|
หัวข้อ: ฉันขอจากไป..เพราะหัวใจไม่อาจลืม เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 18 พฤษภาคม 2009, 11:53:PM ฉันเหมือนคนอ่อนแอ
ทำยอมพ่ายแพ้แก่ทุก-ทุกอย่าง ยอมละทิ้งปัญหาลงกลางทาง เพื่อเปิดช่องว่างให้หัวใจ บนหนทางที่สับสน ฉันไม่สามารถที่จะทนกับมันไหว ไม่สามารถฉุดดึงรั้งหัวใจ ให้กลับมาสดใสได้เช่นเดิม เหมือนร่างกายมันอ่อนล้า ปวดปร่ากับหยดน้ำตาที่ทุกวันจะยิ่งเพิ่ม พลังใจไม่อาจเติม มีแต่ความเศร้าที่ยิ่งเสริมจนเพิ่มพูน สุดท้าย..ฉันขอเดินออกไปจากความเศร้า หวังว่าวันหนึ่งมันจะถูกบรรเทาจนสิ้นสูญ จะกลับมาใหม่..ในวันที่หัวใจเลิกอาดูร แม้ ณ วันนั้น..ความรักที่เคยมีอาจจะยังไม่ดับสูญ..แต่ก็คงดีกว่าปล่อยให้มันยิ่งทวีคูณ..เมื่อใกล้เธอ หัวข้อ: Re: ฉันขอจากไป..เพราะหัวใจไม่อาจลืม เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 19 พฤษภาคม 2009, 10:07:PM emo_47 อย่าเศร้าโศกเสียใจไปเลยน้อง อย่าร่ำร้องเสียน้ำตาพาใจหาย เรื่องความรักอกหักบ้างเป็นบางราย ใช่สมหมายหมดทุกคนทั้งจนมี หากร่างกายอ่อนล้าควรจะพัก แล้วหยุดรักชั่วครู่หนูเชื่อพี่ หยดน้ำตาให้ไหลบ้างเป็นบางที คงจะมีสักวันฝันเป็นจริง หัวข้อ: Re: ฉันขอจากไป..เพราะหัวใจไม่อาจลืม เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 20 พฤษภาคม 2009, 11:27:PM emo_47 อย่าเศร้าโศกเสียใจไปเลยน้อง อย่าร่ำร้องเสียน้ำตาพาใจหาย เรื่องความรักอกหักบ้างเป็นบางราย ใช่สมหมายหมดทุกคนทั้งจนมี หากร่างกายอ่อนล้าควรจะพัก แล้วหยุดรักชั่วครู่หนูเชื่อพี่ หยดน้ำตาให้ไหลบ้างเป็นบางที คงจะมีสักวันฝันเป็นจริง ห้ามอย่างไรให้น้ำตามันหยุดไหล ถ้าทำได้ก็จะทำในทุกสิ่ง เพราะไม่อยากต้องเจ็บแล้วจริง-จริง ยิ่งคิดยิ่งน้ำตาไหลไม่อาจลืม หัวข้อ: Re: ฉันขอจากไป..เพราะหัวใจไม่อาจลืม เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 20 พฤษภาคม 2009, 11:42:PM ห้ามอย่างไรให้น้ำตามันหยุดไหล ถ้าทำได้ก็จะทำในทุกสิ่ง เพราะไม่อยากต้องเจ็บแล้วจริง-จริง ยิ่งคิดยิ่งน้ำตาไหลไม่อาจลืม ห้ามแบบว่า พี่จะซับ น้ำตาให้ คงหยุดไหล หยุดร้อง เมื่อน้องปลื้ม เรื่องเจ็บปวด ร้าวรวด น้องจงลืม พี่ให้ยืม ใจพี่ นี้เคียงเธอ emo_47 หัวข้อ: Re: ฉันขอจากไป..เพราะหัวใจไม่อาจลืม เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 20 พฤษภาคม 2009, 11:54:PM ห้ามแบบว่า พี่จะซับ น้ำตาให้ คงหยุดไหล หยุดร้อง เมื่อน้องปลื้ม เรื่องเจ็บปวด ร้าวรวด น้องจงลืม พี่ให้ยืม ใจพี่ นี้เคียงเธอ emo_47 ยังไม่อยากยืมใครมาเคียงข้าง ยังอยากมีช่องว่างกลัวใจเผลอ ถ้ารักใครทันทีที่แรกเจอ กลัวต้องเก้อเหมือนเก่าไม่เข้าที หัวข้อ: Re: ฉันขอจากไป..เพราะหัวใจไม่อาจลืม เริ่มหัวข้อโดย: ฌลา ที่ 21 พฤษภาคม 2009, 01:06:PM ฉันเหมือนคนอ่อนแอ ทำยอมพ่ายแพ้แก่ทุก-ทุกอย่าง ยอมละทิ้งปัญหาลงกลางทาง เพื่อเปิดช่องว่างให้หัวใจ บนหนทางที่สับสน ฉันไม่สามารถที่จะทนกับมันไหว ไม่สามารถฉุดดึงรั้งหัวใจ ให้กลับมาสดใสได้เช่นเดิม เหมือนร่างกายมันอ่อนล้า ปวดปร่ากับหยดน้ำตาที่ทุกวันจะยิ่งเพิ่ม พลังใจไม่อาจเติม มีแต่ความเศร้าที่ยิ่งเสริมจนเพิ่มพูน สุดท้าย..ฉันขอเดินออกไปจากความเศร้า หวังว่าวันหนึ่งมันจะถูกบรรเทาจนสิ้นสูญ จะกลับมาใหม่..ในวันที่หัวใจเลิกอาดูร แม้ ณ วันนั้น..ความรักที่เคยมีอาจจะยังไม่ดับสูญ..แต่ก็คงดีกว่าปล่อยให้มันยิ่งทวีคูณ..เมื่อใกล้เธอ ฉันยืนตรงที่เก่า นั่งอ่านเรื่องราวเศร้า เศร้าใจหาย ชีวิตที่ผ่านพ้นเธอไร้คนเข้าใจ หยดน้ำตาเธอไหลจากหัวใจร้าวราน มาพักก่อนไหมคนดี? มาอยู่ตรงนี้...ข้างกายฉัน หัวใจที่ปวดปร่า เหว่ว้ามานานวัน ส่งมาให้ฉัน...จะช่วยดูแลมันอย่างดี แบบว่ากลอนมันเพราะอ่ะ ขอแจมๆๆๆ 555+ |