั่งสอน
ยามลูกไกลแม่นี้คอยอวยพร
ลูกเป็นอยู่หลํบนอนให้ปลอดภัย

แม่หลงลืมเพราะวัยที่แก่เฒ่า
แล้วใครเล่าจะคอยเฝ้าเอาใจใส่
เมื่อลูกรักคอยดูแลแม่ดีใจ
แม่ไม่ขออะไรอีกแล้วเอย

(ใกล้ถึงวันแม่แล้ว บอกรักแม่ครับ )

    ผ้าซิ่น...แทนใจแม่

ผ้าซิ่นผืนเก่าของแม่นั้น
หนูเก็บเอาไว้มั่นยามคิดถึง
เขียวมอมอยามท้อลูกคนึง
ถึงแม่ผู้ซึ่งลูกๆรัก

แม้แม่นี้ลาลับไปนานแล้ว
ดวงใจแก้วของแม่ยังตระหนัก
ถึงความรักที่แม่ให้ได้พิงพัก
งามละมุนยิ่งนักลูกจดจำ

แทนใจแม่ด้วยซิ่นผ้าผืนเก่า
ไว้แบ่งเบาเมื่อความท้อทักถาม
นึกถึงแม่ตลอดทุกโมงยาม
ซิ่นมอนี้งดงามเกินผืนใด

ลูกจะเก็บเอาไว้ด้วยมีค่า
เกินกว่าตีราคาจะหาไหน
ไม่มีแล้วผ้าซิ่นจากที่ใด
ที่หาได้อย่างซิ่นผืนของแม่

หอมจับจินต์.. ซิ่นแพรแม้เก่าคร่ำ
สถิตเนาแนบจำของล้ำค่า
ห่างร่างแม่แค่กาย.. ใกล้อุรา
ห่มกายาด้วยรักเคยถักทอ

ทุกเส้นใยลายซิ่นรินรักร้อย
เป็นสายสร้อยสวมใจยามไกลหนอ
"ผ้าซิ่น.. แทนใจแม่" แม้มอซอ
กอดยามท้อต่อแรง.. แห่งหทัย.



**ชอบกลอน "ผ้าซิ่น.. แทนใจแม่" ของคุณสุวรรณ มากเลยค่ะ