|
หัวข้อ: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 12:14:PM เหม่อมองรอบกายที่ว่างเปล่า ทุกย่างก้าว ยังเหงา และหวั่นไหว ไม่รู้ว่า จุดหมาย คืออะไร เหลือเพียงตัวเปล่า..และลมหายใจ จะมีสักคนไหม...เดินร่วมทาง หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: ดาวระดา ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 12:25:PM เจ้าคงฝันหันหาฟ้า-ดินจด
จึ่งได้บดบากบั่นผกผันผิน ฤา เจ้าอยากยลยวงสรวงสุรินทร์ เพื่อชมอินทร์กลิ่นไออันไกลโพ้น เคลื่อนขยับขับขยายปลายความฝัน ต่อแรงดันหันแดแห่ห้อมโหน ทะยานย่างทะยานเหยียบเทียบฝันโยน ให้กระโจนโหนกระจายบนรายทาง หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 12:43:PM อ้างว้างร้างไร้...ใจเริ่มฝ่อ จะก้าวต่อ หรือหยุด..ไร้จุดหมาย ไม่มีแม้ คู่เรียง เคียงข้างกาย รอนแรมไป..ใจเศร้า..เหงารายทาง หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: แก่นฝัน ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 12:49:PM รอนแรมอ้างว้างบนทางสายเหงา ไม่เหลือแล้วรักเราเฝ้าเคียงคู่ นึกย้อนไปทีไรใจหดหู่ มองดูผู้คนก็ไม่เห็น ไม่เห็นใคร คือการเดินทาง เส้นทางเปลี่ยว มีเพียงคนเดียวที่ชิดใกล้ นั่นก็คือเงาตัวเองไม่ใช่ใคร อยากร้องไห้ดังดังหมดหวังหมดใจ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 01:20:PM หลานแก่นฝัน มาแบ่งปัน ความรู้สึก
ในส่วนลึก ของลุง เคยหมองไหม้ กำพร้ารัก แต่กำเนิด เกิดกลางไพร จึงแรมรอน..สันจรไป ใต้ฟ้าเทา ก็มีเงาแหละหนามาเป็นเพื่อน ตามคอยเตือน ว่าหยุด เถิดผู้เฒ่า ส่องกระจก แล้วชะโงก มองดูเงา ทั้งหนวดเครา ยาวแย่..แก่ชรา... สวัสดีครับ หลานแก่นฝัน วันนี้ลุงลองแต่งแบบเหงาๆ ดูบ้างครับ ขอบคุณที่มาต่อกลอนเป็นเพื่อนลุงนะครับ ขอบคุณทุกท่านมากๆครับ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: จีราวัฒน์ ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 01:53:PM มีความเหงา เป็นเพื่อน ย้ำเตือนใจ
ถึงคนไกล คนนั้น ที่ไกลห่าง เสียงลมโกรก มาเผ่าเบา พัดบาง บาง รักเริ่มลาง ลาร้าง มาแต่ไกล เมื่อวันเก่า เราสอง ครองรักมั่น นอนดูดาว ทุกคืนวัน ม่านใจใส มาวันนี้ น้องนาง กลับเปลี่ยนไป ปล่อยให้ใจ ว่างเปล่า เศร้าเกินทน มองดูฟ้า คืนเก่า เหมือนเราสอง ได้แต่มอง ดวงดารา พล่ากลางฝน นี่แหละหนอ ชีวิต ของคนจน ใครจะสน เหลียวแล แม้ปลายตา ...ขอร่วมแจมด้วยคนนะครับ... หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: ฌลา ที่ 21 กรกฎาคม 2009, 02:05:PM รอนแรมอ้างว้าง.... อยู่บนเส้นทาง...สายเหงา... อยู่อย่างวังเวง...กับตัวเองและเงา ชีวิตว่างเปล่า...ไร้เรื่องราวใดใด หลายคนผ่านมา แต่ไม่นานก็ร้างลา...หลบหาย อยู่เพียงลำพัง...กับความผิดหวังเดียวดาย ปวดร้าวทั้งหัวใจ...เมื่อข้างกายไร้ผู้คน อยากรู้ว่าเพราะอะไร แต่ไม่เคยหาได้....สักเหตุผล ทำได้แค่อ้างว้าง...อยู่บนทางวกวน จะมีไหมนะสักคน...พาฉันหลุดพ้น...ความเดียวดาย (http://i24.photobucket.com/albums/c40/au_ka/1136127697.gif) หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: กอบรัก ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 03:12:AM ฉันนั่งเงียบเงียบ....อยู่ตรงนี้ มองสรรพสิ่งที่มีด้วยใจอ้างว้าง ผู้คนมากมายเดินขวักไขว่บนหนทาง แต่ฉันกลับรู้สึกเคว้งคว้างเดียวดาย อะไรมากมายรอบรอบตัว กลับทำหัวใจพร่ามัวแทบร้องไห้ ปวดร้าวลำพัง...ได้แต่เฝ้าหวังจะพบใคร ที่รักและห่วงใย..เปลี่ยนชีวิตฉันให้สดใสกว่าที่เป็น หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 08:29:PM ภายใต้...ค่ำคืนที่เดียวดาย
บนทางสายเหงาที่ยาวเหยียด เฒ่าชรา งกเงิ่น เดินหน้าเครียด มีแต่คนรังเกียจไม่อยากมอง รอนแรมอ้างว้างบนทางเหงา เปลี่ยวเปล่าผู้เฒ่าใจเศร้าหมอง สะพายย่าม ข้ามเหยียบ..เรียบชายคลอง เก็บผักกอง อาบน้ำควาย อยู่ปลายนา ทั้งเหงื่อไคล ไหลเขรอะ ดูเปรอะเปื้อน คราบเค็มเกลื่อน เกลือขาว...พราวเสื้อผ้า เหม็นสาปโคลน กลิ่นควาย...หลายเพลา คนเดินผ่านไปมา...พากันเมิน ต่างกันกับ คนกรุง ฟุ้งกลิ่นหอม คนรุมล้อม รื่นรมย์ ชมสรรเสริญ อุ้มหมาขาว พราวเสน่ห์ เก๋เหลือเกิน หมายังเมิน คล้ายเห็นผี..มีเห่าหอน..... emo_13 emo_02 หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: จีราวัฒน์ ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 08:51:PM โอ้คุณลุง ผู้เฒ่า หนวดเคราหนา เดินไปมา บนถนน คนเหยียดหยาม เดินไปไหน มาไหน มีแต่คนประนาม บ้างต่ำทราม ชั่วช้า เวลายังเมิน ถึงจะมีกลิ่นโคลน...สาบควาย แต่ก็เปน ผู้ชายที่ ผมสรรเสริญ เป็นผู้เฒ่า ต่อบทกลอน อย่างเพลิดเพลิน ขอดำเนิน ตามรอยลุง ผู้ปรีชาฯ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 09:11:PM เสื้อยับผมยาวรองเท้าขาด หนวดดกดูประหลาดคล้ายคนบ้า เคราขาวสยายคล้ายคนชรา นั่งยิ้มถือกีต้าร์ ริมท่าน้ำ มีอดีตปากเปล่งบทเพลงใหม่ แววตาสุกใสช่างเย็นฉ่ำ พ่นลมหายใจเป็นถ้อยคำ ดื่มด่ำคีตรสบทกวี จีราวัฒน์ กังวานเชื่อมธารเสียง คู่เคียงบุปผชาติบาทวิถี ถ้อยคำเคล้าปนเสียงดนตรี แผ่ม่านรัศมี....แสนดีงาม (ขอบคุณหลาน ที่ชื่นชมลุง ลุงก็ชอบผลงาน ของหลานเช่นกันครับ) หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: จีราวัฒน์ ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 09:23:PM ผมนี้ เป็นเพียงเด็ก -ด้ยค่าต่ำ เกรินลำนำ ฮำบทกลอน วอนลมหนาว ฝากความรัก ความคิดถึง สุดอาทรณ์ เป็นบทกลอน วอนฟ้า ช่วยส่งที ถึงคุงลุง หลังตุง ถือถุงย่าม เดินงุ่มง่าม ตามคลันคลอง สองเท้า(ดำ)ปี๋ กว่าจะถึง บ้านกลางทุ่ง ก็ค่ำพอดี ต้องปูเสื่อ ปูสลี ไว้พักนอน คุณลุงครับ คืนนี้ ฟ้าสลัว อย่าเมามัว แต่ฮำเพลง เกรงคำสอน จงเอนกาย เอนใจ มาลงนอน วอนฟ้าป้อน ความคิดถึง ส่งถึง(ลุง)ที (ผมชอบกลอนคุณลุงนะครับ เพราะดี อ่านทีไร เห็นภาพทุกทีเลยครับ) หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 10:25:PM ผมนี้ เป็น เด็กน้อย ด้อยค่าต่ำ เกริ่นลำนำ ฮำบทกลอน วอนลม หนาว ฝากความรัก ความคิดถึง ฝากดวง ดาว ฝากเมฆขาว กลอนซึ้งสวย ช่วยส่งที ถึงคุงลุง หลังตุง ถือถุงย่าม เดินงุ่มง่าม ตามคันคลอง สองเท้า(ดำ)ปี๋ กว่าจะถึง บ้านกลางทุ่ง ก็ค่ำพอดี ต้องปูเสื่อ ปูสลี ไว้พักนอน คุณลุงครับ คืนนี้ ฟ้าสลัว อย่าเมามัว แต่ฮำเพลง เกรงคำสอน จงเอนกาย เอนใจ มาลงนอน วอนฟ้าป้อน ความคิดถึง ส่งถึง(ลุง)ที.... (-*-จีราวัฒน์-*- ) ตอบหลานรัก คนดี จีราวัฒน์ ตกสัมผัสคำกลอน อักษรศรี ท้ายวรรคหหนึ่ง ลงค่ำ ลำนำดี วรรคสามนี้.. สองหนาว...สาม ดาว ตาม ท้ายวรรคสาม คงความ ยาวตามด้วย ลุงเลยช่วย หยิบคำ ทำท้ายสาม กลอนของหลานงามงด ทุกบทความ เพียงแก้ตาม ที่ลุงใส่ ไพเราะดี..................(ลุงตรึม) emo_46 emo_28 ( ขอบคุณหลาน จีราวัฒน์ มากครับ ด้วยความปรารถนาดี จากใจจริง ...) เอ...วันนี้เป็นไรส่งกลอนไม่ค่อยไปเลยครับ หายวับไปกับตา...ต้องพิมพ์ใหม่ อยู่หลายครั้ง หลานเป็นเหมือนลุงมั๊ยครับ สงสัยเนตช้า คอมเก่า คนก็แก่ด้วยมั้ง..แหะแหะ... emo_45 emo_20... หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: จีราวัฒน์ ที่ 23 กรกฎาคม 2009, 10:51:PM ขอบคุณครับ คุณลุง ที่ช่วยสอน เปลี่ยนบทกลอน สอนทำใหม่ ให้สุขสม ผมคนนี้ ยังละอ่อน ด้วยคำคม ขอคุณลุง โปรดช่วยสอน กลอนผมหน่อย โปรดอย่าปล่อย ละเลย กลอนอาจขม ช่วยสั่งสอน กลอนผมหน่อย ด้อยคำชม อาจอกตรม หากคำชม นั่นไม่มี (ผมไม่ค่อยเก่งเรื่องคำสัมผัสอ่าครับคุณลุง ยังงัยก็ช่วยติเตียนด้วยนะครับ) ผมก็เป็นนะ ตอนบ่ายๆอ่า หายไปหลายรอบรุย หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 24 กรกฎาคม 2009, 02:03:AM เอ...วันนี้เป็นไรส่งกลอนไม่ค่อยไปเลยครับ หายวับไปกับตา...ต้องพิมพ์ใหม่ อยู่หลายครั้ง หลานเป็นเหมือนลุงมั๊ยครับ สงสัยเนตช้า คอมเก่า คนก็แก่ด้วยมั้ง..แหะแหะ... emo_45 emo_20... จิตนิยม ชมชอบ ขอตอบบ้าง ผู้เฒ่ารอนแรมอ้างว้าง บนทางฝัน เน็ตช้า เฉื่อย เหนื่อยพิมพ์ จิ้มทั้งวัน ข้อสำคัญ คอมฯเก่า น่าเศร้าใจ ข้อนี้แก้ ไม่ยาก อยากบอก(คุณ)ลุง แค่วางถุง รุงรัง พลางยิ้มให้- ก่อนกดตั้งกระทู้ ทุกคราไป copy ไว้ หายเมื่อไหร่ paste ได้เลย. *** ได้ข่าวมาว่าคุณลุงไม่ค่อยสบาย ดีขึ้นหรือยังคะ? เป็นห่วงค่ะ emo_55 หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: โรแมนติค ที่ 24 กรกฎาคม 2009, 02:05:AM เสื้อยับผมยาวรองเท้าขาด หนวดดกดูประหลาดคล้ายคนบ้า เคราขาวสยายคล้ายคนชรา นั่งยิ้มถือกีต้าร์ ริมท่าน้ำ มีอดีตปากเปล่งบทเพลงใหม่ แววตาสุกใสช่างเย็นฉ่ำ พ่นลมหายใจเป็นถ้อยคำ ดื่มด่ำคีตรสบทกวี จีราวัฒน์ กังวานเชื่อมธารเสียง คู่เคียงบุปผชาติบาทวิถี ถ้อยคำเคล้าปนเสียงดนตรี แผ่ม่านรัศมี....แสนดีงาม (ขอบคุณหลาน ที่ชื่นชมลุง ลุงก็ชอบผลงาน ของหลานเช่นกันครับ) ทั้งเสื้อยับผมยาวรองเท้ายาง ยามเยื้องย่าง ไปไหน สะพายย่าม สวมเสื้อยืด นุ่งยีน กลิ่นกลอนงาม ลุงตรึมนาม หนวดยาว...เฒ่าชรา แบกกีต้าร์ หิ้วถุง เด็กรุมล้อม ร้องเพลงกล่อม วัวควาย ไปทั่วหล้า เที่ยวเก็บผัก หักฟืน พลิกผืนนา หาปูปลา...เลี้ยงปากคอ แบบพอเพียง (ชอบบทนี้มากครับลุง ) emo_28 หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 24 กรกฎาคม 2009, 03:05:AM [color=darkgoldenrod]เหม่อมองรอบกายที่ว่างเปล่า
ทุกย่างก้าว ยังเหงา และหวั่นไหว ไม่รู้ว่า จุดหมาย คืออะไร เหลือเพียงตัวเปล่า..และลมหายใจ จะมีสักคนไหม...เดินร่วมทาง[/color] หลานๆมารุมล้อมรอบกาย ต่างทักทายคุณลุงทั้งหน้าหลัง ส่งบทกลอนอ่อนหวานแต่เปี่ยมพลัง หวังสืบสานสร้างสรรค์ผสานกลอน เพื่อผ่อนคลายความเหงาในห้วงคิด ของคุณลุงปรุงจิตประภัสสร จึงร่วมร้อยเรียงพจน์บทสุนทร ส่งมาด้วยอาวรณ์เป็นห่วงลุง หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: โรแมนติค ที่ 30 กรกฎาคม 2009, 12:06:AM เหนื่อยกับความหวั่นไหว บนหนทางที่ไม่มีใคร...มาร่วมฝัน เหนื่อยกับความเงียบงัน ที่ทำให้ฉันต้องเดียวดาย เหนื่อยกับวันเวลา.... ที่ทำให้ฉันเหว่ว้า...จนใจหาย หากมีสักครั้ง ฉันจะไม่อ้างว้างเดียวดาย จากวันนี้จนถึงลมหายใจสุดท้าย....ฉั น จ ะ ร อ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 30 กรกฎาคม 2009, 01:58:AM ยืนมองพระจันทร์ค่ำคืนนี้ ความเหงามากมีรุมทำร้าย เหว่ว้าอ้างว้างเดียวดาย ตั้งแต่เขาจากไป...ทิ้งกัน ฉันอยู่คนเดียวมาแสนนาน กับหัวใจที่เจ็บรานไหวสั่น จะค่ำคืนไหน ฉันก็ยังร้องไห้ได้ทุกวัน ตราบคนที่ชีวิตผูกพัน...ไม่ย้อนคืน หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 31 กรกฎาคม 2009, 11:17:AM ปิดลงเสียทีเปลือกตา.. หลับเสียทีหัวใจที่วุ่นว้า...จงหลับไหล ค่ำคืนที่เงียบเหงา...อย่าให้มันรุมเร้าจิตใจ ใครจะผ่านมาหรือจากไป ลืมมันเสียได้...คงหลับฝันดี อย่าเก็บใส่ใจให้ทรมาน ทำร้ายตัวเองให้ยิ่งร้าวรานไปมากกว่านี้ ปิดฉากภาพความหลังลงเสียที เปลี่ยวเปล่าต่อไปอย่างนี้....จะเป็นไรไป..... หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: แมวเหมียว ที่ 31 กรกฎาคม 2009, 06:03:PM รอน แรมอย่างเดี่ยว แสนเดียวดาย
แรม พักค้าง หาดทรายเป็นเพื่อน อ้าง ถึงเธอ เชยชม ไม่ลืมเลือน ว้าง เหว่ว้า ไร้เพื่อน ตรมฤดี บน ความทุกข์ สุดบรรเทา ทาง แสนเหงา ไร้จุดหมายนี่ สาย เกินไป สำหรับเธอคนนี้ เหงา เกินกว่าที่ จะคืนดีกัน......... หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 31 กรกฎาคม 2009, 09:28:PM ทรุดตัว..พักใจ
หมดแรงก้าวไป..ใจแสนเหงา นั่งทอดสายตา พรรณากับตัวเองเบาเบา รอนแรมอ้างว้าง บนทางแสนเหงา เศร้าใจ ก้มล้มตัวลงนอน ปลดปล่อยชีวิต ปล่อยใจให้เคลื่อนไหว ปลดปล่อยน้ำตา มาทักทายกับหัวใจ เพียงเท่านี้ที่ทำได้..สงสารใจตัวเอง หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 31 กรกฎาคม 2009, 09:35:PM รอน รอนเรียมอ่อนล้า โรยแรง แรม เร่เสาะแสวง หนึ่งเจ้า อ้าง อิงสิ่งสำแดง รักมั่น คงเฮย ว้าง หว่างทางสายเศร้า โศกร้างลาขวัญ บน บานทวยเทพไท้ ขอพร ทาง ที่พาบังอร ชิดใกล้ สาย ใยอย่าขาดรอน ลืมพี่ เหงา หงอยฝากรอยไว้ เหว่ว้าจาบัลย์ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้ำมนต์ ที่ 04 สิงหาคม 2009, 07:39:PM ฉันไม่รู้จะบอกยังไง
แทนความรู้สึกของใจที่คิดถึง เพียงไม่เจอหน้าเธอคนนึง วันเวลาที่เคยซึ้ง...กลับหายไป ถ้ามีเธอมาอยู่เคียงข้าง คงไม่รู้สึกอ้างว้างและหวั่นไหว หากมีพรสักข้อ...จะขออย่างที่ตั้งใจ ให้วันนี้และตลอดไป...มีเธอ..... หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: โรแมนติค ที่ 05 สิงหาคม 2009, 07:40:AM ภาพสะท้อนจากกระจกเงา ก็คือฉันคนเก่า...ที่ร้าวไหว ยังอยู่อย่างเดียวดายไม่มีใคร บนโลกแห่งความเปล่าไร้...และเงียบงัน ถึงแม้ว่าจะอ่อนล้า... ก็ทนอยู่ตลอดมา...อย่างไหวหวั่น ฉันไม่มีทางเลือกใดในคืนวัน นอกจากอดทนกับความร้าวรานที่ใจมี หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: โรแมนติค ที่ 07 สิงหาคม 2009, 05:53:AM ทรุดตัวลงกับพื้น ไม่มีแรงจะลุกยืนแล้วก้าวไปข้างหน้า อยากปล่อยให้โลกหมุนไปตามเวลา ไม่อยากรู้ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร อยากหยุดทุกสิ่งไว้ที่นี่ แม้ว่าความรู้สึกที่มีจะหวั่นไหว ขอสักครั้ง ให้คนอ้างว้าง ได้พักใจ เหนื่อยกับทุกสิ่งที่เป็นไปเหลือเกิน หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: มะดัน ที่ 17 สิงหาคม 2009, 05:07:AM รอนแรมอ้างว้างทางสายเปลี่ยว โดดเดี่ยวเดียวดายสายทางเหงา อยู่กับตัว กับตน ไม่พ้นเงา เป็นเพื่อนเราทุกคราวยามเหงาใจ มีชีวิต อิสระ แสนปราโมทย์ เป็นสาวโสด แสนโปรด ใจสดใส นอนอยู่บน คานทอง ผ่องอำไพ ไร้ชายใดมาสน...จนชาชิน...... emo_47 emo_45 หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: lung ที่ 30 สิงหาคม 2009, 02:06:AM รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา ร้อยฝันวันเศร้า...ใจเราโหยหา มาช่วยสรรค์สร้าง... อย่าจางจากลา ซมซานกลับมา...หาเธอคนดี กลับมาต่อฝัน...ให้กันวันใหม่ ถึงแม้ฝันใคร...จะไร้ศักดิ์ศรี ไม่เคยเหยียดหยาม...งามทุกกวี พร้อมยื่นไมตรี...ยินดีผูกพัน หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 02 กันยายน 2009, 05:36:AM ทำไมต้องเหงา... แค่ไม่มีเธออยู่ที่เก่า..ที่ตรงนี้ ทำไมต้องคิดถึงทุกที แค่ได่เห็นรูปคนดี...ที่ให้กัน ทำไมต้องเหว่ว้า... แค่ไม่มีเธอคอยสบตา...อย่างวันนั้น หรือเป็นเพราะเธอเป็นคนเดียวที่สำคัญ ทุกนาทีในหัวใจฉัน...จึงต้องการเพียงเธอ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: ยอด~ ที่ 04 กันยายน 2009, 05:06:AM เหงามากไหมคนดี รอนแรมราตรีที่เงียบเหงา อ้างว้างทางใจไม่บางเบา บนเส้นทางสายเหงา เปล่าเปลี่ยวใจ ในค่ำคืน ยื่นฝัน มาพันเกี่ยว ฝากเดือนเสี้ยว ร้อยกรอง ผุดผ่องใส เป็นสายใย ปลุกปลอบ มอบความนัย รักหมดใจ...หายอ้างว้าง..บนทางรอ..... หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: โรแมนติค ที่ 09 กันยายน 2009, 06:09:AM นั่งมองสายฝนโรยโปรยตอนเช้า น้ำค้างพราวเกาะใสบนใบหญ้า คนรอนแรมอ้างว้าง กลางพนา ให้รู้สึก เหว่ว้า พาเศร้าใจ บนเส้นทางสายเหงาที่เปล่าเปลี่ยว นั่งดายเดียว เสียวซก น้ำตกไหล เสียงซู่ซ่า จากหน้า ผาสูงไกล ใจเอ๋ยใจ...เงียบเหงา..ทั้งเช้าเย็น หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 19 กันยายน 2009, 05:13:PM โดยลำพัง.. บนทางเปลี่ยว โดยลำพังอ้างว้างบนทางเปลี่ยว คิดถึงเคียวเกี่ยวข้าว คราวสุกเหลือง เพลินหยอกดิน หยอกหญ้า.. ดาราเรือง เหลือเพียงเรื่องความจำ.. ให้ย้ำคิด ย้ำห้วงความรู้สึก.. ซึ่งลึกนัก ย้ำคำรัก ฝังฝาก จากดวงจิต ผละอ้อมกอดกล่อมขวัญอันโศภิต บินสู่ทิศทางใด.. ไม่รู้เลย. (http://i242.photobucket.com/albums/ff298/akapong999/dookdik/linepattern/line/127.gif) ** คิดถึงคุณลุงตรึม.. สบายดีหรือเปล่าคะ? หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: Timp ที่ 19 กันยายน 2009, 09:16:PM รอนแรม ยามเดือนร้าง
ยิ่งเลือนราง บนทางฝัน เหน็บหนาว ร้าวเฝ้าบั่น ฤทัยเจ็บ ยิ่งเหน็บนาน มองหา ใครสักคน ที่อดทน ร่วมทางฝัน มีไหม ใครข้างกัน จับมือฉัน ไม่ห่างไป ประคอง จนสุดทาง ความอ้างว้าง คงสลาย ถนน สายเดียวดาย คงคลับคล้าย เพียงรางเลือน... emo_50 หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: psam ที่ 19 กันยายน 2009, 10:38:PM โดดเดี่ยวอ้างว้าง บนทางสายเหงา วันวานมีเรา เป็นเงาข้างกาย รอนแรมเวิ้งว้าง เคว้งคว้างใจสั่น หนาวเหน็บโรมรัน ความฝันดับลง เดียวดายเลือนลาง บนทางสายเหงา สูญสิ้นรักเรา เปลี่ยวเปล่าเอกา หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 17 ตุลาคม 2009, 03:56:AM เหม่อมองท้องฟ้ากว้าง สายตายังเลือนราง...ห่างจุดหมาย ทนอยู่กับความเหงาอย่างเปล่าดาย วันคืนช่างโหดร้าย และเงียบงัน กลัววันพรุ่งนี้... ความอ้างว้างที่มีจะทำร้ายฉัน อยากหยุดลมหายใจสักวัน ไม่อยากรู้ว่า "พรุ่งนี้ฉันจะไม่มีใคร" หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: ปลายดินสอ ที่ 17 ตุลาคม 2009, 04:12:AM [นี่แหละเหงา..นี่คือความจริงที่ได้เจอ]
คงไม่ดี พอให้ ใครมารัก เฝ้าอกหัก รักเหงา เศร้าสุดแสน คงไม่ดี พอให้ ใครเป็นแฟน ปล่อยอ้อมแขน เหว่ว้า มาเดียวดาย จ น ก ว่ า ฟ้ า จ ะ มี เ ว ล า . . ล ะ กั น หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 17 ตุลาคม 2009, 04:20:AM กี่หนาวกี่ฝนที่ทนล้า รอคอยบางคนคืนมาจนอ่อนไหว เขาคงไม่รู้ เขาคงลืมจะใส่ใจ ใครที่นี่ที่ยังร้องไห้.... อ้างว้างอยู่ทุกลมหายใจ ทุกวินาที หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: tanapok ที่ 17 ตุลาคม 2009, 04:36:AM ท้องฟ้ากว้างใหญ่ไพศาล แต่ความรักของชั้นกว้างกว่า มากมายกว่าพื้นน้ำ พื้นพสุธา มากมายยิ่งกว่ายิ่งใด แล้วความรักของเธอล่ะ อยากรู้จริง มีมากแค่ไหน มีบ้างไหมแค่เสี้ยวหนึ่งของหัวใจ มีบ้างไหมสักนิดจากใจเธอ หรือว่ามีแค่เพียงลมปาก ที่บอกว่ารักเฉย - เฉย แล้วปล่อยให้เลยตามเลย เพราะรักเฉย - เฉย ออกจากปาก ใช่จากใจ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 17 ตุลาคม 2009, 04:59:AM ลาก่อนทุกคนที่ มีความรัก ให้สุขใจยิ่งนัก ภักดิ์ อักษร ช่างปรุงแต่ง แจงพจน์ ในบทกลอน ขออวยพร ตอนหลับนั้น จงฝันดี คิดสิ่งใด จงสมใจ ปรารถนา พบความรัก มากค่า สง่าศรี ขอความสุข ท่วมท้น แด่คนดี พร รัก สุข ทุกกวี มีนิรันดร์ ....... emo_47 emo_46 emo_28 +1 ให้กำลังใจ แต่งกลอนเพราะมากจ้ะ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: ยอด~ ที่ 17 ตุลาคม 2009, 05:31:AM เหม่อมองท้องฟ้ากว้าง สายตายังเลือนราง...ห่างจุดหมาย ทนอยู่กับความเหงาอย่างเปล่าดาย วันคืนช่างโหดร้าย และเงียบงัน กลัววันพรุ่งนี้... ความอ้างว้างที่มีจะทำร้ายฉัน อยากหยุดลมหายใจสักวัน ไม่อยากรู้ว่า "พรุ่งนี้ฉันจะไม่มีใคร" หากน้ำตาของเธอ...ที่รินไหล... emo_48 จะลดความเหงาใจของวันนี้ ความอบอุ่น..คืนมา...สักนาที ขอคนดี รับไว้ เพราะใจรัก คิดถึง...รำพึงพร่ำเพ้อ อ้างว้าง ร้างเธอ เจอศึกหนัก เหงาเงียบเยียบเย็น..ยังเด่นภักดิ์ หนึ่งคำรัก รักนี้ มีเพียงเธอ หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: นกฯ ที่ 17 ตุลาคม 2009, 08:50:AM หากเธอเป็นฉัน........ เธอจะสัมผัสถึงมัน...ความหวั่นไหว หากวันนี้.....เธอไม่มีใคร เธอจะรู้ว่าฉันเหงาแค่ไหน....คนดี หากเธอมีใครสักคนที่คิดถึง เธอจะเข้าใจ ความคนึง ของฉันนี้ หากเธอรู้จักความอ้างว้างที่มี เธอจะรู้ว่า ฉันอยู่ตรงนี้ อย่างเดียวดาย แต่เธอไม่เป็นฉัน... จะให้สัมผัสถึงสิ่งเหล่านั้น...คงไม่ง่าย แค่อยากให้รู้ว่า คนหนึ่งคนที่ดูเหมือนโง่งมงาย กลับเป็นคนที่มองเธอมีความหมาย....ตลอดมา หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: NIN-NIN-NIN ที่ 17 ตุลาคม 2009, 12:46:PM ต้องรอนแรมอย่างร้าวรานมานานเหลือ อ้างว้างเมื่อไม่มีใครมาใกล้ชิด บนหนทางสายเหงาเราสนิท เหงาคือมิตรที่ชิดใกล้ในทุกวัน ว่าชินชาก็ไม่ใช่ใจไม่รับ เหงาบังคับจับจิตใจกร่อนไฟฝัน อยากให้ใครได้เข้ามาพาชีวัน เติมไฟฝันไล่ความเหงา..คงเข้าที หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: น้องติ๋ว ที่ 18 ตุลาคม 2009, 03:08:PM (http://i33.photobucket.com/albums/d67/cute_line/f20.gif)
ตั้งแต่ไม่มีใครในชีวิต ความสุขแม้น้อยนิดยังแล้งร้าง เดียวดายตลอดมาบนหนทาง มีเพียงหวังอันเลือนรางในหัวใจ ห้วงทรงจำคือความชอกช้ำ เพราะรักที่เคยทำพังสลาย แต่ยังไม่อ่อนล้าเกินกว่าจะหายใจ ชีวิตจะอยู่เพื่อพบใคร...ซึ่งเขามีหัวใจที่รักจริง (http://i33.photobucket.com/albums/d67/cute_line/f20.gif) หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: กริชอักษร ที่ 16 มีนาคม 2010, 03:56:PM มดพิการ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_003.gif) มีมดตัวหนึ่งมันพิการ เจ็บปวดทรมาณเกินรักษา แต่มันก็ยังดิ้นไปดิ้นมา คงจะหาทางไปสินะ..ถึงทางตัน ฉันคนหนึ่งที่ได้แต่มองดู เลยได้รู้ว่าไม่ต่างจากตัวฉัน จะรักษาเยียวยาอย่างไรกัน ไม่มีวันที่มดนั้นจะหายดี ก็ต้องปล่อยวางมันไว้ คงจะทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้ เพียงขอให้จากไปด้วยดี จะได้หายเจ็บปวดเสียทีมดพิการ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_003.gif) หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: kreeta ที่ 16 มีนาคม 2010, 08:37:PM รอนแรมอ้างว้างบนทางฝัน
ทุกคืนวัน สัญจร ร่อนเร่หา อยากเจอคนใจดีมีเมตตา หวานวาจาอบอุ่นละมุนละไม ร่อนไปทั่ว ทัวร์เวป ตามเก็บรัก หายากนัก รักลา พาหมองไหม้ เข้ามาพบ บ้านกลอน อักษรไทย มองหาใคร สักคน ที่สนเรา หัวข้อ: Re: " รอนแรมอ้างว้าง..บนทางสายเหงา " เริ่มหัวข้อโดย: kanta ที่ 17 มีนาคม 2010, 07:03:PM เดินคนเดียว เปลี่ยวจัง ฟังเพลงเหงา
ร้องคลอตาม เบาเบา เราหวั่นไหว ช่วงจังหวะ เพลงพลิ้ว สยิวใจ ซึมลึกถึง ข้างใน ให้ร้าวราน มองทางเดิน เหินห่าง อ้างว้างนัก ไร้คนรัก ภักดี ไมตรีขาน รู้สึกเหงา เศร้าท้อ ทรมาน ต้องซมซาน เร่ร่อน นอนกลางดิน |