|
หัวข้อ: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 01 พฤษภาคม 2009, 04:26:PM ?มืออาชีพ? อยากเห็นลูกเป็นหมอแม่ขอร้อง หรือไม่ต้องเป็นกัปตันพ่อฝันเฟื่อง สิ่งแม่หมายสิ่งพ่อมุ่งลูกรุ่งเรือง เป็นพลเมืองงดงามเปี่ยมน้ำใจ เก่งคำนวณวิชาวิทยาศาสตร์ ชาญฉลาดเป็นเลิศโลกเปิดให้ อนาคตทุกก้าวรุ่งยาวไกล ต้องเป็นใหญ่และเป็นอยู่อย่างผู้นำ พ่อภูมิใจลูกใฝ่ดีแม่มีสุข ก้าวทันยุคพากเพียรหมั่นเรียนร่ำ ไม่ต้องเหนื่อยไม่ต้องบอกพูดตอกย้ำ พ่อบุญล้ำแม่บุญเหลือเลือดเนื้อดี วันประกาศเกียรติคุณพ่อบุญปลูก มองเห็นลูกเริงร่าเปี่ยมราศรี ใจพ่อพองใจแม่พล่านการงานดี น้อยนักที่ใครใครจักได้ครบ ไม่อยากคุยเลยว่า?มืออาชีพ? แสงประทีปแห่งปัญญายอมสยบ กิจการเปิดใหม่ซึ่งได้พบ สายอาชีพลูกเรียนจบ?.?รับตบนม?? โดย เพียงใจ ชื่นเงิน จากคอลัมน์ "เฉียดวรรณกรรม" หนังสือ ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก กันยายน 2544 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 02 พฤษภาคม 2009, 08:46:PM คนบ้ากลอน ถ้าหากว่าบ้ากลอนอย่านอนเปล่า จงยกเหล้าออกมาโซดาผสม ค่อยค่อยจิบเพียงนิดพอติดลม ทำอกตรมเหมือนรักพรากไปจากทรวง ชงเหล้าจิบบางบางแล้ววางไว้ เหม่อมองไปปลายแคว้นสุดแดนสรวง ร้องไปว่าข้าช้ำนักถูกรักลวง รักและห่วงอัดอั้นตื้นตันใจ ความผิดหวังเป็นพลังของคนฝัน จินตนาการนั้นกว่าสิ่งไหน เสริมพลังความคิดอันกว้างไกล ช่วยทำให้คนบ้ากลอนอ้อนคารม จิบเหล้าอีกสักครั้งยังไม่หมด ทำประชดรักว่าไม่สาสม แรกว่ารักหวานล้ำมาช้ำตรม หน้าจึงก้มเขียนกลอนฉะอ้อนจันทร์ จันทร์เอ่ยจันทร์คืนนี้หนีไปไหน ก่อนพิไลคู่ดาวพราวสุขสันต์ ยามค่ำคืนเคียงคู่สูสีกัน อารมณ์ฝันค้างเติ่งเคยเบิ่ง,แนม หรือเพลิน(พรมแดน)เก็บเจ้าไว้ในกระจาด จึงได้ขาดจันทร์ฉายให้แอร่ม แรกคิดว่าเมฆหนาเข้ามาแซม หมดข้างแรมที่เก็บไว้(ช่วยเอามา)แขวนใส่คืน.... บุญหลาย กุดทิง สำนักงานมาลาเรีย อ.โพนพิสัยจ.หนองคาย ต่วย?ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ก เมษายน ๒๕๓๔ ถ้ามีผิดพลาดพลั้งไป ผู้โพสท์ กราบขออภัยท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วยครับ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 02 พฤษภาคม 2009, 08:50:PM เดียวดาย ฉันกินเหล้าวันนั้นฉันมีเพื่อน มาเยี่ยมเยือนด้วยน้ำจิตมิตรสหาย จากเพื่อนกินล่วงลับมากลับกลาย เป็นเพื่อนตายหายจากเสียมากคน ฉันกินเหล้าวันนั้นฉันมีเพื่อน กลางดาวเดือนเกลื่อนฟ้าเวหาหน จนรุ่งแจ้งแสงสุรีสุริยน น้ำค้างปนโซดาสุราทิพย์ ที่หลงใหลใช่ไหลหลงตรงน้ำเหล้า ใช่หลงเมาปลาบปลื้มแค่ดื่มจิบ แต่ชอบที่ทุกข์ผองล่องลอยลิบ บรรยากาศเกินหยิบมาเขียนจาร ในวงเหล้ามีความจริงยิ่งกว่าเพื่อน ไม่บิดเบือนวาจามาเคลือบหวาน เผยทุกสิ่งจริงใจในสันดาน ฉันได้อ่านใจเพื่อนได้เหมือนใจ ฉันกินเหล้าวันนี้ไม่มีเพื่อน ความเหงาเยือนย้ำมาน้ำตาไหล นั่งกินเหล้าวันนี้ไม่มีใคร เหมือนคนไร้ความหมายในสายตา พวกเพื่อนกินล้มหายมาตายจาก แต่เพื่อนตายตายมากเสียยิ่งกว่า เหลือฉันคนสุดท้ายใกล้เวลา รินสุราหยดสุดท้าย......เดียวดายเอย. อังคลาน กัญชาพงศ์ ต่วย?ตูน ฉบับพ้อกเก็ตบุ๊ค มิถุนายน ๒๕๓๓ ถ้ามีผิดพลาดพลั้งไป ผู้โพสกราบขออภัยท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วยครับ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 03 พฤษภาคม 2009, 10:02:AM จากลูกชายกำนันถึงลูกสาวผู้ใหญ่บ้าน เลือดฝาดเอ็งเปล่งปลั่งก็ยังสาว ลองแก่คราวขนาดยายจะไหวหรือ? เสน่ห์ที่มิได้ทำจากน้ำมือ สามสี่มื้อบอกตรงตรงก็คงคลาย ข้าหลงรักก็เพราะเล็งเห็นเอ็งสวย ปราศสิ่งช่วยเสริมให้ชวนใจหาย วันแรกสึกออกมาก็ตาลาย เอ็งกลับกลายเกินจริตแผกผิดคน เรียนตัดเสื้อในเมืองเป็นเรื่องชอบ ถูกระบอบขอบเขตของเหตุผล เพราะคนเราไร้วิชาย่อมพาจน ข้าไม่เถียง,อ็งด้นถูกหนทาง สามเดือนเหมือนสามปีที่ข้าบวช หัวใจรวดร้าวเลยยินเอ่ยอ้าง ว่ารักชื่นสิจะชืดรสจืดจาง เกือบแหกกลางพรรษาออกมาดู เมื่อเห็นตาเคยซื่อกลับดื้อรั้น ยิ่งเชื่อมั่นแน่ใจเอ็งหมายหลู่ น้ำตาแค้นตกในรินไหลพรู อุตส่าห์สู้ห่วงหวงเท่าดวงใจ สิ้นเอ็งแล้วข้าก็พร้อมจะยอมบ้า ฆ่าเอ็งก็เหมือนฆ่าน้าผู้ใหญ่ ลูกกำนันบุญน้อยขอคล้อยไกล ข้าไม่ใช่ลูกชายนายอำเภอ ! ! ขรรค์ชัย บุนปาน ,2508 นักกลอนสำนวนสวนพริกไทย หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 04 พฤษภาคม 2009, 02:01:PM พลิกล็อค ผมและเธอร่วมงานกันนานอยู่ นับเป็นผู้ใกล้ขิดสนิทสนม ต่างอยู่เดียวเปลี่ยวใจไร้คู่ชม หัวใจผมวุ่นว้าทุกครามอง ความเป็นเพื่อนเลื่อนลามเป็นความรัก แต่ปากหนักเก็บไว้จนใจหมอง มิกล้าเอ่ยเผยความตามทำนอง ได้แต่ปองใจฝันทุกวันมา เธองามเพียบเรียบร้อยชดช้อยยิ่ง เป็นยอดหญิงวงศ์ยูงที่สูงค่า ผมคนจนด้อยนักเพียงศีกดิ์กา เอาน้ำยาที่ไหนไปบอกรัก เธอขับเก๋งมาทำงานปานดอกฟ้า ผมโหนมากับสองแถวใจแป้วหนัก เธอมีบ้านโอ่อ่าสง่านัก ผมยังพักห้องแบ่งเช่าน่าเศร้าใจ เงินเดือนผมไม่ชนเดือนเหมือนฟ้าแกล้ง โชคลาภแล้งวิปริตผิดไฉน แต่กระนั้นพบหน้าเธอคราใด เธอยิ้มให้โอภาเอื้ออารี แล้ววันนี้….ตัดสินใจเข้าใกล้ชิด ระงับจิตจะเอ่ยปากยากเหลือที่ เธอสบตายิ้มให้ด้วยไมตรี ผมได้ทีสุดปลื้ม….ขอยื้มตังค์. โดย แอ๊ด อัจฉริยะ คอลัมน์ เฉียดวรรณกรรม ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค พฤษภาคม 2530 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 06 พฤษภาคม 2009, 04:34:PM ภาษาไทยสไตล์หวิว เสียงสระและอักษรซ่อนภาพศิลป์ ไหลระรินจินตภาพพราววาบหวิว พอเชยชื่นรื่นระริกพรายพลิกพริ้ว สะบัดปลิวเป็นทิวเทือกเลือกจินดา ละอองฟองผ่องกำจายหยาดพรายน้ำ ปลายงอนงำงามชะโงกโลกสง่า อลึ่งฉึ่งอึงอลขนวิฬาร์ ประปรายพร่าอย่างน่าชมยามลมเชย อีกเกษรอ่อนไหวไล้ระริก คล้ายจะพลิกตามลมพรูพรมเผย ผลิตภัณฑ์อันมืดดำลมรำเพย โลกที่เฉยก็เริ่มโชนกระโจนตาม ปอยไหมวาวในเงาเร้นเน้นเรือนร่าง ใยบางบางสว่างวับวาววาบหวาม ดั่งรูปปั้นอันรัญจวนยั่วยวนยาม งามแสนงามในยามเงียบยะเยียบนัก นั่นทับทิมยิ้มแย้มแต้มทรวงอก สั่นสะทกเหมือนนกหนาวคราวประจักษ์ พลิ้วไหวสั่นเกินกลั้นใจไม่ให้รัก เพลินโสภีทีละวรรค -ชักตาลาย ภาษาไทยมีเสน่ห์หลากเล่ห์ลึก ความรู้สึกงดงามมีความหมาย รหัสว่อนใช่ร้อนแรงเกินแพร่งพราย อ่านง่ายง่ายก็ได้ความ - ห้ามคิดลึก! โดย ท่านรองฯ๔๐ คอลัมน์ เฉียดวรรณกรรม ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ปักษ์แรก กันยายน ๒๕๔๔ [/color] หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 07 พฤษภาคม 2009, 08:51:PM คุณพระช่วย ? เฮียต่วยสั่ง ?พืชมงคล? วันสำคัญมั่นคุณค่า วันชาวนาทั้งผองสุขผ่องศรี สืบตำนานสานเสน่ห์ประเพณี เป็นวันดีปีติสุด ... วันหยุดงาน นั่น ?พระยาแรกนาขวัญ? บนบานสรวง สนามหลวง? กว้างใหญ่ดินไถหว่าน เก็บข้าวเปลือกกันเกรียวกรูบนลู่ลาน นำกลับบ้านเป็นขวัญยุ้งรอรุ้งรวง โน่น ?พระโคเสี่ยงทาย? ผลภายหน้า จะกินหญ้ากินอะไรให้เป็นห่วง สาว ?หาบเงินหาบทอง? ลำยองยวง แก้มเป็นพวงงามสมพรหมจรรย์ ชีพสับสนปัจจุบันเรื่องวันหยุด เกิดสะดุดเศรษฐกิจเพี้ยนผิดผัน ต้องปากกัดตีนถีบชีพตีบตัน สารพันล้มราบพังพาบพัง ลูกน้องถาม ?เฮียต่วย? ช่วยชี้ชัด ? วันนักขัตฯ? นี้หยุดไหมถามใจหยั่ง คุณพระช่วยตกกะใจเมื่อได้ฟัง เฮียต่วยสั่งหยุดไม่ได้ ... จะอายโค. สมเจตน์ วงษ์ละมัย ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุค ปักษ์หลัง พฤษภาคม 2546 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 08 พฤษภาคม 2009, 08:17:PM ตำราหลบเมีย เมื่อเมียด่าอย่าเถียงจงเลี่ยงหลบ แล้วสงบใจเราเข้าไว้หนอ ทำเอาหูทวนลมอย่ารีรอ ขืนไปล้อต่อคำโดนย่ำเอา หากคืนไหนไปเกี่ยวก้อยกับอีหนู บอกเมียอยู่กับบ้านไว้ไม่หงอยเหงา กาแฟใส่ยาสลบพอซบเซา แล้วก็เรารีบไปไม่เสียที เมื่อดื่มเหล้ากลัวเมียเหม็นเห็นหน้าเบี้ยว ก็จงเคี้ยวใบฝรั่งบ้างคุณพี่ อมแล้วเคี้ยวเคี้ยวอมสมฤดี เมียไม่มีทางรู้ลองดูเลย เงินพิเศษได้มาอย่าให้รู้ รีบซ่อนอยู่ใต้เบาะเหมาะจริงเหวย เพื่อกักตุนทุนเล่นม้าพาเสบย หากเมียเอ่ยขอใช้บอกไม่มี หากเมียขออุ้มลูกแดงแกล้งนอนป่วย เดี๋ยวจะซวยหน้าละเหี่ยเพราะเมียหนี เธออาจไปเล่นไพ่บ้างอย่างเสรี ป่วยทันทีปวดท้องร้องเชิงครู คือ?ตำราหลบเมีย? ไม่เสียหาย พวกผู้ชายจงจำคำเลิศหรู จอมกะล่อนเขาใช้มาน่าลองดู เป็นการปูทางรอดอย่างปลอดภัย. ?คนไม่กลัวเมีย? ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุค เมษายน 2536 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 08 พฤษภาคม 2009, 08:20:PM เฮ้อเพราะไม่เจียม เธอนั้นเป็นบัณฑิตสมจิตหวัง ฉันจับกังดังเก่าน่าเศร้าใหม เธอจบจากมหาวิทยาลัย ส่วนฉันใช่จบประถมจึงซมซาน เมื่อความรักภักดีเหนือชีวิต มาหมดสิทธิ์มิตรคงเลิกสงสาร เมื่อรู้เห็นเน้นย้ำอย่ารำคาญ เพียงเหตุการณ์ผ่านพ้นโถคนดี เมื่อน้ำใจไมตรีไม่มีค่า ปริญญามาเสริมเธอเริ่มหนี ที่สาบานนานมาไร้วาที ถ้อยวจีที่ว่าไม่น่าชม สะใจครับจับกังจึงนั่งเหงา บทกลอนเล่าเอาคืนแสนขื่นขม ยิ้มเยาะเย้ยเอ่ยมา?เบื่อคารม? เฮ้ออกตรมสมใจเพราะไม่เจียม! ซี้ง ซมซาน กลุ่มวรรณกรรม ?ดาวเหนือ? จ.เชียงใหม่ ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุค เมษายน 2536 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 10:29:PM เรื่องของรู ขนาดรูภาคกลางต่างขนาด เรียกดาดดาดว่ารูกลางบ้างเล็กใหญ่ คนอีสานแยกชั้นต่างกันไป พูดกันไว้ลองฟังดังที่มี อย่างรูเข็มรูเป๊กเล็กที่สุด รูเข็มหมุดปลายปากกาถ้าลองจี้ จิ้มลงไปให้รู้รู?ซีวี? เสียงอิอีเล็กยิ่ง?จิงปิง?เหมือนกัน ส่วนรูที่มีช่องมองเห็นชัด นิ้วมือยัดเข้าไปได้ไม่กีดกั้น เรียก?ซอวอ?กับ?จองปอง?มองไม่ตัน เสียงออนั้นบอกรูอ้าขึ้นมานิด ส่วนเสียงโอรูร่องมองสุดสุด เอาหัวมุดเข้าไปก็ไม่ติด ถึงเอาผ้ามาบังยังไม่มิด ?โจงโปง?ปิด ยัง?โซโว?โอ้หนอรู ส่วน?ซาวา?กับ?จางปางยิ่งกว้างใหญ่ เดินเข้าได้ทั้งตัวทั้งหัวหู ความรู้สึกที่ทางกว้างน่าดู มองก็รู้ว่าใหญ่เมื่อได้แล จะเห็นว่ารูเล็กใหญ่ในอีสาน เขาจัดการคำขยายไว้หลายแง่ พูดครั้งเดียวไม่ต้องถามถึงความแปล รูนี้แน่ไม่ต้องเดารูเท่าใด นาย ทองพูล ทองน้อย ต่วย?ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค ปักษ์หลัง เมษายน ๒๕๓๗ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 10:35:PM ชีวิตหนู เขาซื้อหนูมาวางที่ข้างห้อง แล้วโลมลูบจูบหอมเพราะของใหม่ เขาแย้มยิ้มเคลียคลออย่างพอใจ แล้วก็พาหนูไปในห้องน้ำ เขาเปลื้องผ้าอาภรณ์ไม่มีเหลือ อวดกล้ามเนื้อมัดหนาน่าเกรงขาม ทุกมัดกล้ามทั้งกายเหมือนชายงาม เขาราดน้ำรดกายไม่อายตา แล้วคว้าหนูเข้าหาไม่ปรานี ขยำขยี้ด้วยมือที่สากหนา เขาจับหนูถูไถอยู่ไปมา ไม่มีความเมตตาเอื้ออารี ทั้งแสนฝืดแสนเจ็บต้องเก็บกลั้น เมื่อหนูนั้นถูกเบียดถูกเสียดสี เป็นเมือกลื่นชื่นใจในทันที เขาลูบไล้ไปทุกที่ทั้งล่างบน เบื่อข้างหน้าเขาก็จับกลับหลังหัน เขาถูไถแต่ละวันถึงสองหน แม้นเหงื่อไคลไหลฉ่ำก็จำทน มิเคยบ่นเคยว่าให้อาทร จนร่างรูปซูบโทรมมิสดใส มิเต็มมือเต็มไม้เหมือนเมื่อก่อน เขาขว้างทิ้งไร้ค่ามิอาวรณ์ ชีวิตสบู่ทุกก้อนเช่นนี้เอย ฯ ชูชาติ ครุฑใจกล้า ต่วย?ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค ปักษ์หลัง เมษายน ๒๕๓๗ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 10:40:PM ยามรัก ยามชัง แสนคิดถึงหนึ่งนุชสุดที่รัก แสนเบื่อหนักจิตละเหี่ยโอ้เมียฉัน ยามไกลห่างนุชเจ้าเฝ้ารำพัน ยิ่งไกลกันสุขกายสบายอุรา มิเห็นหน้าน้องเจ้าพี่เศร้าสร้อย เห็นมิ่งมิตรชีวิตกร่อยพลอยเจ็บไข้ กินข้าวน้ำพาลจืดฝืดร่ำไป กินอะไรดูเลิศรสโลกงดงาม ได้ยินเสียงเพียงนิดจิตชื่นฉ่ำ เช้ายันค่ำพร่ำบ่นจนตีสาม อยากยินเสียงให้เป็นสุขทุกโมงยาม เธอช่างพล่ามแข่งเวลาปวดอารมณ์ หยิบรูปน้องมาพินิจจุมพิตจูบ หน้าตูบตูบเห็นทีไรให้ขื่นขม เมื่อไรหนอจะได้แนบแอบอิงชม เมื่อไรเล่าพยายมจะเรียกตัว แม้ได้ครองพี่จะไม่ให้ลำบาก ?เสื้อผ้าซัก รีบตาก ?...เธอสั่งผัว ถ้ายังมีพี่น้องไม่ต้องกลัว คงสุขชัวร์ถ้าที่นี่ไม่มีเธอ ฯ ?รุ่งรวี? ต่วย?ตูนฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค ปักษ์แรก กรกฎาคม ๒๕๓๖ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 09 พฤษภาคม 2009, 10:43:PM งานสังสรรค์ ไปในงานสังสรรค์นานแล้วหละ คิดแล้วนะเสียวอยู่ไม่รู้หาย คราวนั้นเกือบเท่งทึงถึงไม่ตาย แต่ก็ขายหน้าหนักชาตินักเลง เหตุเกิดตอนเพื่อนพ้องร่วมถองเหล้า ต่างก็เมาคุยโขมงกันโฉงเฉง บางครั้งก็ส่งเสียงเถียงกันเอง ที่อวดเบ่งคุยโวโม้ไม่มี ผมเองเลิกลิ้มสุรามานานแล้ว จึงนั่งแกร่วรำคาญนานเหลือที่ ครั้นจะละผละไปก็ไม่ดี กลัวเพื่อวี้มันจะด่าหาว่าทราม แล้วปรากฏโฉมสะอางนวลนางหนึ่ง หน้าหล่อนบึ้งพิศดูดังงู หลาม เดินตะลุ๊บตุ๊บป่องร้องคำราม มิทันถามความใดอะไรพลัน แม่เงื้อมือหวือหวาเพื่อนมาหลบ เลยกระทบหน้าผมโครมสนั่น เล่นเอาหูตาลายไปเหมือนกัน แต่วันนั้นเพื่อนก็อ่วมน่วมทีเดียว จึงขอเตือนเพื่อนชายหมายดื่มเหล้า จงอย่าเข้าร่วมวงก๊งหรือเกี่ยว พวกเมียดุมุร้ายอย่าใกล้เชียว แล้วประเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน ฯ เขยใหม่ เมืองสุพรรณ ต่วย?ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค ปักษ์หลัง พฤษภาคม ๒๕๓๖ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 12 พฤษภาคม 2009, 09:11:AM อ้อนเมีย ยิ้มสักนิดเมียจ๋าอย่าเพิ่งโกรธ พี่ขอโทษโปรดอภัยให้พี่บ้าง ขอยอมรับว่าเพลินเดินหลงทาง เรื่องทุกอย่างอย่าได้ฝังใจจำ พี่ดื่มเหล้าเข้าบาร์หาความสุข เพื่อคลายทุกข์คลายกลุ้มสุมกระหน่ำ เรื่องสาวสาวเพียงแต่แค่ลูบคลำ ใช่ถลำหลงเพลินจนเกินไป ที่เคยซ้อมทุบตีพี่ขอโทษ จงอย่าโกรธเคืองค้อนเง้างอนใส่ เห็นน้ำตาของเมียแอบเสียใจ ต้องร่ำไห้สะอื้นหลายคืนวัน เอียงหน้ามาหาพี่สิงามขำ พี่จะทำแผลให้อย่าได้หวั่น แล้วสักครู่มานั่งตั้งวงกัน ดื่มให้มันยกร่องสองคนเรา จะก่อร่างสร้างตนตั้งต้นใหม่ เริ่มชีวิตสดใสให้เหมือนเก่า พอพี่กรึ๊บน้องก๊งคงได้เมา อย่ามัวเศร้าหม่นหมองนองน้ำตา แม่เนื้อทองขมองอิ่มยิ้มสักนิด พี่พลั้งผิดเผลอไปไม่เข้าท่า จงอภัยให้พี่นี้สักครา ที่ผ่านมาลืมเสีย...เถิดเมียเอย ฯ. รัศมี ชื่นชอบ ต่วย’ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค ปักษ์แรก พฤษภาคม ๒๕๓๖ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 13 พฤษภาคม 2009, 05:09:PM หล่อนหรือที่เขาลือกันว่างาม .................................................................................... หล่อนนี่หรือ...ที่ลิอนาม...ว่างามนัก อยากรู้จัก...นานวัน...ฉันนี้สน อยากพบเห็นเป็นขวัญตานะหน้ามล พอได้ยล ผลหรือ ฮื่อ...งามจริง ดูเนตรนาง เหมือนกวางไพร สดใสแท้ สองปรางแม่ งามปรอดเจียวยอดหญิง เนื้อนวลนาง น่านอนแนบกอดแอบอิง ทุกทุกสิ่งช่างสวยเด่นเห็นว่างาม ปทุมทองสองถันตันตึงเต่ง เบิกบานเบ่งนวลเนื้องามเหลือหลาม คิดแล้วใครกอดกกอกงามงาม ช่างอร่ามแหล่ม(แจ่ม)แท้แม่โฉมยง อันตะโพก ของน้องนุช สุดเสียงสังข์ ช่างโตจัง ตะโพกนี้ ดีสูงส่ง ไม่เสียดายได้แลแม้ปลดปลง ผลบุญคงหนุนให้ได้พบนาง โอ้งามแท้ แม่นางช่างงามนัก พี่หลงรักเหลือเกินอย่าเมินหมาง เอ่ยวาจาเย้ายวนแม่นวลนาง แม่เอวบางตอบว่า..(ไอ้หน้าควาย..) ไฟพิโรธฮือโหมจู่โจมจับ เสียงดังควับเอวกลมผมเธอหาย เสียงเปรี๊ยะลั่น ฉันหงายผลึ่งเห็นดาวพราย เอ็..ผู้ชายหรือนี่ หมัดดีจริง....................... สร้อย แสงแดง ๒๖ หมู่ ๑๐ ต.น้ำผุด อ.เมือง จ.ตรัง ต่วย?ตูน พ็อคเก็ตบุ๊ค ธันวาคม ๒๕๓๐ ปีที่ ๑๗ เล่มที่ ๕ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 15 พฤษภาคม 2009, 01:32:PM ขอร้องเถอะครับ ชอบมาก ขออนุญาตนำมาโพสอีกครั้ง แบบว่า " เฉียดวรรณกรรม" จริง ๆ เลยละครับ สักวา ว่าความ ไปตามเรื่อง โปรดอย่าเคือง แค้นโกรธ โทษตัวฉัน ยังไงก็ ขอพูด หน่อยละกัน ถึงเรื่องกลอน ที่พวกทั่น นั้นแต่งมา คือบางครั้ง เรารู้ ว่าเราลอก แต่ยังบอก ว่าแต่งเอง เก่งนักหนา หลอกคนอื่น หลอกได้ ใครเป็นลา ทำวางท่า อวดโอ้ โชว์แนบเนียน อย่าเพิ่งคุย ได้ไหม ใคร่ฟังก่อน ลองมองย้อน ดูให้ดี ที่คุณเขียน ศัพท์สำนวน ชวนอ่าน เข้าขั้นเซียน คุณว่าคุณ พากเพียร เขียนขึ้นเอง คนไม่รู้ ก็ไม่รู้ อยู่วันยังค่ำ คุณอิ่มหนำ คำชม คารมเก่ง แต่คนรู้ นั้นเล่า เขาคงเซ็ง กับความเจ๋ง จอมปลอม แล้วถ่อมตน อายหน่อยครับ อายบ้าง อย่าวางท่า ลอกเขามา เขียนซ้ำ ทำไม่สน ช่างทำได้ ลงคอ โอ้หนอคน เป็นโจรปล้น ความคิด มันผิดแนว ให้เกียรติเขา เจ้าของ จงลองคิด ห้อยเครดิต ติดปลาย ตรงท้ายแถว แค่นี้แหละ คุณก็เด่น คนเห็นแวว ทำดีแล้ว อย่าอาย ได้เชยชม หากว่าเป็น ฝีมือ ที่ปรือฝึก ตามคิดนึก ตรึกตรอง ต้องเหมาะสม คนอ่านตอบ ชอบใจ ในคารม เขายินยม ชมชอบ ต้องขอบใจ เลิกทำนะ อย่าลอก บอกไว้ก่อน ไม่ได้สอน แค่แนะนำ คงทำไหว แต่งเอาเอง เขียนให้คล่อง ลองทำไป สักวันหนึ่ง แล้วไซร้ คงได้เอย... โดย handsome_poem http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=3839.msg14834#msg14834 (http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=3839.msg14834#msg14834) หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 15 พฤษภาคม 2009, 01:59:PM ชีวิตขาลง จากชีวิตราชการงานสูงเด่น กลับมาเป็นปุถุชนคนเต็มขั้น สู่ชีวิตธรรมดาราษฎร์สามัญ มาถึงวัน?ขาลง?บ่งข้อคิด หนึ่งตุลากำหนดปลดเกษียณ ชีพแปรเปลี่ยนอำลาภารกิจ รวมเวลาหกสิบปีสู้ชีวิต เพิ่งมีสิทธิ์ตกที่นั่งคนว่างงาน เสียดายเอยเคยกำกุมอำนาจ ตกหลุดพลาดพ้นไกลไปเฝ้าบ้าน ทิ้งเงินเดือน,งานประจำ,เหลือบำนาญ อยู่เลี้ยงหลานต่อในวัยชรา ความหงอยเหงาคราวนี้?อ๋อมีแน่ ก็คนแก่ใครจะพบอยากคบหา ผมดอกเลาเริ่มหงอกขาวออกมา ไร้คุณค่าสิ้นคนอื่นสนใจ สิ่งชี้ชัดสัจธรรมมนุษย์ สังขารแกร่งกลับทรุดโทรมลงได้ วัน?ขาขึ้น?หกสิบปีที่เกรียงไกร วันนี้ก้าวลงบันไดวัน?ขาลง? ตอนขาขึ้นยืนนานจนป่านนี้ เพียรสร้างบุญบารมีความดีส่ง รักษาเกียรติ,สร้างชื่อ,ความซอื่ตรง จุดมั่นคง,รู้ผันผ่อน,แข็ง,อ่อนโอน รู้ครรลองครองธรรมประจำจิต ไม่ยึดติดฝากตัวกับหัวโขน ในกระดานขุนคล้ายนายของโคน พอถูกโยนทิ้งออกมาหมดค่าเลย. โดย ประสพโชค เย็นแข คอลัมน์ เฉียดวรรณกรรม ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก กันยายน 2547 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 16 พฤษภาคม 2009, 08:37:AM กินสุรา(กาสุริน) กาสุรินกินสุราทั่นว่าชั่ว มัวรู้ตามารู้ตัวกลัวตับแหว่ง ใครห้ามจิตคิดห้ามใจจนไร้แรง แมงมันยื้อมือมันแย้งแซงความกลัว มาโดดเดี่ยวเดี่ยวโดดมาท้าโรคอด พระให้งดงดให้พระละทางชั่ว ห้ามมันมือมือมันห้ามตามใจตัว อย่าเมามัวมัวเมาอย่าหลงอาวรณ์ มาเถิดมามาเถิดมาอย่าช้าอยู่ ดูเถิดดูดูเถิดดูรู้คำสอน จำเถิดจำจำเถิดจำที่พร่ำวอน อุทาหรณ์อุทาหรณ์เตือนก่อนตาย. ?เอื้อมพร? ต่วย?ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค มิถุนายน ๒๕๓๓ ถ้ามีผิดพลาดพลั้งไปผู้โพสกราบขออภัยท่านเจ้าของลิขสิทธิ์ด้วยครับ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 18 พฤษภาคม 2009, 12:06:PM ตัดขาด จงใจละผละหนีตั้งสี่หน เธอก็รนรุกกล้ามาให้กลั้ว พอฉันเผลอเธอก็แนบแอบเนียนัว ฉันต้องมัวอยู่อดสูใจ เจ้าของเธอมีทั่วทุกตัวตึก ยังพิลึกคิดครองของฉันใหม่ หวังฉันเป็นตัวประหลาดทาษรับใช้ ช่างเนไรฉันขอหยิ่งทนนิ่งเอา แต่พอนึกครึ้มจิตใช่คิดแสร้ง เธอกับแย่งฉันพรากจากความเหงา ยั่วกิเลสฉันให้ไม่บางเบา ที่ซึมเซากลับสุขทุกประเด็น เธอมิใช่มิตรแท้แน่ตระหนัก ฉันหัวปักหัวปำนำความเหม็น แรกยื่นสุขแล้วโทรมโหมลำเค็ญ นั่นก็เป็นเพราะเธอเอ่ยมารยา เรามิควรพบกันนิรันดร์แล้ว เพราะผืดแนวศีลธรรม์อนันต์ค่า ฉันพบเธอทีไรใจด้านชา ใครพบเห็นเสื่อมศรัทธาไม่น่ามอง ขอตัดขาดเธออีกทีนะที่รัก ฉันสมัครลาไกลใช่ฉันหมอง อำลาเธอ…”วารุณีน้ำสีทอง” เลิกฉลองเสียที….หยุดขี้เมาฯ "นายโปรยใจ" ชมรมนักกลอน......................(ต้นฉบับขาดไป) ต่วย’ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค กรกฎาคม ๒๕๓๖ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 18 พฤษภาคม 2009, 05:21:PM ผ้าป่าสามัคคี ผ้าป่าสามัคคีนี้ดีหลาย ทั้งหญิงชายช่วยกันการกุศล รวมน้ำใจกลับไปสู่หมู่บ้านตน ทุกทุกคนผ่องใสด้วยใจบุญ รถผ้าป่าจากแคว้นแดนเมืองหลวง หนุ่มสาวควงกันไปใจอบอุ่น ได้พบรักเพราะผ้าป่าเกื้อการุณย์ ขอขอบคุณผ้าป่าสามัคคี ชึ่งชึ่งโป๊งโป๊งชึ่งให้ถึงถิ่น สุรารินตลอดทางอย่างเต็มที่ สนุกล้ำด้วยน้ำสีมีดีกรี เมาแค่นี้ปีละหนอย่าบ่นเลย ผ้าป่าสามัคคีปีละหน ก็ดีล้นเหลือหลายลูกหลานเอ๋ย ปวงคนแก่คนเฒ่าเฝ้าชมเชย ลูกหลานเราไม่เคยลืมลำเนา ผ่านปีนี้ปีหน้าจะมาใหม่ โป๊งโป๊งชึ่งลาไปอย่าได่เศร้า ไปทำงานเมืองหลวงอย่าห่วงเรา ตั้งตาเฝ้ารอวันกลับบ้านนา ฯ นาย มงคล แสงทวี ต่วย'ตูน ฉบับพ็อคเก็ตบุ๊ค กรกฎาคม ๒๕๓๖ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 24 พฤษภาคม 2009, 08:28:PM ถ้าสิ้นลายสือไทย สืบลายสือสื่อศาสตร์ศิลป์ไม่สิ้นสาย สืบความหมายแผ่นดินไม่สิ้นสูญ สืบตำนานสานตำราบริบูรณ์ เลศจำรูญเอกลักษณ์ศักดิ์ศรีไทย ภาษาพูดภาษาเขียนจำเนียรสิทธิ์ หลอมชีวิตสงบสุขยุคสมัย วัฒนธรรมอำพลชนเกริกไกร ภาคภูมิใจเอกราชเอกชาติชน จาก?ศิลาจารึก?บันทึกค่า สู่?โลกาภิวัตน์?พิพัฒน์ผล เส้นลายสือสื่อชีวิตอิทธิพล นำไทยพ้นความเป็นทาสพิลาศลักษณ์ ?เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ?โดยธรรมชาติ คือบทบาทลูกหลานสืบสานหลัก มรดกเพชรภาษาล้ำค่านัก เทิดพิทักษ์หวงแหนคู่ผินดิน ?พ่อขุนรามคำแหงมหาช? ก่อเพื่อชาติสร้างเพื่อชนพ้นหยามหมิ่น เอกราชภาษาค้ำธานินทร์ สลักหินลายสือสร้างแต่ปางบรรพ์ แม้นถ้าสิ้นลายสือสื่อความหมาย คงสิ้นสายศาสตร์ศิลป์สิ้นรังสรรค์ ความภูมิใจในสิทธิ์ถูกปิดตัน ไทยด้วยกันทำลายสื่อ.....ลายสือไทย เกษรา เกษมสุขสถาพร ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับปักษ์หลัง มีนาคม ๒๕๔๕ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 26 พฤษภาคม 2009, 08:32:AM ฆ่ากันทำไมเนื้อกินไม่ได้ ใจมนุษย์สุดเหี้ยมอำมหิต ภายในจิตริษยาฆ่ากันใหญ่ ฆ่าวัวควายขายเนื้อเพื่อกำไร หมูเป็ดไก่ส่งไปค้าหาเงินทอง เก้งเสือช้างกวางสิงห์ลิงถูกฆ่า หมีหมูป่าฆ่าเอาเนื้อเพื่อสนอง สัตว์น้ำเค็มมากมายตายก่ายกอง มนุษย์ปองถวิลกินเนื้อมัน สัตว์น้ำจืดเล็กใหญ่มิใช่น้อย ปูปลาหอยเต่ากุ้งมุ่งจะหั่น ฆ่าปลาเนื้อเพื่อกินสูญสิ้นพันธ์ เพราะว่าตัญหาปากอยากไม่พอ ความอยากกินไม่สิ้นสุดมนุษย์นั้น อ้างฆ่าฟันเพื่อนมนุษย์ไม่หยุดก่อ เนื้อก็กินไม่ได้โอ้ใจคอ แม่กับพ่อก็ฆ่าได้ให้เกรงกลัว ไก่หมูปลาฆ่าทั้งทีถึงมีโทษ เนื้อยังมีประโยชน์โปรดรู้ทั่ว ทั้งย่างต้มผัดแพนงแกงสายบัว พวกแม่ครัวชอบทำยำหัวปลี เนื้อมนุษย์หยุดสิ้นกินไม่ได้ คนทั่วไปเหม็นเบื่อคือเนื้อผี กินไม่ได้ไยเข่นฆ่าไม่ปรานี เลิกเสียทีเพื่อนมนาญ์หยุดฆ่ากัน เพชร ใบทองแถม ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ปักษ์หลัง ธันวาคม 2536 ปีที่ 29 เล่มที่ 6 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 29 พฤษภาคม 2009, 09:47:AM จุดจบของปริญญาชน เด็กสาวและเด็กหนุ่มผู้รุมร้อน ซึ่งซับซ้อนสับสนและค้นหา ผ่านช่วงแห่งวัยวันสั้นสั้นมา รอเวลาช่วงยาวก้าวต่อไป จากจุดเริ่มเดินทางที่ย่างผ่าน ประสบการณ์คือครูผู้ยิ่งใหญ่ โดยสมองตรองตรึกบันทึกไว้ ถ่ายทอดสู่หัวใจในนานวัน และคุมขังมันไว้ให้สงบ กับการพบชวนทึ่งน่าพรึงพรั่น มองทุกอย่างอย่างรับรู้และรู้ทัน เพื่อนาทีที่ฝันจะพลันจริง เมื่อสาวหนุ่มรุมร้อนและอ่อนโลก เริ่มโชนโชกพร้อมสรรพกับทุกสิ่ง รับการปลดปล่อยจากค่ายพักพิง โดยมีมิ่งปริญญาเป็นอาวุธ เบื้องหน้าคือฝูงชนค้นบ้าคลั่ง ซึ่งกำลังทำลายไม่ยอมหยุด ความป่าเถื่อน การแก่งแย่ง การแย้งยุทธ นับเป็นจุดพัฒนาที่น่าชม ริ้วขบวนเหยียดยาวแห่งสาวหนุ่ม เสื้อครุยคลุมสวมร่างอย่างเหมาะสม เคลื่อนสู้เกลียวคลื่นคลั่งของสังคม แล้วก็จมทีละคน..ทีละคน ปิยะพันธ์ จัมปาสุต "ใบไม้แห่งนาคร" ๒๕๑๔ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 30 พฤษภาคม 2009, 06:13:PM หมอพี่ก็แน่ เธอนะเธอแอบหนีพี่ไปไหน ทิ้งพี่ให้อยู่เดียวใจเปลี่ยวเหงา เที่ยวตามหาท้อใจไม่เห็นเงา ทุกค่ำเช้าเฝ้าเพ้อชะเง้อมอง เธอรู้ใหมว่าพี่นี้เป็นห่วง ใยมาลวงลี้ไกลไปเที่ยวท่อง หรือเธอมีรักใหม่ไว้สำรอง มีคนครองใจภักดิ์รักสองทาง เธออ้างไปเที่ยวย่านบ้านเพื่อนใหม่ ที่หายไปเพราะไข้สูงจนรุ่งสาง สี่ห้าวันล้มหมอนต้องนอนค้าง ฤทธ์ไข้จางจึงกลับได้ใช่เล่ห์กล อยากรู้นักป่วยไข้ใครรักษา พี่เยียวยาเธอไม่ได้ให้ฉงน หรือมีหมอวิเศษใช้เวทย์มนต์ บันดาลดลเธอหายทั้งกายใจ นี่คงหายสบายดีแล้วซิหนา จึงยิ้มรื่นชื่นหน้าเหมือนสาไถย คงรักษาทั้งกายถึงภายใน จนพิษไข้ผ่อนคลายไม่พึ่งยา อีกไม่นานพี่จะลาหาหมอบ้าง พิษไข้ค้างรุมเร้าเศร้าหนักหนา หมอของพี่เขาก็แจ๋วนะแก้วตา ไม่นุ่งผ้ารักษาพี่ทุกวี่วัน ฯ โสมนัส ปัทมพงศ์ ต่วย?ตูน ฉบับพ็อกเก็ตบุ๊ค มิถุนายน ๒๕๓๙ ปีที่ ๑๕ เล่มที่ ๑๐ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 02 มิถุนายน 2009, 03:39:PM ลูกทรพี ปลูกบ้านอยู่ริมคลองไม่หมองศรี เมียไม่มีมีแต่ลูกสนุกสนาน ยามอดอยากยากไร้ไม่รำคาญ ไปทำงานภารกิจลูกติดตาม ลูกทั้งสามงามพริ้มช่างยิ้มแย้ม ดูแฉล้มแต้มใฝไว้ทั้งสาม แต่ละคนยื่สิบเอ็ดเม็ดงามงาม เกิดมายามยากแค้นพ่อแสนจน เมื่อถึงครางลูกยาลองสามารถ มีความปราดเปรื่องแท้แก้ขัดสน ชวยหาเงินได้งามตามกลุ่มคน จึงเป็นผลกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมา อยู่บ้านขัดเหงื่อไคลให้ลูกลูก หัวใจปลูกปลื้มรักลูกหนักหนา เอาลูกหุ้มห่อแพรแลงามตา คิดช่องหาเงินงามอีกครามครัน มีงานหนึ่งงานนี้มีคนมาก แต่พ่ออยากรวยล้ำเป็นล่ำสัน ลูกลงจานครอบด้วยถ้วยชาพลัน มือพ่อสั่นเขย่ากริกลูกพลิกเเพลง คนแทงต่ำรวมกันพันกว่าบาท ใจพ่อหวาดเปิดฝาแล้วหน้าแห้ง หวังกินเขาเงินเราหายใบแดงแดง เขาช่างแทงได้ถูกลูกของเรา ลูกฆ่าพ่อทรพีอัปรีย์นัก ทรลักษณ์จัญไรไอ้ลูกเขลา เลิกกันทีเถิดหนอพ่อไม่เอา ไอ้ลูกเต๋าจงไปอยู่ในคลองฯ พีรกิจ ไกยวงศ์ ต่วย’ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับเดือน มิถุนายน ๒๕๓๙ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 04 มิถุนายน 2009, 01:28:PM ขุนแผน เพื่อนข้า... มันได้รับสมญาว่าขุนแผน มันสมาร์ทมันหล่อมันมาดแมน สาวเป็นแสนมาหลงกันงงงวย มันขับรถอย่างดียี่ห้อเบนซ์ ยิ่งดูเด่นตุ๊กตาหน้ารถสวย เงินใช้จ่ายเกินพอเพราะพ่อรวย โสดเสียด้วยใครก็รักสมัครใจ มันควงแฟนเปลี่ยนประจำไม่ซ้ำหน้า แต่ละสาวโสภาหน้าผ่องใส เดี๋ยวคนนั้นเดี๋ยวคนนี้ทั้งปีไป ?อ้าว...คนใหม่นั่นสวยแท้แน่จริง จริง...? เพื่อนฝูงเห็นอิจฉาพากันจ้อง ไหงมันฟ่องฟูเฟื่องเรื่องผู้หญิง มันคงถึกคึกเหลือเหนือกระทิง สาวสาววิ่งหามันตัวสั่นเทียว หรือมันเป็นขุนแผนแม้นกลับชาติ เก่งกาจลือเลื่องเรื่องเสียวเสียว ไม่เคยเห็นมันเดินแต่คนเดียว ดูมันเที่ยวควงแขนแฟนทั้งปี จนสายสืบเสือกเสาะเจาะความว่า ที่มันทำท่าซ่าเหลือที่ น่าสงสารถึงแฟนมากหลากนารี แต่หมอนี่ซวยครัน.......?นก? มัน ตาย... ?เฒ่าโพล้ง? ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค เดือนตุลาคม ๒๕๒๗ ปีที่ ๑๔ เล่มที่ ๒ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 07 มิถุนายน 2009, 09:24:AM นิมนต์หลวงพ่อ ๏ เมื่อต้นเดือนคลาไคลรีบไปรับ หลวงพ่อกลับสู่ขวัญเหมือนวันก่อน หลวงพ่อจากไปนานมานอาวรณ์ ลูกสะท้อนคิดถึงครวญ เกือบไปแล้วหลวงพ่อลูกขอโทษ อย่าลงโทษลูกยังตรึกนึกไห้หวน ลูกปล่อยให้หลวงพ่อรอเจียนจวน ขาดขบวนไปรับเพื่อกลับคืน นิมนต์กลับมาแล้วอย่าแคล้วคลาด โปรดประสาทฤทธิ์ล้นดลให้ชื่น อย่าให้ลูกลำบากฝากขวัญยืน ให้ลูกฟื้นจากฤทธิ์พิษความจน เพราะจีวรหลวงพ่อต่อชีวิต เป็นผลผลิตคือสุวรรณอันเข้มข้น อยู่ในโรงรับจำนำลูกจำทน ขอนิมนต์ขึ้นหนอ...คล้องคอเทอญ๚ ?นายโปรยใจ? ชมรมเพื่อนขวัญวรรณศิลป์ ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับ ปักษ์แรกเดือนกันยายน ๒๕๓๘ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 07 มิถุนายน 2009, 09:30:AM นักกลอนซื้อหุ้น อยากซื้อหุ้นคุณพ่อหมานแห่งบ้านไร่ ผ่านลูกสาวชื่อวิไลวัยสิบเก้า นาข้างคลองสิบกว่าไร่ไม่บันเบา พออินไซด์ข้อมูลเข้าติดจำนอง อยากซื้อหุ้นผู้ใหญ่กาจ องอาจเหลือ ที่เหลือเฟือติดอุทยานใหญ่ไร่ขอบหนอง แต่ไม่มีลูกสาวให้เฝ้ามอง ลูกชื่อก้องกระเทียมเด่เผล้เป็นตุ๊ด เหลือบแม่ม่ายพิกุลทองต้องเสน่ห์ ยังเรี่ยมเร้แต่ลูกสามอุตลุด ทั้งหนุ่มแก่เมียเผลอเจอเป็นชุด หนุ่มบริสุทธิ์ขอห่างไม่ย่างกราย อยากซื้อหุ้นเจ๊กฮงมีโรงสี สามหมวยแลดูดีมีความหมาย คนโตชอบทิ้งหางตาหาผู้ชาย คนรองกายแผลฝีดาษไม่อาจมอง คนเล็กเรียนพานิชย์การตลาด ความสามารถทำให้หญิงหยิ่งผยอง เสนอหน้าพาซื่อซื้อหุ้นจอง เธอให้ส่องกะโหลกชะโงกเงา ?วันวันดื่มแต่สุราเป็นสามารถ อย่าบังอาจริตื๊อถือหุ้นเขา มีปากกาด้ามเดียวเกี่ยวฝันเอา ไส้แห้งเน่าโดดเดี่ยวซี้เลี้ยวเจ๊ง? ?เปเปอร์? ต่วย?ตูน พ็อกเก็ตบุ๊ค ฉบับ ปักษ์แรกเดือนกันยายน ๒๕๓๘ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 07 มิถุนายน 2009, 10:50:PM + สิบสี่อีกครั้ง ฉบับไอ้หนุ่มบ้านนอก ๑ ร้าง ?ลานรักลั่นทม? ระทมทุ่ง ร้าว ?ลานเทสะเทือน? รุ้งทุ่งร้องไห้ ยิ่ง ?รักแล้งเดือนห้า? สะสาใจ จำ ?ฝากดิน? ฝังไว้กับวันวาร แห่ง ?ลูกทุ่งคนยาก? วิบากกรรม ?รักร้าวหนาวลม? ซ้ำซึ่งสงสาร แหละ ?ด่วน บ.ข.ส.? ก็ ?ซมซาน? หอบหัวใจ ?ไกลบ้าน? ไปแบกปูน ฟัง ?นักร้องบ้านนอก? ในซอกตึก ให้ระลึก ?ทุ่งร้างนางลืม? สูญ เหมือน ?มนต์รักลูกทุ่ง? ไม่จำรูญ แหละ ?มนต์รักแม่น้ำมูล? ไม่จำเริญ ๒ ?ไอ้หนุ่มบ้านนา หน้าตามันดำเหมือนถ่าน...? ?คิดถึงบ้าน? ห่วงหาระหกระเหิน แว่ว ?สิบสี่อีกครั้ง? ฟังเพลินเพลิน อาลัยเนินรักกระโดนโนนกะเดา ลาอดีตแห่งหน ?ฝนเดือนหก? อ๊บอ๊บอ๊กกบร้องทำนองเศร้า สูด ?กลิ่นโคลนสาบควาย? ใต้ฟ้าเทา ไม่มีเจ้า ?บ้านนาสัญญารัก? ๓ ยังแบกปูนไปโบกตึกผนึกบ้าน ต่อห้างร้านให้เขาอยู่ดูสูงศักดิ์ คง ?ข้าด้อยเพียงดิน? เดือดดิ้นนัก แบกกรรมหนักกำไฉนไม่รู้แบ วัยสี่สิบมิอาจมี ?สิบสี่อีกครั้ง? เฆี่ยนความหลังแปลกแปลบแสบรอยแผล ยัง ?ร้องไห้กับเดือน? เหมือนผู้แพ้ ไยรังแกแต่ข้า?...ชะตากรรม! ------------------------------------------ ไพวรินทร์ ขาวงาม จันทร์ ๓๐ ตุลาคม ๒๕๔๙ * ขอคารวะทุกเจ้าของเพลง...หยิบมาร้อยเรียงด้วยรื่นรมย์ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 19 มิถุนายน 2009, 07:42:AM กล่อมลูกสมัยใหม่ ๏ นอนเสียเถิดลูกจ๋าอย่าร้องไห้ พ่อเจ้าไปซาอุฯ ไม่มุสา ขึ้นเครื่องบินบินไปในนภา มีนางฟ้าหลายคนบนเครื่องบิน จะแวะโลกพระจันทร์กันหรือไม่ อาจจะไปโลกอังคารผ่านขีดขิน ไปเฝ้าองค์ศิวะกับพระอินทร์ ถ้าลืมดินลืมแม่คงแก่ตาย แม่ต้องคอยเสริมสวยช่วยให้สด ลูกต้องงดดูดนมนะโฉมฉาย พ่อเจ้ากลับรับขวัญไม่อันตราย แม่ขายควายเล่นหวยคงรวยเงิน งวดนี้มีเลขอะไรในตัวเจ้า อ้อเลขเก้าสองสองไม่ต้องเขิน ตรงกับเลขของท่านอาจารย์เพลิน ไทยเจริญเพราะหวยช่วยเจ้ามือ เมื่องวดก่อนเก้าสี่ชีผ้าขาว คนเชื่อข่าวย่อยยับเพราะนับถือ ลุงของเจ้าจำนองไร่ขายกระบือ เอามาซื้อใต้ดินกินหลายพัน โอละเห่โอละชาเจ้าอย่าร้อง แม่จำนองที่นาเอามาผัน วิญญาปู่โกรธเกี้ยวเสียงเคี้ยวฟัน ดังสนั่นเมื่อคืนแม่ตื่นกลัว ๚ ทองพูน พานทอง ต่วย'ตูน พ็อคเก็ตบุ้ค ปักษ์หลัง ธันวาคม ๒๕๓๖ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 22 มิถุนายน 2009, 08:11:AM รอเขา ..............................คืนนี้ เขาคนดีจะมาหาใหมหนอ สองยามผ่านแล้วเรายังเฝ้ารอ เขาเคยขอพ่อไม่ให้เหมือนใจดำ ถึงเขาไม่มีทรัพย์ประดับร่าง ก็หวังสร้างตัวสู้อยู่เช้าค่ำ มีความจนจึงฉะนี้คล้ายมีกรรม ถูกเหยียบย่ำหยามหมิ่นสิ้นอีนัง สัญญาเขาบอกมาจะพาหนี อย่างคนที่รักกันมั่นความหวัง เราเตรียมตัวแต่อุราพะว้าพะวัง คงต้องหลั่งน้ำตาถ้าไกลเรือน ถึงรักพ่อรักแม่เที่ยงแท้นัก แต่ความรักเขานั้นมันไม่เหมือน อยากคู่เคียงคลอเคล้าเช่นดาวเดือน พ่อกลับเฉือนแม่กลับชังสั่งเลิกลา ตัดสิ่งใดพร้อมสลัดยอมตัดขาด ยกเว้นตัดสายสวาทปรารถนา คงตัดได้ถ้าสิ้นเหลือวิญญาณ์ ใจรักกล้าดวงนี้ สีชมพู เสียงกุกกักดังตรง หน้าต่างห้อง รีบย่องย่องไปเปิดนึกเลิศหรู พวกหน้าเหี้ยมประชิดใกล้ใครไม่รู้ มันร้องขู่...”กูเป็นโจร...ปล้นบ้านมึง” ----------------- “ดาวเรือง” เพื่อนขวัญวรรณศิลป์ ต่วย’ตูน พ็อคเก็ตบุ้ค เมษายน 2536 หัวข้อ: แกงอ่อมงัว เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 01 สิงหาคม 2009, 08:17:PM แกงอ่อมงัว
มีพืชผักมากมายหลายชนิด ให้ค้นคิดดัดแปลงแต่งโฉมหน้า พวกผักกาดผักชีลาวพราวพร่างตา ยอดลิ้นฟ้ามะเขือเปราะเหมาะนักแล ยอดมะระตำลึงพึงตระหนัก ใบแมงลักใส่แกงอ่อมหอมดีแน่ มีบวบเหลี่ยมบวบหอมพร้อมดอกแค ยอดฟักทองอ่อนแก่ก็แน่นอน หั่นพืชผักตราบเท่าเราหาได้ แช่น้ำไว้ให้ทั่วชั่วครู่ก่อน ซอยเนื้อวัวชิ้นงามตามขั้นตอน อย่าเร่งร้อนค่อยทำตามสบาย โขลกตะไคร้หอมแห้งพริกแดงหน่อย เนื้อที่ซอยใส่หม้อก็ง่ายง่าย ตักเครื่องแกงตั้งไฟให้เนื้อคลาย ปลาร้าหมายใส่แค่แต่พอดี เคี่ยวจนเนื้ออ่อนนิ่มแล้วชิมรส ผักทั้งหมดใส่ไปให้เต็มที่ เติมน้ำพอท่วมผักชักเข้าที ?ข้าวเบือ?มีคนใส่ให้พองาม ชิมรสดูเค็มจางอย่างไรแน่ จางหรือแก่แก้ไขไม่บุ่มบ่าม แกงอ่อมงัวก็เสร็จถ้วนกระบวนความ เชิญแซ่บตามอัชฌาสัยไร้กังวล รัศมี ชื่นชอบ หมายเหตุผู้ประพันธ์ ...?ข้าวเบือ? คือ ข้าวสารเหนียวที่นำมาคั่วไฟพอเหลือง แล้วโขลกเกือบละเอียด ใช่ใส่แกงอ่อมโดยเฉพาะ... จาก หนังสือ ต่วย ?ตูน พ็อคเก็ตบุ้ค เดือน กุมภาพันธ์ 2536 หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 02 สิงหาคม 2009, 08:35:AM เมื่อรัก....
๑.สร้อยสุมาลย์บานช่อ..เพื่อรอหอม กรุ่นกลิ่นล้อมให้ภมรเวียนว่อนหา รูปเอยแต่ลอบเล็ม..อยู่เต็มตา แม้หลับลืมก็ยังคา..อยู่ทั้งคน ๒.เมื่อโคมฟ้าลอยดวงขึ้นช่วงแสง ค่อยค่อยแทงเรื่อรองขับหมองหม่น ก็เมื่อภู่..ภุมรินเริ่มบินวน สีสันกลีบกุสุมบน..ก็เบ่งบาน ๓. ปีกวิหคแผ่กาง..ลอยร่าง-ร่อน สูงต่ำตอนเสาะหาภักษาหาร ท่ามกลางเสียงนกแว่ว..ลมแผ่วพาน กุสุมาลย์ก็ลอยช่อให้รอชม ๔. แต่พบกัน..อาวรณ์ก็ร่อนคว้าง อยู่ท่ามกลางรูปลออ..มาลย์ช่อ-ฉม เสริมกำลังปรารถนา..แรงปรารมภ์ เข้าสั่งสมสืบทราบ..รอบบาปบุญ ๕. ฤๅพบกัน..จากกรรมชี้นำทิศ เหนี่ยวสองจิตยื้อยุด...ช่วยอุดหนุน เพรงสัญญาก่อนเห็นจะเป็นทุน เข้าเจือจุนจิตเจ้า..ฟังเว้าวอน ๖. ผกายน้ำเนตรรับ..วับวับไหว สื่อความให้พร่ำพลอด..แรงออดอ้อน ค่อยค่อยถ่ายคะนึงหา..ความอาวรณ์ ค่อยสุมซ้อนความรัก..ให้ตักตวง ๗. ราวหวานหอมทั้งหล้า..น้อมมาให้- คอยชิดใกล้ล้อมอยู่ไม่รู้ล่วง เจตนาผ่านเนตร..ไร้เลศลวง ใจทั้งดวงหวานฉ่ำ..อยู่ค่ำเช้า ๘. เมื่ออกใครเต้นระส่ำ..คล้ายคร่ำครวญ จากแปรปรวนส่วนเสี้ยว..ความเปลี่ยวเปล่า ก็เมื่องามอ่อนไหว..จากวัยเยาว์- ค่อยค่อยเร้างามรุกไปทุกตอน ๙. บุปผาเชิดเรณูเหมือนรู้เชิง- ให้ภู่เหลิงห้อมเห่..หยาดเกสร เช่นอกคนครวญคร่ำ..ถ้อยคำวอน ด้วยหลงเหลิงออดอ้อน..สะท้อนสะท้าน ๑๐. นุ่มนวลเนียนเนื้อ..ก็เหลืออ้าง จะเริดร้างห่างไป..สุดใจหาญ คงเกินใจมุ่งมั่น..อาจบันดาล เกินจะต้านปรารถนา..เกินฝ่าพ้น ๑๑. กลีบพะยอมนิ่มเนื้อ..นั้นเหลือนุ่ม ลมผ่าวรุมไหวระรัว..ก็กลัวหล่น ค่อยโน้มแนบด่ำดอม..กรุ่นหอมปรน- เปรอใจวนว่ายหอม..ไม่ยอมร้าง ๑๒. ล่องลอยเอย..พะยอมสรวงเมื่อร่วงหล่น กลีบลิ่วสู่ภูวดล..พลิกบน-ล่าง ฝ่าลำลมพลิ้วผืนอยู่ครืนคราง ก่อนกลีบบางวางซบลงกลบดิน ๑๓. ครวญคร่ำวิชชุแล่น..บนแผ่นฟ้า จะทาบทาหม่นหมองให้ล่องสิ้น เช่นคร่ำครวญอันละห้อยระโหยยิน จะรวยรินถิ่นทรวง...เกินล่วงลา ๑๔. หอมหวานครั้นผ่านเนตร..เป็นเลศลับ ค่อยค่อยพรับระยับดวง..บอกห่วงหา ค่อยค่อยเผยความหมาย..ผ่านสายตา ชม้อยชม้ายหมายว่า...ดูท่าที ๑๕. ภู่ภมรว่อนเวียน..พากเพียรนัก ใจเอยก็สุดหักไปห่างศรี กุสุมา..พรั่งพร้อม..หวานหอมมี และใจที่หวงหอม..ก็ยอมตน ?สดายุ? จาก http://www.oknation.net/blog/din22/2008/06/08/entry-1 (http://www.oknation.net/blog/din22/2008/06/08/entry-1) หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 13 พฤศจิกายน 2009, 12:39:PM ก. ข. ค. ก.ข.ค.ถ่อเรือไปเหนือน้ำ ก. ให้จ้ำพายด่วนด้วยจวนสาย ข.ว่าควรแล่นเรื่อยเอื่อยสบาย ค.จึงพายเร็วบ้าง,ช้า บางที ก.ร้องด่าว่า ?ไอ้...ไม่รู้คิด เวลานิดก็มีค่าอย่าหลีกหนี เมื่อสบช่องก็ต้องกอบระบอบมี? ค.จึงรี่พายจ้ำตามคำเตือน ข.ร้องว่า ?ช้าก่อน ด้วยตอนนี้ รุ่งสุรีย์งามรุจิ์สุดใดเหมือน ค่อยพายพลางชมช้อนก่อนภาพเลือน? ค.เชื่อเพื่อนพายช้าลดรามือ ก.ข.ค. ถ่อเรือนี้เหลือขัน แต่เรื่องมันไร้ค่าสาระหรือ ก.คือเธอมีใจเหมือนไฟฮือ ค.ก็คือทุกคนที่ยลยิน ข.คือ?เขา?ผู้นิยมสมถะ แม้ชีวะชวนหวั่นไม่ผันผิน ครองชีพเรื่อยเฉื่อยมาเหมือนชาชิน ถึงชีวิน สุข-ทุกข์บ้างก็ช่างมัน เธอและเขา ก. และ ข. ใครต่อสู้ ฉันไม่รู้เพราะมัวแต่หวัว ?ขัน รู้แต่ ก.คงแพ้แก่ชีวัน เพราะมุ่งมั่น?กอบ?ผลจนผิดกาล ข.คงไม่ก้าวหน้าหรือว่าถอย เพราะไม่ค่อยอินังโลก โศก หรือ ศานติ์ ในบั้นท้ายใครถึงแก่นสุขแน่นนาน ค.คงขานคำไขนี้ได้ดี...... ประพันธ์โดย ปรัศนี?ใคร? ต่วย?ตูน พอกเก็ตแมกาซีน ปักษ์แรก พฤศจิกายน ๒๕๕๐ หัวข้อ: Re: เฉียดวรรณกรรม เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 10 พฤษภาคม 2011, 08:41:PM ... น่าสงสัย ... อ่านแล้วอกตกใจอะไรนี่ ทั้งความดี-ชั่วมาหาเป็นสาย บ้างก็แย่งแข่งขันกันมากมาย จนวุ่นวายสับสนมืดมนใจ หากโลกนี้มีแต่ดีไม่มีชั่ว ไม่รู้ชัวร์ว่าชั่วคือสิ่งไหน แต่กลับกันมีแต่ชั่วมืดมัวใจ ก็คงไม่รู้ดีไม่มีทาง เหมือนเหรียญตรามีให้ใช้สองด้าน แล้วแต่ท่านจะใช้ให้แตกต่าง พลิกหน้าหัวเป็นหัวไม่มัวลาง พลิกอีกทางเป็นก้อยค่อยค่อยดู อย่าว่าเลยดีด้อยว่าน้อยยาก ชั่วมีมากทำง่ายไม่อดสู ปล่อยวางเถิดเกิดอะไรอย่าไปดู ปิดตาหูปิดใจอย่าไปมอง ดังนิทานลา-เด็กเล็ก-คนแก่ สุดย่ำแย่ทำอะไรไม่สนอง พอจูงลาเด็กแก่โดนแลมอง พูดสยองโง่ไซร้ไม่ขี่ลา พอคนแก่ขี่ลาก็ว่าเขา ระยำเอาปล่อยเด็กเดินเกินสังขา พอได้ยินเปลี่ยนพลันหลานขี่ลา ปล่อยคุณตาพาเดินคิดเพลินใจ แต่ไม่วายโดนด่าว่าเอาเปรียบ กระทบกระเทียบว่าเด็กเสียนิสัย ปล่อยคนแก่จูงลาได้อย่างไร ตัวเองไปนั่งบนลาปล่อยตาเดิน พอได้ยินเปลี่ยนใหม่ตาไปมั่ง หลานก็นั่งด้วยกันคน"สรรเสริญ!" ด่าว่าเลวสงสานลาเหลือเกิน คนไม่เดินลองลำบากแบกลากลา พอได้ยินก็ปลงลงจากลา ทั้งหลานตาลากพาลาขึ้นบ่า คนผ่านเห็นก็งงส่งวาจา "โอ้คนบ้าแบกลาหน้าโง่ดี" คงจะเห็นแล้วหนาว่ามันต่าง ทั้งคนข้างคู่ไหนก็หน่ายหนี ไม่อาจทำให้ใครได้เห็นดี ก็แค่นี้อย่าหลงจงปลงใจ ทั้งดีชั่วทั่วไปใครรู้เล่า จะแลเอาแต่ดีได้ที่ไหน มันย่อมมีคนมองเป็นสองใจ ทั้งรักใคร่เกลียดกันมันต้องมี อยู่ที่เราจะเลือกจะเสือกสน จะเป็นคนดีร้ายกลายวิถี ก็เลือกเอาจะเป็นเช่นไหนดี แล้วจงมีความสุขใจที่ได้ทำ กระรอกขาว(http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=15082.new (http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=15082.new)) |