ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

      ฝนซาครานี้...พี่เจ็บปวด
สุดร้าวรวด...ปวดใจ...ใครจะสน
ฝนซาครานี้..ฟ้ามืดมน
หรือเป็น...ใจคน..มาเปลี่ยนไป

    รักช้ำ...ยามฝนซา
ลมพัดพา...ความเหงา...เคล้าไสว
ดอกรักชอกช้ำ...ยามเจ้า...มาลาไกล
ทิ้งให้ใจ..คนรอ..ท้อเกินทน
     

อย่าท้อเลย เชื่อผม นะพี่ชาย
ยังไม่สาย ถ้าคิดผิด จงคิดใหม่
เขาอาจจาก เราไป ได้เพียงกาย.
ทิ้งความหวัง มากมาย ให้จดจำ

    แม้ความหวัง  ที่เหลือ  มันริบหรี่
ยังให้พี่  คนนี้ รอคอยหรือ
รอจนใจ  มันเป็น  จนน้ำตาปรือ
นี่นะหรือ  สิ่งที่เขา  ทิ้งให้กัน

    ฝนซาแล้ว..แต่น้ำตา...ยังหลั่งไหล
เหมือนมีใคร..ตั้งใจ...เทออกมาจากความฝัน
น้ำตาทุกหยด...อาจรดน้ำต้นไม้...ได้ทั้งบ้าน
ยิ่งยาวนาน..ยิ่งละลาน..มาทุกที


     

    พี่ยังดี  มีเพื่อน  เตือนเสมอ
ผมสิเจอ   คนเดียว  อย่างเปลี่ยนเหงา
นั่งมองฟ้า  คนเดียว ยามฝนเซา
นั่งกอดเข่า  กินเหล้า  เมาทุกคืน

   ฟ้าฝนหลั่ง  น้ำฝน  หล่นเป็นสาย
เหมือนหัวใจ  ร้องเรียก  อยากเปียกชื้น
คลายความเศร้า  คนขี้เมา  ทุกทุกคืน
แม้อาจฝืน  ลิขิตฟ้า  ชั่งประลัย

    ฝนซา  ครานี้  น้ำแห้งขอด
คงต้องนั่ง  กอดขวดเหล้า   เช้าจนบ่าย
รักกับเธอ  เมากว่าเหล้า   ทุกข์ข่มใจ
รักกับนาย   สุขใจกว่า   เหล้าเพื่อนเอย  

    ฟ้ามืดสลัว   มัวหม่น  เพราะฝนตก
ดั่งหักอก  เจ็บหนัก  เพราะรักสลาย
แผลในอก  ชอกช้ำ  เจ็บปางใคร
ใครหนอใคร  ทำกัน  ได้ลงคอ

    กรอกน้ำเหล้า  เข้าปาก  กระชากจิต
รำพึงคิด  ถึงเธอ  เปรียบดั่งหมอ
หากใจดี  หวนคืนมา  ผมจะดูแลแผลรอ
ให้คุณหมอ  มาทำแผล  ให้ทุเลา

    ฝนตก  ยังซาหลุด
ดั่งเข็มหมุด  ปักกลางอก  ใจหวิวหวิว
สายลมพลิ้ว  ทิวไผ่  ไหวตามเขา
เธอไม่หวน  กลับคืนมา  พาใจเศร้า
นั่งดื่มเหล้า  เคล้าคลอใจ   อายจันทรา   

เปลืองกาย  เปลืองไป  ผมไม่กลัว
อย่ามาเปลือง  หัวใจ  ใครจะสน
เปลืองตัวเปลืองไป  เพราะผมแค่คนจนๆ
ที่ไปเผลอ  เก็บใจคน  หลอกลวง  มาควงใจ   

ฝนซา  คราหยุด  หน้าดินซุด
ดั่งเข็มหมุด  ในสำลี  ที่อ่อนหวาน
เปรียบดังใจ  ที่ร้าวราน
ไร้ความหวาน  เพียงลมผ่าน  ก็เพ้อไกล

ฝนครา  ครานี้  พอมีหวัง
เติมพลัง  ในความเหงา  ให้มันหาย
มีคนเดินผ่านมา  ช่วยกางร่ม  ให้สบาย
ขอบคุณนะ  ที่ห่วงใย  แลเทคแคร์

*****ขอบคุณจ้าด นักนะครับ ปี้สาว สายยยบัว...