ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

(http://tn3-1.deviantart.com/fs11/300W/i/2006/194/2/2/Lonely_Night_by_Black_sea_club.jpg)
คว้าคำพราวดาวพรายมาร่ายพจน์
แล้วกลั่นบทกฎกานท์สู่ลานกล่อม
ขับสร้อยเสียงเรียงส่งบรรจงย้อม
บรรเลงล้อมกล่อมนางเป็นรางวัล

ค่ำคืนคล้อยร้อยครวญสำนวนขับ
ส่งสดับศัพท์เสกอเนกสรร
หลับเถิดหนอช่อกานดาวิลาวัลย์
ท่ามแสงจันทร์บรรเจิดล้ำเลิศเลอ

ยามนิทราอย่ากังวลจนตระหนัก
ทรวงสลักปักป้อนซ้อนเสมอ
แค่เสียงกรีดหวีดร้องที่น้องเจอ
อย่าละเมอเพ้อพกตระหนกนาน

หากเสียงพี่นี้จางขาดลงบ้าง
อาจกล่อมนางไม่ชัดถนัดสาร
ขาดไพเราะเสนาะเร้าเข้าดวงมาน
ด้วยวิญญาณขานขันธ์น้องพลันลา

กลิ่นราตรีคลี่คลายจวนสายแล้ว
แสงวาบแววแจวคู่สู่เวหา
พ้นจากทุกข์เถิดหนอช่อแก้วตา
จากภาษาบทกล่อมของคนไกล

กล่อมเดือน กล่อมดาว กล่อมใจ  
 
เหงามั้ย ?.......คนดี
ท่ามกลางราตรีอันห่วงหา
ใครหนอปล่อยให้เจ้าเหงาเอกา
ใต้แสงเดือนดาราอันโศกตรม

ท้อหรือไร?.......ใจเจ้า
หรือว่าเศร้าอาลัยเกินใจข่ม
แลรวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บอารมณ์
เจ้าระทมสิ่งใดในคืนวัน

ขอเจ้าจงซับน้ำตานิทราเถิด
สิ่งที่เกิดล้วนเปลี่ยนแปรแลผกผัน
ทุกข์สุขใดพบพาให้จาบัลย์
อย่ายึดมั่นยึดติดลวงจิตใจ

ยังมีฉันเป็นเพื่อนในเรือนฝัน
คอยแบ่งปันไมตรีที่ยิ่งใหญ่
แม้นความจริงจะปวดร้าวเหน็บหนาวใน
ขอมอบไออุ่นเอื้ออิงเนื้อนวล

จงหลับตาตัดอาลัยในความคิด
ที่พลาดผิดก่อนเก่าอย่าเฝ้าหวน
ยังมีค่ำคืนฝันที่รัญจวน
ให้ชื่นชวนเชยสุขทุกราตรี

ร้อยดาวเดือนเป็นเพื่อนใจในคืนค่ำ
ฝากลำนำอ้อนรักเป็นสักขี
เหนื่อยมามากพอแล้วนะคนดี
ฉันคนนี้จะเฝ้าภักดิ์รักนิรันด์

หลับตาเถอะนะ.......ที่รัก
หลับนอนพักผ่อนพิงอิงใจฝัน
จะร่ายกลอนกล่อมเจ้าใต้เงาจันทร์
มิห่างหันเร่ร้างไปห่างไกล

เหนื่อย......เจ้าหนักพอแล้ว
โอ้ขวัญแก้วขอเธอจงหลับไหล
ทุกราตรีจะคอยเฝ้าเป็นเงาใจ
กล่อมเธอให้สุขนิรันด์หลับฝันดี

-----------ลานเทวา-------------

ขออนุญาตนำกลอนนี้  ที่ผมชอบ มาแจมด้วยนะครับ

หายเหงาแล้ว คนดี ที่สานฝัน
กำลังใจ..ให้กัน พลันห่วงหา
ประทับใจ กล่อมขวัญ จำนรรจา
เสมือนยา ลดอักเสบ เจ็บก็จาง

ถ้าถามว่า ท้อไหมฯ ใจท้อมาก
โรคหลายหลาก รุมเร้า เฝ้าถากถาง
ชีวิตเกือบ ไม่รอด ถอดใจวาง
น้องเจ้านาง เลือดไหล ให้น้ำเกลือ

เมื่อพลิกฟื้น ตื่นมา น้ำตาไหล
ไม่มีใคร ปลอบใจ ไม่มีเหลือ
หูก็อื้อ ตาลาย หายใจเครือ
เหนื่อยและเบื่อ ท้อถอย ให้น้อยใจ

ขอขอบคุณ ธารน้ำใจ ที่ได้รับ
ได้สดับ ข้อความ คำสวยใส
พร้อมไออุ่น เจือจุน คุณห่วงใย
ซึ้งอันใด ไหนเล่า เท่าซึ้งคุณ

ยามหลับตา พาฝัน พลันเห็นหน้า
ยามตื่นมา เงาใจ หายสาปสูญ
มีแต่คำ คิดถึง ซึ่งเพิ่มพูน
ใจเกื้อกูล ฝากฝัน สุขสันต์จริง

หวานลำนำ คำกลอน วอนน่ารัก
ซึ้งใจนาง ยิ่งนัก ตระหนักยิ่ง
บทกล่อมของ คนไกล ให้อุ่นอิง
ซบหน้าพิง สิ่งได้รับ หลับฝันดี

มองจันทร์หลบ...ซบกลีบเมฆวิเวกหวิว
สายลมพลิ้วปลิวว่อนร่อนเวหน
สกุณาโผบิน..ระรินรน
มองหาคน...คนไกลใยจากจร

ระหกระเหินสะเทินลม..ระทมทุกข์
ต้องลมคลุก..เคล้าสาย..ใจสุดถอน
โผผกผินบินเลียบเทียบอุดร
หรือสังหรณ์ศรชี้..ที่บูรพา

จึงจำผินบินต่อ...หรดี
ข้ามคีรีสิงขร..รอนอุษา
สู่ทักษิณถิ่นที่..มโนราห์
มิพบพาอิสานทิศปิดอำพราง

ทั่วประจิมสิ้นหวังถึงพังพับ
แม้นพายัพมิพบนวลจวนฟ้าสาง
จึงร่อนเร่อาคเนย์จร...กร่อนใจบาง
ยาตรบ่จาง...ถึงห่างไกล..ใจครวญละเมอ

...แบบว่า

บทกล่อมใจ...ของคนไกล...ไร้ขับขาน
ทรมาน...นานเนิ่นหนอ...ท้อเหลือหลาย
เจ็บตรงนี้...ที่หัวใจ...ให้ปางตาย
เหงามากมาย...เจียนจะตาย...ได้ยลยิน

บทกล่อมใจ...ให้ไกลคน...วกวนจิต
เฝ้าแต่คิด...ผิดเหตุใด...ให้แดดิ้น
ฉันวันนี้...ที่เคยดี....มีรักสิ้น
ไกลจนชิน...สิ้นอาวรณ์...สะท้อนใจ