พิมพ์หน้านี้ - ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: แก่นฝัน ที่ 17 กรกฎาคม 2009, 09:12:AM



หัวข้อ: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: แก่นฝัน ที่ 17 กรกฎาคม 2009, 09:12:AM
ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
ไม่ใช่ไม่เสียใจแต่ยับยั้ง
เธอทิ้งไปหมดแล้วซึ่งความหวัง
แล้วจะนั่งเสียใจทำไมกัน
เธอไปไม่สนคนทางนี้
แล้วจะให้ใยดีไม่ใช่ฉัน
ทีตอนทิ้งไปหัวใจรับไม่ทัน
ไม่เหลือสักฝันให้ยืนอยู่
วันนี้ขอลาก่อนนะเธอ
จะไม่เผลอใจให้เธอคอยดู
เชิญไปไกลไกลไม่ต้องมารับรู้
ชีวิตฉันอยู่ได้ไม่มีเธอ


หัวข้อ: Re: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 17 กรกฎาคม 2009, 09:57:PM
ไม่ต้องมีเธอไม่ต้องมีใคร
ชีวิตก็ยังอยู่ได้..สุขใจอย่างนี้
แม้ทุกข์ใจ กับความไร้ใจเยื่อใยที่มี
แต่คงยังดีกว่า ทนรักใครที่ไม่รักกัน

แม้บางครั้งยากเกินทำใจ
มีเพียงน้ำตาหยดใสใส ปลอบใจยามสิ้นหวัง
แม้จะไร้เรี่ยวแรง ซึ่งพลัง
แต่ยังคงยืนยันว่าจะ ยืนหยัด ด้วยตัวเอง


หัวข้อ: Re: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 20 กรกฎาคม 2009, 05:14:PM

 
ไม่มีเธอ พี่จะอยู่ ได้อย่างไร
จะมีใคร เหมือนเธอ ไม่เจอแล้ว
เธอน่ารัก กว่าใคร ดูใสแจ๋ว
คงไม่แคล้ว คิดถึงเธอ เพ้อคร่ำครวญ

 emo_47 emo_47 emo_47


หัวข้อ: Re: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: ปางสีฝุ่น ที่ 20 กรกฎาคม 2009, 05:52:PM
ไม่มีเธอ..อยู่ได้..ไม่ตายหรอก
แต่.จงเหลือ..สักกระบอก..นะ.ข้าวหลาม
เพราะคืนนี้..พี่ต้อง..ไป ยืนยาม
และคงได้..สวาปาม..อร่าม.แล..ฯฯ


หัวข้อ: Re: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: No AlonE ที่ 20 กรกฎาคม 2009, 07:27:PM
ไม่มีเธอฉันก็คงอยู่ได้ ..
คงไม่ตายไปเสียหรอก เรื่องแค่นี้
หากจะถามว่าเจ็บไหม รักที่มี
เพราะฉันนี้มีหัวใจ เลยเจ็บเป็น  !!


----------------------------------------------


หัวข้อ: Re: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 20 กรกฎาคม 2009, 08:40:PM
ไม่มีเธอ....
ก็แค่เพ้อเจ้อหน่อยสำออยเหงา
ดูทีวีอ่านหนังสือหารือกับเงา
เดี๋ยวก็เช้าเศร้าก็หายสบายดี

ฉันก็คงอยู่ได้....
คงจะไม่วุ่นวาย เพราะอายเหลือเกินนี่
แค่ภาวนาขออย่าเจออย่างเธอนี้
ถ้าต้องเจ็บอีกทีคงเหลือที่จะทานทน


หัวข้อ: Re: ไม่มีเธอ...ฉันอยู่ได้
เริ่มหัวข้อโดย: ดิษฐา ที่ 20 กรกฎาคม 2009, 08:56:PM
หยุดแล้วหัวใจ
อย่าไขว่คว้าถึงใคร ที่เคยฝัน
หยุดกับที่ แล้วใช้ชีวิตที่มีเพียงลำพัง
คอยเป็นเพื่อนกับใจแสนช้ำ ต่อไป

หยุดคอยสักพักเถอะ
อย่าทางเดินไปเจอความหวั่นไหว
อ่อนแรงนักพักกายา พักจิตใจ
เข็มแข็ง เรี่ยวแรงมีเมื่อไร่ ค่อยหยัดยืน