ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บ่วงใบไม้ ร่ายรำ ระบำพัด
โบกสะบัด ตามลม ที่พริ้วแผ่ว
เริ่มคลอเคลีย เจียรัก สลักแก้ว
ทุกสิ่งแล้ว แววพิศ ได้คิดตรอง

เหล่าบุปผา โรยรา สู่ดินหญ้า
ให้พฤกษา ผลิใบ ไม้หม่นหมอง
มีตะวัน ส่องทาง เป็นครรลอง
มีโสมส่อง ประกาย ให้คลายกลัว

ด้วยสายน้ำ รินไหล ไม่วนกลับ
จะสลับ ดอกใบ ไปให้ทั่ว
จะผลิบาน หว่านรัก ไม่หมองมัว
ระรินรัว พัวพัน อันวาโย

ตูมเต่ง

ตูมเต่งอูมอิ่มปริ่มปริ
เผยผลิแยกแย้มแกมก้าน
กำดัดอัดทรวงสะท้าน
รอบานสะพรั่งบังใบ


เบ่งบาน

คลี่ดอกออกบานหอมหวานทั่ว
ยวนยั่วแมลงแย่งกันหลง
เวียนว่อนร่อนเบียดบุษบง
ผจงจูบเคล้าเริงเร้าใจ


โรยลานดิน

สงสารกลีบบางบางสำอางอ่อน
หมู่ภมรเชยชมสมถวิล
พอช้ำชอกบอกลาถลาบิน
ทิ้งเจ้าโรยลานดินสิ้นใครแล~



เค้าใบไม้ นู๋ขอดอกไม้แล้วกัน ^^